HIRÇIN GÜVERCİN

4. Bölüm "Bana Güvercin Demeyi Kes!"

Güzel tavsiyeleri ve yorumlarıyla bana destek veren sevgili zalimkumru ya teşekkürü bir borç bilirim. Hala zalimkumru nun "Aşk Karası" kitabını okumadıysanız ya da "Ben hikaye okumayı sevmem şiir insanıyım" diyorsanız, hemen yazarımızın profilinden kendinize uygun bir kitabı açın, okuyun derim. Kesinlikle memnun kalacaksınız.

       Arabanın ani kalkışıyla koltuğa yapıştım.

      “Sıkı tutun. Emniyet kemerini iyice kontrol et ve sakın yanlış bir şey yapayım deme” dedi.

      Sebebini sormak için kafamı çevirdiğimde, gördüğüm silah; damarlarımdan akan kanın daha hızlı pompalanmasını ve kalbimin olası ritminin dışına çıkmasını sağladı. O an ne soracağımı bile unutmuş, sadece silaha kilitlenmiştim. Bir eliyle direksiyon hakimiyetini sağlarken, diğer eli ile de tutuğu silahı kontrol ediyordu.

      O an aklıma, ondan kaçarken beni kurtarmaya çalışan adam geldi. Acaba onu öldürmüş müydü? Sadece bana yardım etmek istediği için hayatından olmuştu belki…  Karısı, çocukları vardı belki, ya da sevgilisi… Bu akşam gelmediğini gördüklerinde polisi arayacaklardı, ya da hastaneden bir telefon gelecekti acı haberi vermek için…

    Gözümden bir damla yaş düştü. Sonra iki, üç… Sessizce ağladım. Beni kurtarmaya çalışan masum bir yabancı için en çok da ardında bıraktığı sevdikleri için…

      “Seni öldürmeyeceğim korkma.” dedi duygusuz bir sesle. “Daha bana lazımsın.”

      Bu kadar duygusuz, tepkisiz olması canımı daha da yaktı. Arabanın hızını daha da arttrdığında ellerim istemsizce yana doğru gitti. Bir elim kapıya yapışmışken, diğer elim de adamın viteste duran eline kapaklanmıştı. Ne yaptığımı fark ettiğimde elimi hızla çektim.

      “Biraz daha yavaş gidemez misin?” dedim korkmuştum. Arkamızdan gelen ışığı fark ettiğimde neden bu kadar hızlı gittiğimizi anladım. Takip ediliyorduk.

      “Aşağı in” diye bağırdı sertçe. Ne demek istediğini anlamamıştım. Anlamsız bakışlarımı yüzüne doğrulttuğumda, elini başıma koyup aşağı doğru itti.

      “Koltuğundan aşağı kay, emniyet kemerini çözme sakın. Ellerinle de başını koru” dediğinde işittiğim silah sesi ile hızla koltuktan aşağıya kaydım. Saldırıya uğramıştık ama neden?

      Ellerimle başımı koruyup, korkuyla dua etmeye başladım. Bu adamı, beni getirmesi için Eymen tuttuysa, peşimizdekiler kimdi? Aklım almıyordu. Arka camın kırılmasıyla, daldığım düşüncelerden çıkarken boğazımdan bir çığlık koptu. Kafamı ona çevirdiğimde kendi camını açtığını gördüm. Elindeki silahla bir yandan ateş etmeye çalışıyor bir yandan da arabayı kullanıyordu.

      “Böyle olmayacak yer değiştirelim” diye bağırdı bana dönerek.

      “Anlamadım. Ne demek yer değiştirelim.” Şaşkındım korkudan elim ayağım birbirine girmişti.

      “Araba kullanmasını biliyor musun?” dedi bir yandan ateş ederken. Kafasını arkaya çevirdiğinde direksiyonun sarsıldığını fark etmiştim.

“Sana diyorum korkak Güvercin. Araba kullanmasını biliyor musun?” diye bağırdı.

      Arabanın arka camına isabet eden kurşunun çıkarttığı sesi duyduğumda korkuyla “Biliyorum Allahın cezası” diye bağırmamla emniyet kemerimin açılması bir oldu. Ne yapmaya çalıştığını anlayamamıştım. Sertçe bana doğru eğilip kollarımdan çekti. Daha ne olduğunu anlayamadan kendimi onun kucağında buldum. Artık direksiyonu tamamen bana teslim etmiş, kendisi sadece ateş ediyordu. Titreyen ellerimle yola odaklanmaya çalışsam da direksiyona tam olarak hakim değildim. Birden gaza basmasıyla arabayı sağa sola oynattım.