Zakaria & Ilyas

#12

Wat er vooraf ging:

Het meisje slaat haar armen om hem heen en geeft hem een kus. Wat een mogooltje is hij ook niet dat hij het even verteld ofzo?
Maar wie zal dat nou zijn???
~~~

Ik staar ze lang aan en sluit dan het gordijn. Met een brede glimlach sta ik op en pak mijn koffer. Ik trek snel wat aan en loop naar beneden. Ik moet naar buiten de zon schijnt vel. Ik loop naar het park toe en kijk naar alle kinderen die aan het spelen zijn. Ze zijn nog zo jong en klein. Niks valt hun lastig.

Snel denk ik terug aan mijn ouders. Dat wij hier vroeger met onze ouders naar toe gingen en blij liepen te spelen. Een traan rolt over mijn wang naar beneden. Ik kan nog steeds niet geloven dat mijn ouders dood zijn. Het voelt alsof ze nog bij me zijn. Maar nee helaas verbeeld ik me dit. Over mijn ouders gesproken ik moet nog van alles doen voor de begrafenis. Ik spring om hoog en ren naar de moskee toe.
Ik ga weer naar de zelfde imam en vraag hem om advies.

'Hier in de buurt is ook een begraafplaats alleen is dat een beetje afgelegen maar je kunt het vast betalen' antwoord de imam. Ik knik en kijk hem aan. 'Zou jij dan de soerats willen oplezen?' Vraag ik lief. Hij knikt glimlachen. 'Tuurlijk dat doe ik graag' ik glimlach blij en loop de moskee uit.

Ik loop naar de afgelegen plaats. Daar aangekomen stopt mijn hart. Overal ligt graffiti en andere chemische troep. Dus hier worden mijn ouders begraven?? Ow mooi dus niet!
Ik loop naar een taxi en geef hem het adres. Als het goed is is er hier ook ergens in de buurt een betere begraafplaats.

Daar aangekomen bekijk ik die met een glimlach. Hier ziet alles er veel beter en verzorgder uit. Ik loop naar binnen en vraag aan een werkgever de prijs. Tot mijn schrik bekijk ik alle prijzen. En dit alleen naar om iemand te begraven. Nee dit kan niet dit is veelste duur!

Zuchtend geef ik de man de kaart en loop weg. Met tranen in mijn ogen pak ik mijn mobiel en bel karim op.

Ik: hallo karim kom naar **** ik ben opzoek naar begraafplaatsen alleen twijfel tussen 2.

Karim: ik kan niet nu

Ik: ow ja je bent bezig met je vriendin helemaal vergeten sorry dat ik je stoor blijkbaar is dit belangerijker dan je eigen dood van je ouders!!!

Boos hang ik op. Hij had me nog beloofd om SAMEN een begraafplaats te gaan zoeken en wat doet hij nu? Gewoon chillen met zijn vriendin!

Snel loop ik terug naar huis. Mijn blik blijft hangen op een groep meiden die gillen en foto's maken. Een knappe jongen loopt in zijn voetbal kleren door de menigte heen. Meskien die meiden lijken net plakband.

Snel loop ik dichterbij en kijk hem aan. Hij was de jongen die gister ruzie begon te maken. Hij kijkt me aan en staat stil. Oke tijd om te gaan!

Ik ren snel weg en neem toch maar een taxi. Ik stap in en kijk nog voor de laatste keer naar die jongen.
'Ken je hem?' Vraagt de vrouw achter het stuur. Ik schud van nee. 'Hij blijkt jou anders wel te kennen' zegt ze grijnzend. Ik antwoord er verder niet op en kijk uit het raam. Dit was wel een hele akward situatie.

Thuis aangekomen stap ik uit en storm naar boven. Ik wil nu echt niemand zien!
Ik gooi mijn koffer van bed en kruip onder de dekens. Ik trek de deken zo ver als ik maar kan over mijn hoofd heen en begin hard te huilen.