"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sadece senin kokun beni tamamlıyor. Acele et ve sarıl bana. |bts|
Aralık ayında yaklaşan finallere hazırlanmak için hayat ile bağlantımı kesmeye karar vermiştim. Ama bu elbette pek mümkün değildi. Ev çocukların ders çalışma ayağına gelen sınıf arkadaşlarıyla doluydu. Kim kimdi hiçbir fikrim yoktu. Bir ara Fırat'ın yatağında uyuyan bir yabancı bile vardı. Yağız arada Yârim'i görmeye gidiyor, genellikle de telefonla konuşuyordu. Son iki haftadır evdeydi. Dua'dan aldığım istihbarata göre her şey yolundaymış. Bu son zamanlardaki tutunacak yegane dalımızdı.
Tencerenin altını kapatıp içinde yüzen mantıları kevgir ile süzdükten sonra tabağıma koydum. Tüm tencereyi tabağa aktarıp üzerine yoğurt ve özel acılı salça sosumu da koyunca yemeğim hazırdı. Kesinlikle mükemmel. Tam ağzıma layık.
"Çok güzel görünüyor. Aşçılık mı okuyorsun?"
Bunu soranın kim olduğunu bilmiyorum. Esmer oğlan kimin sınıf arkadaşıydı acaba?
"Hayır." Dedim. "Aşçılık okumuyorum. Uzay Mühendisliği okuyorum."
"Vay..." Derken 'y' harfini bir hayli uzattı. "Bu neden bu kadar güzel kokuyor o zaman? Yemek işinde iyi olmasın."
Güldüm. "Sevdiğim şeylerde genellikle iyiyimdir. Yemek yemeği severim."
Oğlan güldü. "Ben de."
Ona doğru bir bakış atıp "Mantı ister misin?" Diye sordum.
"Ah! Hiç sormayacaksın sandım. Kaşık, çatal nerede?" Diyerek çekmecelere davrandı.
Tabağım ile kaşığımı aldıktan sonra bir tane de peçete aldım. "Buzlukta mantı var." Derken yürümeye başladım. "Çıkar, pişir, ye."
"Selamünaleyküm abi. Sen evde miydin?" Diye sorarken tabağımı çalışma masama koyuyordum.
"Evet." Dedi. "İçerde yatıyordum. Can ile Özgür sınıfı toplayacakmış. Fırat da sınıfı ile salona geçiyormuş, ben de buraya geldim."
"İyi yaptın. Mantı ister misin?"
"Yok."
"Bak herkesle paylaşmam. Son kez soruyorum. İster misin?"
Yağız güldü. "Sağ ol, dostum da hiç istemiyorum. Afiyet olsun sana."
"İyi. Teklif var, ısrar yok."
Yatağımın üzerine geçip bilgisayarımda hazır bekleyen diziyi oynata basıp mantı tabağıma uzandım. Supernatural dizisini izliyordum. Diziyi sezon sezon takip etmiyordum. Çocukça belki ama tuhaf bir şekilde bağlıydım ve kafa dağıtmak için daima onu açıp izlerdim. Şeytan öldürmeyi severim.
