"Onun kedileri vardı. Benimse kedilere alerjim. O, kelimelerin gücüne inanırken ben rakamların gücüne inanırdım. O, bu dünyaya bir amaç için gönderilmişken benim amacım sorgulanıyordu."
Bu mutlu başlayan sarsıcı devam eden ve sonucu göreceli farklıl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Benim denizlerim, Senin gözlerindir.
|•|
Hayat size bir elma verirse yersiniz. Bir olta verirse balık tutabilirsiniz. Bir top verirse ya tek başınıza oynar sıkılırsınız ya da paylaşır yeni arkadaşlıklar kurarsınız.
Fırat'ta aynen öyle yaptı. Annesinin ona sabah verdiği elmayı yedi. Apartmanın önünde duran oltayı iplemedi. Harçlıklarından biriktirdiği topla tek başına oynamak yerine şu kuzenlerle oynamayı tercih etti. Şu kuzenler. Susam sokağının en tanınan arkadaş grubu. Çok havalılar. Hepsi sadece sekiz yaşında olabilir. Ama cidden çok havalılar. Hepi topu sekiz yaşında olup dört erkek kuzen olarak mahallenin altını üstüne getiriyorlardı ki birlikte çok eğleniyorlardı. Bundan iki yaz önce mahallenin toplu sünnet töreninden ilk kaçan grup onlardı. Yakalandıklarında paşa paşa kestiririz edasıyla abilik bile yapmışlardı. Hala çığlık sesleri Fırat'ın kulağındaydı. Onlara o kadar çok gülmüştü ki o gün kendi acısını unutmuştu. Onların arasına girmek istiyordu. Daima birbirlerinin arkasını koruyup kolluyorlardı. Hayat sekiz yaşındayken hiç adil değildi. Pahalı oyuncaklı çocukları herkes hep daha çok seviyordu. Fırat'ın pahalı oyuncakları yoktu. Sadece topu vardı.
"Beş kişiyiz. Maç yapalım." Dedi aralarındaki en uzun boylu çocuk. Adı İlhan Berk'ti ve grubun beyni gibiydi. Yani Fırat öyle düşünüyordu.
"Olur." Dedi daima şakrak bir şekilde gülen çocuk. Bu sarımtırak oğlana herkes Yağız diyordu. Bir de abisi Yiğit vardı. Onu tanımayan yoktu. Mahallenin her kızı bu adama aşıktı. "Biri kaleci olsun. İki ikiye de takımlara ayrılalım." Dedi Yağız.
"Özgür ile ben bir takımım!" Diyen kumral uzun saçlı oğlan ise Can'dı. İlelebet kankası Özgür ise zayıf, siyah saçlı bir çocuktu.
"Top Fırat'ın olduğu için takımı olmalı." Dedi İlhan Berk. "Yağız biz senle taş-kağıt-makas yapalım. Kaybeden kaleci olur."
"Tamam."
Yağız gerinmeye ısınma hareketleriyle şebeklik yapmaya başladı.
"Hazır mısın?" Diye sordu İlhan Berk teyzesinin oğluna bakıp.
"Evet!"
"Taş! Kağıt! Makas!"
Yağız ellerini kaldırıp "Kaleci Yağız, gol yemez! Şimdi kaybedeceksiniz!" Diye bağırdı.
İlhan Berk, Fırat'a yumruğunu uzattı ve tokuşturdular. İçten içe Fırat, İlhan Berk ile takım olmak istemişti.
Can "Takımlara isim verelim hadi." Deyince Özgür "Bizim takımın adı Deli Fişekler olsun." Dedi.
Can bunu onaylamazken "Katil Balinalar olsun." Dedi. "Daha havalı."
Özgür iki saniye düşündü ve kabul etti. "Katil Balinalar sizi gebertecek." Dedi kalın bir ses tonu ile.
