"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
seni seviyorum. elimde değil, göğüs kafesimin içinde olabilir. ama katiyen elimde değil.
|•|
''Yayıya ne olmuş?''
"Palyaço mu olmuş? Hey biy yeyleyi moy! Moy! Moy en biy sevdiğim yenk!"
''Hayır... Palyaço değil ki bu. Ben biliyorum! Ben biliyorum!'' Diyen Duru ''Bisikletten düşmüş.'' Diye devam etti. ''Bir keresinde ablam da düşmüş ve böyle yaralanmıştı.''
''Olabilir mi böyle bir şey?'' Diye sordu Övgü. ''Bence dayak yemiş.''
''Niye yayımı dövmüşler ki?'' Diyen Selen'in sesi ağlamaklıydı. ''O iyi biy insan! İyi insan dövülmez ki!''
Bir takım tanımlanamayan sesler uykuma sızdığında kendime gelir gibi oldum. Keskin acıyı da o anda hissettim. Sağ elimin orta parmağını üç yerden çatlatmışım. Sorun benim yumruk atmayı bilemeyişimde mi yoksa Fırat'ın çenesinin sertliğinden mi bilemiyorum. Bildiğim tek şey; çektiğim acının gerçek olduğuydu. Kavgamızın ardından seslere toplanan ev ahalisi halimize hem güldü hem de acıdı. Bizi birbirimize ne bu kadar düşürebilmişti? Üvercinka yakın zamanda damat olacak nişanlısını morarttığım için bir güzel beni haşlarken çocukların parmağımı bahane etmesiyle evden hastaneye gitmek için ayaklanmıştık. O ara parmağımın acısı uyuşuk olduğu için duş alıp hastaneye gitmiştim. Bir torba buz ile hastaneye vardığımız da üç yerinden çatladığını doktor muayenesinden sonra öğrendim tabi. Acısına iyi dayanmışsın ama sonra fena çıkar, demişti Doktor Bey. Sargı ve plak üzerine alınan parmağım ve iyi gelecek ağrı kesicileri de alıp eve geçmiştik. Sabahı zor ettim. Hem elimin acısından hem Dua'nın varlığının yaratığı ağırlığın heyecanından uyku tutmamıştı. Dua'ya söylemem gereken şeyler içimde büyüdükçe nefesim daralıyordu. Bu bize verilen bir şans ise sonunu iyi bir şekilde bağlamak istiyordum. Diğer türlü ucu açık bir şekilde böyle yaşayamazdım. Artık öyle yaşamak istemiyordum.
Birden acımı unutup kendimi gülerken buldum. Aslında çok şanslıyız. Kimileri bizi koşulsuz seviyorken bizden şanslısı yoktu. Kızların hepsini kollarımın arasına alırken çığlık çığlığa bağrışıyorlardı.
''Zamanında analarınız uyandırırdı beni. Şimdi de siz mi çıktınız?'' Diye söylendim. ''İyi ki çıktınız be! Çok seviyorum sizi."
''Dayı sevgin için teşekkürler ama bizi bırak artık.'' Dedi Hanzade.
