Zakaria & Ilyas

#4

'M..mama' fluister ik geschrokken. Vol ongeloof kijkt ze me aan. 'I..ilyas ben jij dit?' Vraagt ze en wrijft over mijn wang. Meteen duw ik der hand weg en kijk der boos aan. 'WAAROM MAMA WAAROM HOE KUN JE JE EIGEN KIND WEG GEVEN HOE?!!!' schreeuw ik boos. Mijn vader duwd me weg en pakt mijn moeder. 'we gaven je niet weg we wouden je ophalen als je wat ouder bent' schreeuwt mijn vader en rent weg met mijn moeder. in shok loop ik terug naar zakaria die me boos aankijkt. 'ow sinds waneer laat je toeristen zomaar weg gaan?' vraagt hij boos. ik antwoord niet en neem plaats op een bankje. met mijn hoofd in mijn handen schud ik heen en weer. ik heb mijn ouders gezien na jaren...

'hey wat is er was het een lekkere chick?' vraagt hij grijnzend. ik kijk hem niet begrijpend aan. 'nee zakaria dat waren mijn ouders gek genoeg herkende ik ze nog!' meteen is hij stil en legt zijn hand op mijn schouder. 'kom dan gaan we' zegt hij. ik knik en sta op...

vrijdag:

'YEEEEEEHEEEE JULLIE MOEDERS!!' schreeuwt zakaria door het arena heen. lachend trek ik hem naar beneden. 'hou je bek eens iedereen kijkt ons raar aan' zeg ik lachend. 'oef je bent pas 13 en je gedraagt je al volwassen waar is die oude iliyas die overal schijt aan had?' vraagt hij. ik kijk hem grijnzend aan. 'YEEHHEEEEEE JULLIE OMA'S MOEDERS' schreeuw ik lachend en begin te juichen bij het volgende doel punt. zakaria en ik gaan helemaal los hier.

na de wedstrijd lopen we naar beneden en lopen het veld op. 'eey iliyas wat nou als we hier verblijven' fluisterd zakaria in mijn oor. ik knik en loop naar de kleedkamer. die kleedkamers zijn bedoeld voor rijke kinderen die hier voetbal training krijgen van de prof voetballers. zakaria en ik houden van voetbal en doen het zo wat elke dag. we breken eentje open en verstoppen ons daar. nu maar hopen dat we het hier vol houden.'iliyas pak die 2 shirtjes daar' zegt zakaria en wijst naar een kast achter ons. ik pak 2 shirtjes en 2 voetbal broekjes eruit en geef die aan hem. 'ik heb een idee kom we gaan gewoon stiekem mee doen met die rijke kinderen niemand komt het toch te weten' zei zakaria. ik knik en bewaar de shirtjes in mijn tas.

de volgende ochtend worden we blij wakker. ik hoor de kinderen al naar binnen komen. gelukkig hebben zakaria en ik al de kleertjes aangetrokken. we zien er verzorgd uit. we lopen snel de kleedkamer uit en pakken een bal uit het veld. snel beginnen we wat oefeningen te doen. De rijke kindjes lopen in hun mooie pak naar de ballen toe en beginnen ook met een warming-up. Zakaria en ik gaan helemaal stuk aangezien niemand ons door heeft.

Tot onze schrik loopt een van de voetbal spelers onze kant op. Mijn hart klopt in mijn keel. 'Hey jij daar hoe heet je?' Vraagt hij. Versteld kijk ik zakaria aan. 'Bedoel je mij of zakaria?' Vraag ik en kijk hem vol ongeloof aan. 'Nee jij hoe heet je?' Vraagt hij en gooit me de bal. 'Ik heet iliyas' zei ik. Hij glimlacht en begint de bal van me af te pakken.

Samen spellen we wat met de bal. Via mijn oog hoeken zie ik die rijke kut kinderen mij vies aankijken. Ze proberen de hele tijd aandacht te krijgen van hem maar hij blijft zich richten op mij en de bal. Na een tijdje zijn we uitgespeeld en ploffen op het gras.
'Dus vertel eens iets over jezelf wil je voetballer worden?' Vraagt hij. Ik knik overtuigend met mijn hoofd. 'Ik droom er van om voetballer te worden alleen heb ik de kans er niet voor'
'Hoezo niet hebben je ouders geen genoeg geld?'
'I..ik heb geen ouders' fluister ik. Geschrokken kijkt hij me aan en legt zijn hand op mijn schouder. 'Sorry ik wist het niet ik weet hoe het voelt ik ben mijn moeder verloren toen ik heel klein was, al vanaf kleins af aan wilde ik altijd prof voetballer worden alleen kreeg ik daar ook de kans niet voor. Mijn vader had geen vertrouwen of hoop in me het enige wat ik moest doen was werken. Gelukkig heb ik gestreden en ben ik beland als prof voetballen'

Vol ongeloof kijk ik hem aan. 'Wouw wat een verhaal zo te zien heb je ook een zwaar verleden achter de rug maar hoe ga je ermee om?'
'Het is heel simpel. Je moet sterk blijven niemand kan jouw laag krijgen en dat merk ik nu al. Je bent een rustige jongen behalve bij de wedstrijd van gister jij was de enige die ik hoorde schreeuwen samen met je vriend daar' zegt hij lachend en wijst naar zakaria. Ik schiet in de lach. 'Wollah he in de kleedkamers hadden we het de hele tijd over jullie' zegt hij. Ik schiet in de lach. Weyow hij heeft me gewoon gehoord juichen in de arena😂 3alla souha (wat een schande)

We kletsen wat met elkaar en voetballen wat. Zakaria doet ook gezellig mee. Na de training krijgen we een kortingsbon voor de andere trainingen. We lopen hijgend de arena uit en lopen direct naar een pizza zaak. We hebben super veel honger van al dat rennen en bewegen. We bestellen 2 pizza's en eten die hongerig op.

Via mijn ooghoek zie ik een meisje de hele tijd kijken. Gelukkig niet naar mij maar naar zakaria. 'Eey die chick daar staart de hele tijd naar je' fluister ik. Hij kijkt op en werpt zijn blik naar het tafeltje waar het meisje zit. Ze glimlacht kort en kijkt blozend weg. 'Ga met der praten' fluister ik weer. Hij schud van nee. 'Ik ben bezig met eten en niemans onderbreekt mijn relatie met mijn eten!' Zegt hij streng en neemt weer een hap van zijn pizza.

Ik schiet in de lach en eet mijn laatste stukje pizza op. Na het eten lopen we weer terug naar huis...
~~

Stem🌟 en reageer. Dikke kus😙