part 103

3.3K 344 3
                                    

unicode
အပိုင်း (၁၀၃)

ကျောင်းကျောင်းပေးသည့် စာတစ်စောင်

ဟယ်ယဲ့မှာ ပြောပြီးသွားသည့်တိုင် ဆက်ပြီး စိတ်ဆိုးနေသေးသည်။

နန်းပေါင်ရီသည် ညောင်စောင်းပေါ်ကို လှဲလိုက်ပြီး သူမ၏ ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်သည်။ အဘွားသည် သူမကို ဆုန်းဟယ့်ခြံသို့ ပြောင်းရွှေ့ခိုင်းခြင်းမှာ အဲ့ဒီကောလာဟလကြောင့်သာ ဖြစ်မည်။ သို့သော် အမတ်မင်းမှာ အရမ်းဂျီးများသည့်သူ ဖြစ်သည်။ အရင်ဘဝတုန်းက မင်းသမီးကိုတောင် သူသဘောမကျခဲ့ပေ။ ဒီဘဝမှာလည်း သူဘယ်လိုဖြစ်ဦးမည် မသိနိုင်ပေ။ ထိုအရာ အားလုံးမှာ မဖြစ်နိုင်သည့် ကောလာဟလများသာ ဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့်………

သူမက ကြေးမုံပြင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမသည် အခုမှ ဆယ့်နှစ်နှစ်သာ ရှိသေးပြီး အမတ်မင်းနဲ့ လိုက်ဖက်သည့် အသက်အရွယ်ကို မရောက်သေး။

‘ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အခုလိုပဲ နောက်ကျရင်လည်း အဲ့ဒီလူကြီးဆီကို များများ သွားလည်ရမယ်’

ဆောင်းဦးရာသီ၏ မိုးက ဖွဲဖွဲလေး ကျနေပြီး အေးစိမ့်နေသည်။

သူမသည် မနက်စောစော နိုးလာပြီး ပြတင်းအပြင်က သစ်ရွက်ကြွေများ၊ မိုးစက်များကို ငေးနေမိသည်။ သူမသည် အလှပြင်ခုံ၏ မှန်ရှေ့တွင်ထိုင်လိုက်ပြီး အစေခံများက သူမ၏ခေါင်းကို ဖြီးသင်ပေးနေသည်။

“ငါအစ်ကို ၂ ကို မတွေ့ရတာ တစ်ပတ်ရှိပြီ၊ ဟယ်ယဲ့ သူက ဘာလို့ ဒီလောက် အကြာကြီး စစ်တန်းလျားမှာပဲ နေနေရတာလဲ” ဟု ဟယ်ယဲ့အား မေးလိုက်သည်။

“မသိပါဘူး မမလေး၊ စစ်မက်ရေးရာတွေက အရမ်း အလုပ်များနေလို့ ထင်ပါတယ်”

ဟယ်ယဲ့က သူမ၏ခေါင်းပေါ်ကို ပုလဲဆံထိုး ထိုးပေးရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ကိုးလပိုင်း ကိုးရက်နေ့မှာ ကျင်းပမဲ့ ချွန်းယန်းပွဲတော်က ရောက်တော့မယ်၊ မမလေးက တောင်ပေါ်တက်ပြီး ဂန္နမာပန်းတွေကို သွားကြည့်မှာလား”

နန်းပေါင်ရီသည် အိမ်တော် အပြင်ဘက်သို့ မထွက်သည်မှာ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမက စိတ်တက်ကြွစွာ ပြောလိုက်သည်။

အာဃာတပြန်တမ်းWhere stories live. Discover now