"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Söylemiş miydim? Asıl oyuna daha başlamadık. exo
"Bir tur daha döner miyiz kardeşim?"
Yağız'ın sorusunu başımı olumsuz anlamda sallayarak cevapladım. "Başım çatlıyor. Ben eve geçiyorum."
"Sonunda." Dedi Can. "Böyle beş kardeş güzel güzel yaşıyoruz. Ama okey dörtlü oynanıyor. Niyeyse dışarı da hep ben kalıyorum."
Benim kalktığım sandalyeye çöken Can'ın omzunu sıktım. "Kardeşim taş-kağıt-makas yapıyoruz ve sen en şanssız olanımızsın." Dediğimde "Aynen öyle." Dedi Fırat taşlarını dizerken. "Kaderin cilvesi."
"Neyse bana müsaade. Yarın görüşürüz."
"Görüşürüz, kardeşim."
"Celal abi. Hadi kolay gelsin. İyi akşamlar!"
"Sağ ol, evlat. Sana da."
Mahallenin kahvehanesinden ellerim cebimde çıkıp evin sokağına döndüm. Başımdaki illet ağrı ile tek kurduğum düş kendimi yatağa atıp uyumaktı. Derin derin içime çektiğim gecenin havasını gökyüzüne bakarak saldım. İşte evim uzay. Ay nerdeyse dönüşümünü tamamlamış dolunay olmasına çok az kalmışken etrafa olağanüstü bir ışık saçıyordu. İnancım tam. Bir gün sana bugün olduğumdan daha yakın olacağım. Bekle beni.
Yerdeki küçük taşa bir tekme savururken aslında istediğim mesleğin benim için ve/veya milletim için ne kadar gerçek dışı olduğunu da düşünmüyor değildim. Sonuçta o kadar okuyup işsiz de kalabilirdim. Neyse ne canım. Astronot olamazsak gelir baba mesleğini devam ettirirdik. O da mı olmadı? Kitaplara figüran olurdum. Kitaplara figüran... Çağın son trendi.
Dua ile bir haftadır mesajlaşıyorduk. Artık iş öyle tuhaf ve anlaşılmaz bir raddeye gelmişti ki ipin ucunu kaçırmıştık. Hem soruları daha derin ve tuhaftı hem de davranışları. Çekiniyordu ama yüz yüzeyken. Yoksa asla mesaj atarken bir utanması yoktu. Yazar olmayı gerçekten istiyordu da bu işler bu kadar kolay mıydı? Cebimdeki telefon titreyince elime aldım.
20 Temmuz
Dua Diye Biri:Biri beni düşünüyor...
İlhan Berk: Ben değilim.
Ama yok artık! Uygulamadan hızla çıkıp telefonu tekrar cebime attım. Ne oluyor lan? Biri... beni mi izliyor? Düşüncelerimi falan? Göğe bakıp uzaylıların gelip gelmediğini düşündüm. Yok ya. Daha gelmemişlerdir. Gelseler bana haber verirlerdi. Yok gelmemişlerdir. Zeki varlıklar sonuçta ben de mecbur bırakılmasam insanlarla uğraşmak istemem. Ah, Dua... Bu kızda mistik bir şeyler var. Adımlarımı bildiğim kısa duaları okuyarak hızlandırdım.
Evin bahçe kapısından içeri girip kahkahaların yükseldiği kamelyaya doğru ilerledim. Başım ağrıyordu ama evdeki hanımlara görünmeden olmazdı.
