"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Sen ve ben acıdan bir dağız Sen ve ben bu dünyada bir daha hiç karşılaşmayacağız.
[k.k.]
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
°MART°
Celile, beni kolumdan tutuğu gibi kaldırdığında geçici bir şokun ardından, peşinden sürüklenip beni yönlendirmesine izin verdim. Bir şeylere müdahale edecek takatim yoktu. Islak ve üşümüştüm. Aşık ve terk edilmiştim. Acı içinde kaybolmuştum. Üstesinden gelemeyeceğim dertlerin altında eziliyordum. Bu haldeyken bile hiçbir şeyim yokmuş gibi davranıp güçlü olmak çok zordu. Çok yorucuydu.
Vera'nın arkamızdan gelirken "Kapıda kalmış köpeğe benziyorsun." Dediğini duydum. "Rezil bir haldesin."
Cevap vermek için zahmete girmedim. Sen terk edilince dinozora benzerdin de ben bir şey demezdim be zalim karı!
"Ne yapıyordun orada oturmuş?" Diye sordu Celile evin kapısını açmaya çalışırken.
"Sizi bekliyordum." Diye ağzımın içinde geveledim.
"Bizi arasaydın ya, oğlum. Sırılsıklam olmuşsun. Ne diye yağmur altında beklersin ki? Hayret bir şey!"
Celile'nin yüzüne baktım. Söyle bana sen hiç ilk aşkın tarafından terk edildin mi hain kız? Ha?
"Yani arasaydın hemen gelirdik, İlhan!"
"Telefonumu evde unutmuşum..." Dedim. Başımı kapının pervazına yasladım. "Ve... ve anahtarımı da..." Diye ekledim.
"Nereye çıktın ki?" Diye sordu Celile ama cevap vermeden açtığı kapıdan içeri girdim. Yağmurun altında bir saate yakın ev halkanı beklediğim için sırılsıklam bir haldeydim. Pişman değilim. Ayakkabılarımı çıkarıp ters çevirdiğimde içlerinden akan suya bakıp gülümsedim ama hemen geçti. Böylesine tasasız hissetmek güzeldi de ruhum farklı bir ağırlığın altında eziliyordu.
"İlhan! Yapma öyle." Diye beni payladı Vera. "Çocuk musun, Allah aşkına? Islattı her yeri."
Vera'ya kafama atma isteği ile dolarken Celile araya girdi. "Niye çıktın dışarı? Bir şeye mi ihtiyacın vardı?" Diye soruyordu.
"Yok... öylesine çıktım." Diye mırıldandım.
Bu sorgu sual bitsin istiyordum. Sadece sigara almak için dışarı çıkmıştım. Uzun zamandır evden hatta odamdan dışarı çıkmamışken böyle yağmurlu bir havada dışarı da olmak birden ruhumu kıstırmıştı. Kaçma isteğinin ardından bastıran yok olma hissiyatıyla başa çıkamamıştım. Aşıktım. Terk edilmiştim. Sevdiğimin farkına da kaybettikten sonra varmıştım. Ruhum resmen beni boğmuştu. Nefes alamamıştım. Onu... Bir daha hiç göremeyecek olma ihtimali dört bir yanımı sarmıştı. Bu acıya katlanmak istememiştim. Bu acıya son vermek istemiştim. Beklemediğim tepkiler verdiğim için oturduğum yerde ağlamak o an için çok daha iyi hissettirmişti. Özellikle yağmurla ağlamayı sevmiştim. Diğer yandan bir süreliğine evden gidenlere o halde yakalanmak hoş olmamıştı.
