"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Acı, acıyla iyileşir. Aşk ise daha büyük bir aşkla."
|•|
Sonunda ablamlar Dua'yı benden almıştı. Saba ablam evinde sadece kızlara özel bir davet veriyordu. Davet dediysem öyle şaşalı bir şey değil. Baya kısır yiyip göbek atacaklar ve beni çekiştireceklerdi. Bu toplantı aynı zamanda yeni gelin ile tanışmayı esas alıyordu. Yeni gelin. Dua. Ablalarımdan zarar gelmeyeceğini biliyorum tabi ki... sadece biraz gerginim...
Dua son bir saattir mesajlarımı cevap vermediği gibi görmüyordu da. NEDEN? Onu ablamın evine bırakırken Üvercinka ve Juliet'in önceden apartmanın içine girmesini fırsat bilip yalnız kalır kalmaz kıza nasihatte bulunmaya başlamıştım.
"Bak şimdi, Dua. Saba ablam anaç bir karakterdir. Üzerine düşecektir. Piraye benim hakkımda kirli çamaşır dökmeyi sever ve Celile sana ablan gibi davranırken Vera sana üst sınıftaki kızlar gibi olabilir. O çok bilir kişiliktir. Üvercinka ise zaten arkadaşın. Onlara dikkat et ve sana karşı zaafım olduğunu belli etme. Yoksa bunu kullanıp benimle dalga geçerler." Dua kıkır kıkır gülüyordu beni dinlerken. "Hayır. Ben ciddiyim." Dedim. "Gülme. Acaba yol yakınken seni kaçırsam mı? Hiç gitmesen mi? Kimse de bakmıyor."
Elimi tuttu. "Merak etme. Onlar zaten ablam ve onlarla kesinlikle iyi geçinmek zorundayım."
Halinden memnun bir şekilde güldü. "Seni ararım. Merak etme."
İç geçirdim. Kollarımı iki yana açtığımda bana sarıldı. "Seni çok özleyeceğim." Dedim geri çekildiğimde.
"Ben de seni özleyeceğim." Dedi. "Ama abartma. Git hadi."
Benden kurtulduğu anda koşmaya başladı ki arkasından "Sessiz kalma hakkını iste, gerekirse beni ara ve aleyhimde konuşulanlara inanma, Dua!" Diye seslendim.
"Tamam!"
Apartmana girdi ve kapı kapandı. Pekala. Tuhaf bir şekilde kapıldığım karamsarlığı bir türlü atamıyordum. Kabul biraz abartıyorum ama ablalarım çok fena anılarım vardı ve beni utandıracaklarına emindim. Sanırım bunun önüne geçemezdim... Bizim tayfada toplanıp bana gelmişti. Yağız ile Özgür atıştırmalık bir şeyler almaya gitmişken Fırat ile Can birbirinden uzak sessizce oturuyorlardı. Can'ın sürpriz evlilik teklifinin şoku hala üzerimizdeydi.
Can gelişi güzel bir şekilde bacağıma vurunca telefondan bakışlarımı çekip yüzüne çevirdim.
