"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
[var olan tüm hataları, insan oluşuma verin. İyi okumalar!]
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Derdini sev, kaderini sev, sana kuyuların karanlığından sonra aydınlığı göstereni sev.
|•|
Bizimkiler müstakbel gelinine bayıldı! Konuyu bir akşam yemeğinde yemek sonrası havadan sudan sohbet eden çekirdek aileme açmıştım. Annem ve babam biriyle birlikte olduğuma şaşırmıştı.
''Kim?'' Diye soran annem hem heyecanlı hem de çekingendi. ''Biz tanıyor muyuz? Kimlerden? Nereli? Kız mı?"
"Erkek olacak hali yok ya anne."
"Neden olmasın?"
"Neden olsun? Hem anne amacın ne ya?" Dedim.
Babam annemin sorularına gülerken bana attığı bir bakışın ardından ''Seni kaybediyor ya etekleri tutuştu." Dedi. "Sen kız güzel mi, seviyor musun onu söyle?"
Ben de güldüm. ''Hem çok güzel hem de çok seviyorum.'' Dedim biraz utanmıştım.
''Hİ!'' Diyerek elini ağzına götüren annem bir babama bir bana bakıyordu. ''Aşık mı oldun?'' Diye sordu. ''Ne zaman?''
Babam benim yerime konuştu. ''Bence uzun zamandır aşık.'' Dedi.
Babama baktım. Çok mu belli oluyor? Başımı önüme eğdim. ''Aşık olmanın da ötesinde onu seviyorum.'' Dedim. ''Onu sevdim, seviyorum. Sizin de sevmenizi istiyorum.''
Annemin elini sıkı sıkı tutarken ''Aslında tanıyorsunuz.'' Dedim.
Annem gözlerini kısarak yüzümü süzdü. ''Senin yanında çocuklardan başka insan yok ki biz kız tanıyalım.'' Babama dönüp ''Arif Bey siz gördünüz mü bu çocuğun yanında bir kız?'' Diye sordu.
Babam keyifle gülerken başını olumsuz anlamda salladı. ''Ablalarından başka hiç kız görmedim, Nadidem.'' Dedi.
Annem bana döndü. ''Kim bu tanıdığımız kız?''
''Hatırlıyor musunuz? 6 yıl önce sokağın başındaki köşke Almanya'dan gelen bir aile taşınmıştı. İki kızları vardı da biri Yârim, biri de Dua idi. Ben evin küçük kızı olan Dua'ya aşık oldum.''
Annem çok şaşkındı. ''Benim oğlum aşık mı olmuş? Hem de 6 yıl önce.'' Dediğinde babam ''Ötesinde dedi ya çocuk seviyormuş kızı.'' Dedi.
"Neden bunca zaman sonra haberim oldu?"
"Çünkü ben de yeni farkına vardım. Emin olmak istedim..."
Annem sessizce iç geçirdi. "Kızları hatırlıyorum." Dedi. "Biri hastaydı. Vefat etmişti.''
Başımı salladım. ''Yârim'i kaybettik. Evet. Sonrasında Dua ailesi ile birlikte Kıbrıs'a taşındı. Yıllarca hiç görüşemedik, konuşamamıştık... Döndüğümde tekrar bir araya geldik ve birbirimizi hala sevdiğimizi gördük.'' Susarak yüzlerine baktım. ''Biz böylece tekrar başladık.''
