"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Özgür Çocuk; Kardeşler, ikindiye doğru Marie Jane'deyiz, demedik mi? Yağız ile baş başa kaldım. Acil yardım istiyorum.
İlhan Berk: Marie Jane mi? Çıkıyorum o zaman.
Fırat Bey; 5 dakikaya senin kapıdayım, Albay.
İlhan Berk: Tamamdır.
+×÷-=
Çocuklarla daimi durağımız Marie Jane'e gitmek için hızla hazırlandım. Marie Jane, Kadıköy de bulunan mütevazi kafemizdi. Fiyat performansı mükemmel bir yerdi. Çocuklarla orada takılmayı çok severdik. Kot şort ve mavi bir tişört giyip yanıma telefonum ile biraz para aldıktan sonra eve geçtim. Karşıma ablam Sabahat -Saba- çıktı. Bu kız bir haftadır bizdeydi. Eşi yani eniştem haciz memuru olduğundan sık sık şehir dışına çıkardı. Ablam evde tek kalmaya korkar -ki hamile olduğundan bizde olması çok daha iyiydi- gelir bizde kalırdı. Şikayetçi değilim. Asla...
"Nereye yakışıklı?" Diye sordu.
Kahverengi uzun saçlarını topuz yapmışken birkaç tutam yüzüne dökülmüştü. Elinde bir tabak biber dolması vardı. Oh, ye kızım ye. Devasa bir karnı vardı. Ürkütücü ki patlayacak gibi de duruyor. Bizim ailedeki hatunlar genellikle uzun boylu ve zayıf olur. Sanırım hamile olmak bu olayı değiştiriyordu. Ablamı da son aylarda böyle görmek bir nebze psikolojimi bozuyordu. Yani ne biliyim içinde canlı bir insan var yahu. Yüzüyor, uyuyor, tekmeliyor falan.
