"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sevildiğinde çiçekler açan kadınsın sen. Hep çok seveceğim kadınsın.
|•|
Hayatımın kaydı kaldığı yerden devam etmeye iki gün önce başlamışken ben emekli ve göbekli dayıların uğrak noktası olan mahallenin kahvesin de çocuklarla okey oynuyordum.
"İlhan Berk, el sana geçti."
Önümdeki taşlara gözlerimi kısarak bakarken her zamanki gibi açıkta kalan Can sol yanımdan güya tüyo veriyordu.
"Ne yani?" Dedi Özgür. "Bir ay deneyecek misiniz? Denemek?"
"Aynen öyle kardeşim."
Can "İşe alım formu da doldurdun mu kardeşim?" Diyerek takıldığında "Öyle bir şey değil." Diye homurdandım.
"Daha kaç zaman bekleyeceksiniz lan! Boş verin denemeyi. Öpüşün, barışın, evlenin!"
"Tamam."
Yağız "El, Özgür'e geçti. Az hızlı oynayın. Konuş İlhan Berk sen de."
İçimi geçtim. "Bir ay boyunca çıkacağız işte." Dedim. "Büyümüş hallerimizden de hoşlanacak mıyız ona bakacağız."
Can suratıma yaklaştı. "Sence Dua hoş mu? Yani büyümüş hali yani."
Güldüm. Bu da soru mu? "Hayırlısı." Dedim. "Bıraktığım ile beklediğim aynı kişiydi. Şimdiki kim gerçekten tanışmamız lazım belki de."
"Ama... Ama bir elektrik var değil mi? Hep vardı." Dedi Fırat.
Sessiz kalarak tekrar güldüm. Ayağa kalkıp gerinirken "Elin galibi olarak hesabımı kapatırsınız." Dedim. "Ben gidiyorum."
"Lan!"
"Hangi ara kazandın piç?"
"Anasını satayım lan! Aşkta kazan kumarda kazan!" Bana birden sarılan Can "Bana da şansından bulaştır, İlhan Berk." Diyordu.
