"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Beklenen gelmeyecekse geri, Ha beklemek, ha ölmek.
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
•Eylül•
Zaman çok hızlı geçiyordu aslında. Olanların üzeri ince bir tabakayla kaplanmış, kalınlaşmasını beklerken olduğumuz yerde yaşayıp gidiyorduk. İnanılır gibi değildi ama alışıyorduk. Dua'nın numarasını telefonumdan silememiştim. Aramaya cesaret ettiğim de kullanılmadığını öğrenmiş, çok üzülmüştüm. Numara kapatılmış olsa bile silmeye elim gitmemişti. Buna da alıştım. Acıyı tanıyordum ve ister istemez alışıyordum.
Yıkanmış çamaşırlarımı karıştırırken elime kırmızı atkı geldi. Burnuma götürdüğüm de tertemiz kokuyordu. Bildiğin mis gibi kokuyordu. Beyaz kalıp sabun ağırlıklı ferah bir koku... Benim... istediğim gibi kokmuyordu.
"İlhan Berk!" Diye gülerek içeri giren annemin ellerinde katlanmış kotlarım vardı. "Bunları şöyle koydum. Sonra arama bak."
"Bunu neden yıkadın?"
"Hı? Neyi? Aa, o mu? Bütün yaz kış boynundaydı. Ben de-"
"En azından bana sormalıydın, anne!"
Annem çıkışıma şaşırdı ama hemen toplandı. "Bana bak genç adam neyi yıkayıp yıkamayacağımı neden sana soracakmışım?"
"Çünkü bu benim! Yıkamamalıydın, anne!"
"İyi de neden?"
İyi de neden? Hadi cevap ver. Ben de merak ediyorum. "Boş versene." Diyerek atkıyı kanepenin üzerine koyup çalışma masama oturdum. Olan olmuşken ileri geri konuşmak daha fazla canımı sıkardı.
"İlhan Berk?"
Masanın üzerinde kulaklıkları kulağıma takıp durduğum videoyu tekrar başlattım. Annemin üstelemesini istemiyordum. Ama annemden bahsediyoruz. Elbette üsteleyecekti. Videonun sesi gittiğinde sorunun kaynağını ararken annemin elindeki çektiği kulaklık kablosunu gördüm.
"Anne!"
"Sorun ne? Bu atkı meselesi ne?"
"Hiçbir şey boş ver."
"Bu kadar ketum olma, oğlum."
"Ketum değilim."
"Kim bu kız?"
"Neden akla ilk gelen bir kız ki? Belki ben atkı seviyorum."
"İlhan Berk. Saçmalama oğlum."
Sessiz kaldım. Sessiz kaldığım için üsteledi. "Kimse artık annemizi bile üzmemize sebep oldu."
Her zamanki gibi savunması çok güçlü. Sizi bertaraf edecek kadar güçlü. Omuzlarım anında çöktü. "Kusura bakma. Cahilliğime ver." Diye homurdandım.
