"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Yaren ve Umut bahçeyi keşfederken... Birlikte büyüyorlar...
•
Bahçeye çıktığımda Özgür elimde ki tabağı aldığın da gülümseyerek teşekkür ettim. Yağız ve Can mangalın başındayken Fırat çocukların peşindeydi. Sofra neredeyse hazırken hanımlar da yerlerini almaya başlamıştı.
Tekrar içeri girdiğimde Fatıma Juliet kucağında Asel ile karşıma çıktı.
"Uyandı mı bu güzellik?" Diye sorduğumda Fatıma Juliet "Uyandık amcası." Dedi.
"Ah... İlhan Berk. Tatlı dolapta... salata tabağını götürebilirsin. Sonrasında meyveyi hazırlarız."
"Tamam. Bir şey kalmamış. Çayı bahçede semaverde yaparız." Dedim. "Hadi gel."
Dua bana başını salladıktan sonra "Hadi geçelim." Dedi. "Şu tabağı alıyorum. Sende şunu al."
Dediği tabağı aldıktan sonra onu takip ettim. Kalabalık masamızın etrafında koşturan çocuklarımızın cıvıltısı eşliğinde enfes yemekler yer, tadına doyulmaz sohbetler ederdik bahçemizde.
"Eğer önce baba demezse üzülürüm." Diye Özgür'ü Fırat "Elbet diyecek." Diyerek rahatlatmaya çalıştı.
"Anne der." Dedi Feyza. "Anne daha kolay."
"Sizin oğlan dede dedi ilk." Dediğimde gülüştüler ama Feyza somurtup "Can yüzünden." Dedi. "Bak dede diye diye çocuğum ilk dede dedi. Bana bile dede diyor ya."
"Üzülme, Feyz. Kızıma anne demeyi öğreteceğim." Dedi Can.
