"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Sen ki benim, İlk göz ağrım, ilk sevebilmişliğimsin. Seni sevmeye kıyamıyor oluşum bundan mıdır?
|•|
Başımın içinde sağ ve sol olmak üzere iki lop beyin yerine kusmuk olmalıydı. Ağrı yaptığı yetmezmiş gibi bir de acı çektiriyordu. Bir insanın başı bu kadar ağır olamazdı. Olmamalıydı. Etrafımı kızıl görürken tek ihtiyacım; ağrı kesici ile sevgili yatağımdı. Kırmızı atkımı -evet, benim atkım- burnuma kadar çekip apartman kapısını ittirdim. Hızla asansöre yöneldim ki şansıma bu kattaydı. Kabine girip dördü tuşladım. İstanbul hiç bu kadar soğuk olmamıştı. Hastalığı yeni yenmişken tekrar hasta olmak istemiyordum. Bu düşünceyle aklıma elbette Yârim geldi. İrkildim. Ürktüm. Biz insanlar dert kendi başımızda değilse pek umursamıyorduk. İki güne geçecek bir gribi belki de bu kadar dert etmemeliydim. Birden burnumun direği sızladı. Dua'yı özlediğimi hissettim. Sadece iki gün önce bizde olması bir şeyi değiştirmiyordu. Özlem beni zehirliyordu. Ben onu yanımdayken bile özlüyordum yahu. İnsan bir insanı yanındayken bile özler mi? Özlermiş... Bana ihtiyacı var mıydı acaba? İyi miydi? Neden beni aramıyordu? Neden mesajlarıma cevap vermiyordu? Kötü bir şeyler mi oluyordu yoksa? Hüznüm ense köküme sancılı bir ağrı ile saplandı. Kafa mı kessem ölür müydüm?
Evin kapısını açıp içeri girdiğimde etrafı dinledim. Eve sessizlik hakimdi. Öğlenden sonrası boş olan sadece bendim demek. İyi. Çantamı, atkıyla beraber montumu kenara bırakıp salona geçtim. Mutfağa gidip hemen bir ağrı kesici alıp ağzıma attım. Bir bardak suyla da mideme misafir ettim. Lütfen, beni iyileştir minik ağrı kesici! Yârim de böyle dualar ediyor muydu acaba? Buzdolabına bakındım. İçi dolu. Öyle boş değil. Ama her bir ürünün üzerinde sahiplerinin adı yazıyor. Mesela yarısı yenmiş ve güzel görünmeyen meyveli pasta Can'a ait. Kocaman CAN yazmış üzerine. Bir de altına not düşmüş; Bunu sadece adı Can olan ve pipisi olmayanlar yesin! İster istemez göz devirirken yorum dahi yapamıyorum. Aşağıdaki sodalar Özgür'ün altına İç ve çükün düşsün! yazmış. Manyak herifler. Mentollü enerji içeceği Yağız'a aitken içinde yaprak sarması olan ufak tencere Fırat'ın. Birden kıllanıyorum. Bunu bizim Güvercin sardı bu çocuğa mı getirdi? Kardeşi, öz be öz kardeşi burada dururken hem de? İçinden bir tane alıp ağzıma attığımda tadının bizim hanımların yaptığından farklı olduğunu hemen anladım. Selma teyzenin dolmaları bunlar. Doğa üstü tat alıcılarım sonuna kadar açık! Güvercin özgür!
Dolabın kapısına abanıp inledim. Niye benim hiçbir şeyim yoktu? Ne ara yedim? Alışveriş yapmam lazım. Dolabı kapatıp direk banyoya geçtim. Evin içi sıcak olduğundan üzerimdeki uyuşukluk anında geçmişti. Çoraplarımdan başlayarak üzerimde ne varsa çıkarıp kirli sepetime teptim. Bunlarında yıkanması gerekiyordu. Resmen hayatımı idame ettirmek için sadece nefes almayı biliyordum. Kendime söve söve küvete girip sıcak su ile buluştum. Yaz kış fark etmeksizin kaynar suyla yıkanırdım. Haşlanmayı severim. İki defa köpüklenip durulandıktan sonra suyun altında öylece durdum. Su insanı rahatlatıyordu. Başımı eğip elimi duvara yaslarken suyun omuzlarıma masaj yapmasına izin verdim. Sonunda suyu kapatıp havluma uzandım. Vücudumu gelişi güzel kuruladıktan sonra havluyu belime sarıp aynanın karşında kendime bakarken gözüm içinde Dua'nın da diş fırçasının olduğu kupaya gitti.
