"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kalbimi alıp uzağa götür. exo
"Abla!"
"Geldim, geldim."
Kucağımda varla yok arasında olup garip seslerle iletişim kurmaya çalışan kız bebeği Saba'nın kollarına verip kendimi koltuğa bıraktım. Gaz bombası mübarek sayesinde kollarım son nefesini vermişken daha sevdiğim kıza doyasıya sarılamadım diye isyandaydılar.
"Neden gaz çıkarma işini ben yapıyorum?" Diye söylendiğimde Piraye "Altını değiştirmektense ölmeyi tercih ettiğini söylediğin içindi sanırım." Diye konuştu.
Yüzümü asıp açık ama sesi kapalı televizyona baktım. Doğru. Öyle demiştim. Üzerimden gelen buram buram bebek kusmuğu kokusu burnuma gelince ayağa fırladım.
"Ben eve gidiyorum."
"Neden?"
Celile'ye bakıp "Yıkanmam lazım. Bok gibi kokuyorum." Dedim. "Ayrıca işlerim var. Bu işi parayla yapmam lazımken bedava yapıyorum."
Üvercinka dahil olmadığı konuşmaya dahil olurken "Hayırlı işler mi?" Diye sordu. "Ne işi? Az anlatsana."
"İzdivaç programlarına öz geçmiş gönderdim. Kabul edildiğime gidiyorum. İlk talibimi çaya çıkaracağım, nikahı basıp evi üzerine yapacağım."
Vera'nın olduğu taraftan uçan bir yastık kafamda patlarken "Dalga geçme." Diye çemkirdi. "İnsan gibi konuşmayı mı unuttun? Ablaların olarak bir şey soruyoruz."
"Yani çok alınıyorum aslında." Dedi Piraye. "En sevdiğin ablan olduğumu sanıyordum. Bana anlatabilirsin."
"En sevdiği ablası benim." Dedi Celile. "Piri, çocuğun yüzdelerle en sevmediği bacısı sensindir."
"Ay götüm!" Diye ciyaklayan Piraye hançer fırlatan gözlerini bana dikti. "İlhan! Berk! Şöyle şuna en sevdiği ablan olduğumu. Belli ki kendisi bilmiyor."
"Burada ben dururken ikiniz neden tartışıyorsunuz ki?" Dedi Saba. "Çocuk küçükken bana anne derdi. Elbette en çok beni seviyor."
Gözlerimi devirirken ofladım. "Hepinizin sevdiğim ve sevmediğim özellikleri var kızlar. Bunun için tartışmaya gerek yok." Dedim.
"İşine geleni sevdiğini biliyoruz küçük kardeşim."
Vera'nın yorumuna baş parmaklarımı kaldırırken göz kırptım. Diğerlerine dönüp öpücük atıp "Sizi seviyorum. Size kolay gelsin." Dedim. Saba'ya özellikle bakıp tatlı tatlı gülümsedim. "Kendine ve pamuk şekere iyi bak ablaların şahı!"
Saba sesli gülüp "Annemlere selam söyle İlhan'ım!" Dedi. "Sende kendine iyi bak."
"Baş üstüne!"
+×÷=-
Dua ile buluşacağım. Ama bu bir sır. Uzun bir aradan sonra tekrar buluşuyorduk. Tabi ki de arkadaş olarak. Ama insan kendi iç dünyasına nasıl hakim olsun ki? Olamıyordum. Tarifi olmayan bir duygunun esiriydim... Acı verici ama haz aldığım bir duygu damarlarımdaki kanda geziyordu. Daha önce hiçbir kıza karşı duymadığım bir duyguydu. Beni şapşal bir hale getiriyordu. İçki içmeden sarhoş gibiydim...
