"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Neden kalbim atıyor? exo
15 Temmuz
0539 ****: Kabul etmelisin. Eğer kabul edersen istediğin her şeyi sana vermeye çalışırım.
+×÷-=
Klozetten başımı kaldırdığım da içime biraz hava çekip kendime gelmeye çalıştım ama tekrar öğürdüm. Ama neyse ki bu sefer kusmadım. Allah'ım! Midemin kasılması ile dönen başımı duvara yaslayıp gözlerimi kapattım. Ölüyorum. Ölmek istemiyorum. En azından böyle ölemem. Kusarak ailemin evindeki tuvalette ölemem. Bu adıma yakışmaz. Lütfen, kurtarın beni!
"İlhan, yavrum iç organlarını da kustun mu?"
Öldüm.
Tekrar kusmamak için çok ani harekete yapmamaya dikkat ederek klozetin kapağını kapatıp sifonu çektim. Ayağa kalkmak ayrı bir baş dönmesine sebep olunca gözlerimi kapatıp birkaç saniye dengemi bulmaya mide bulantımı bastırmaya çalıştım. İçimden çarpım tablosunu tekrar ettim. Dokuzlardan geri saymaya çalıştım. Allah'ım! Valla bir daha açgözlülük yapmayacağım. Uslu uslu yiyip uslu uslu içeceğim. Yemin ediyorum. Haddimden fazla yersem al canımı. Bundan sonra söz...
Celile "İlhan! İçeride olduğunu biliyoruz." Dediğinde Vera gülerek "Etrafın sarıldı." Derken Üvercinka "Dışarı çık!" Demişti.
"Biri beni öldürsün." Diye homurdandığımda guruldayan karnımı sıvazladım. "Sen değil canım. Sen değil. Ne olur şimdi değil."
Yüzümü bol suyla yıkayıp ağzımı beşinci defa çalkaladıktan sonra doğruldum. Gözlerim kan çanağından halliceyken ıslak saçlarım alnıma yapışmıştı. Rezil bir haldeydim. Üç yerimden bıçaklanıp Ümraniye çöplüğüne atılmış gibi bir halim vardı. Valla büyük rezillik.
"İlhan!"
"Aman be!" Diye söylenerek kapıyı açtım. Bu evde insana tuvalette bile rahat yoktu. Kusarken de yoktu. Sıçarken de yoktu. Yoktu işte.
Annem dahil Saba eksik olmakla dört ablamda tam kapının önündeydi. Annem anında elini alnıma koydu. Endişeli gözleri beni üzdü. Çok aptalım. Annemi nasıl üzerim? Bunun düşüncesi midemi kasınca yüzümü buruşturdum. Aman bir rahat dur sende.
"Ne oldu kuzum sana?"
"Midem bulanıyordu ya, biraz kustum." Dedim. "Bir şeyim yok. İyiyim şimdi."
Bakışları hüzünlenip dudağı titrerken "Miden bulanıyor ya oğlum, ben sana şimdi ekmeği limonlar getiririm. Bir şeyin kalmaz." Dedi hızlıca. Alnımdaki saçlarımı arkaya doğru tarayıp beni uzattığı dudaklarına çekip yanağımı öptü.
"Yok, anne. İyiyim." Dedim onu üzmekten nefret ederek. "Yatarım uyurum bir şeyim kalmaz."
"Eşek kadar oldu anne ya. Hala şuna bebek muamelesi yapıyorsun ya. Sonra kendini bir şey sanıyor."
