"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Şu an ki gülümsemeni sonsuza değin korumak istiyorum. exo
Akşam yemeğinden sonra masayı kaldırmak için kızlara yardım ederken Üvercinka beni mutfakta sıkıştırdı. Ufak tefek ama pek baskın bir eleman bu kız. Ablam diye söylemiyorum; kendisinden korkarım. Cin gibidir, Üvercinka. Ağzınızdan girer burnunuzdan çıkar. Ne olduğunu anlamazsınız.
"Sen ve şu kız." Dedi sinsice. "Aranızda ne var?"
Elimdeki bardakları dikkatli bir şekilde tezgaha koyarken tek kaşımı kaldırmıştım. Şu kız? Yüzü artık her ne kurduysa aklından onun hasebiyle kızarmış tatlı bir pembe olmuşken küçük ablam merakla dudaklarını kemiriyordu. Kimden bahsediyordu yahu? Biraz spoiler verse. Hmn... pekala... Yüzüne baktım. İmalı bakmaya devam ediyor. Sonra benim jeton düştü. Ha, ha, tamam. Şu kız!
"Hangi kız abla? Hangisinden bahsediyorsun?" Her zaman salağa yatarım. Kız konularında konuşmaktan pek hoşlanan biri değilimdir.
"Hadi ama İlhan! Salağa yatayım deme. Dua'dan bahsediyorum tabi ki. Rol yapmayı kes. Dökül bakalım."
Bak nasıl cadılaştı. "Oldu olacak şuradan bir bıçak da çekseydin. Dayasaydın böbreğime..." Dediğimde gözlerini devirdi. "Yavaş gel, az kızım. Aramızda bir şey olduğunu sana düşündüren ne?"
Gözlerini kocaman açıp yüzünü yüzüme yaklaştırdı. "Pes doğrusu! Yahu, kız akşam kapına geldi. Nasıl bir şey düşünmem? Resmen kız sana kaçtı."
Oha! "Ne kaçması ya? Kız bir şey sordu. Abartma."
"Ne sordu?"
"Sana ne?"
Geri çekilip kollarını göğsünde bağlarken "Bana her şeyi anlatmazsan devreye büyükleri sokarım." Dedi. Sonra sinsi bir şekilde gülerek "Bilirsin onlar söke söke laf alırlar." Diye de ekledi.
Bilmem mi? Ortaokul da ilk aşkım Sosyal Bilgiler öğretmenimi öğrenmiş kadına saniyesinde yumurtlamışlardı. Tüm aşk hayatım başlamadan ablalarım sayesinde yıkılmıştı. Gözlerimi devirip önünden çekildim. "Aramızda bir şey yok." Diye kestirip attım. Aramızda kesinlikle bir şey vardı. Ama bu Üvercinka'nın istediği şey değildi. Bizimkisi temiz bir iş ilişkisiydi.
"Hı, hı, ben de yedim." Diye çemkirdi. İyi kızdı da bazen bozulurdu bu, Güvercin.
"Aşk olsun, Güvercin. Olsa söylemez miyim sana?" Hayır, söylemem. Katiyen söylemem. Hiçbir surette söylemem. Sonra konseylerinde benim olmayan aşk hayatım dönecekti. Yok daha neler! Başıma bela alamam.
"Söylemezsin tabi ki de!" Derken ister istemez güldüm. Nasıl da tanıyor beni. "Sanki seni tanımıyorum. Kızlar konusunda ketum, kaknem bir şeysin. Bize de hiç anlatmazsın." Birden ellerimi kavrayıp "Söyle bana İlhan'ım... Lütfen... canım kardeşim. Uyumam. Beni biliyorsun. Taze haber severim." Diye yalvarmaya başlamaz mı? "Hı? Lütfen!"
