"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Hemsaye - birkaç fotoğrafın hikayesi
Şu sol yanımda sana bir ev kurdum, o evin kapıları bir sana açık.
|•|
"Özgür! Oğlum gel hadi!"
"Geldim ana." Diyerek okuduğu sayfayı bitirmeye odaklandı Özgür.
Mezun olduktan sonra üç farklı şirkette çalışmış, üçüncünden de ayrılmak zorunda kalmıştı. İlki Can ile başladığı yer; iyiydi. Maaşı zamanında yatıyor, kendini çevirmesine yardımcı oluyordu ama şirket bir anda iflas edince iş aramaya tekrar başlamıştı. İkinci şirkete de Can ile girmişlerdi ama bu sefer şirket dolandırıcı çıkınca üç aylık paralarını bile alamadan işsiz kalmışlardı. En son Can ile farklı şirketler dönüş yaptığı için ayrı yerlerde çalışmaya başlamışlardı ki Özgür'ün şirketi küçülmeye gidip yeni mezun ve stajyerleri işten çıkarınca yine ve bir kez daha işsiz kalmıştı. Küsmüştü hayata. Biraz da öfkeliydi ama yapabileceği hiçbir şey yoktu. Tekrar ve baştan başlamalıydı. Evde şimdiler annesine yardım edip kitap okuyordu. Babası o daha küçükken kitap okumasından hep övünürdü ama şimdi gözüne batıyor, okuduğun kitaplar seni nereye getirdi, demekten geri durmuyordu. Bazen anlamak ve anlaşılmak çok zor oluyordu.
Sayfayı bitirdiğinde kitabı kapatıp doğruldu. George Orwell'ın Paris ve Londra'da Beş Parasız kitabını okuyordu. Yazar gençliğinde yaşadığı zorlukları, açlığı, yaşama tutunma serüvenini anlatıyordu kitapta. Sarsıcıydı ki Özgür hep kendiyle kıyaslıyordu. Sonuçta kendisi de Türkiye'de beş parasızdı. Hazıra dağ dayanmıyor, birikimi bitiyordu.
"Özgür!"
"Geldim!" Bu sefer doğrudan ayaklandı genç adam. Önce banyoya uğradı. Mutfağa girdiği gibi hemen masadaki yerini aldı.
"Ellerini yıkadın mı?" Diye sordu Fatoş.
Özgür "Ayaklarımı bile yıkadım, anne." Dediğinde Fatoş omzuna vurdu.
"Hayta seni! Besmele ile başla hadi."
"Tamam."
Özgür içinden besmelesini çekip dolmalarını tek tek sarmaya başladı. Aynen, aynen. Dolma sarıyor. Hem de yaprak sarması... Dolmalar bitsin mantıda kapatacaktı. Daha işi çoktu. Son zamanlarda aksi gibi babasının işleri de iyi gitmiyordu. Borç harç adamın kafasında tek saç teli dahi bırakmamıştı. Tüm bunların içinde işsiz Özgür de aileye hiç yardımcı olmuyor, aşırı göze batıyordu. Fatoş hanımda kendine bulduğu bu macera dolu ev yemeği işine izlediği bir kadın programında sonra hemen başvurmuş, birkaç tadımlık dolma ile işi hemen kapıvermişti. Şimdilerde mantıda eklediği menüsüne talep çoktu. Yetişmek için bazen evde sadece dolma ve mantı pişerdi. İşsiz olunca Özgür de anasına yardım ediyordu. Mübarek oğlan dolmaları kalem gibi incecik sarıyor, mantıları gökteki yıldızlar gibi güzelce kapatıyordu. Birçok kızı utandıracak kadar maharetliydi hani... Özgür dolmaları sararken Fatoş pişiriyor, paketliyor ve evin kapısına gelen kargoya teslim ediyordu. Ana-oğul işin üstesinden çok güzel bir şekilde geliyordu.
