Zakaria & Ilyas

#32 •Wedding💍

Wat er vooraf ging:
We poseren en kijken toe hoe er duizenden foto's word gemaakt.

Na de foto shoot rijden we naar de zaal....
~~~~~~

Bij de zaal aangekomen lopen we naar onze stoel en nemen plaats. langzaam zie ik hoe de zaal voller begint te worden. dit is gewoon mijn droom bruiloft, helaas zonder ouders en familie. met een brede glimlach bekijk ik elk versierd detail in de zaal. ik ben nog nooit op een bruiloft geweest met zo'n mooie grote zaal. 

'en is het mooi?' zei soufian. ik knik en kijk hem aan. meteen zie ik de flitsen al komen. duizenden foto's worden er gemaakt. als bijna alle gasten zijn gekomen staan we op en lopen naar onze kleedkamer. ik open de deur en kijk met een smeltend hart naar de versierde tafel. met mooie rozenblaadjes is er een hart gevormd met daar in 2 repen chocolade en een zakje chocolade hartjes. een traan van geluk rolt over mijn wangen. 'vind je het mooi?' vraagt soufian bij de deuropening. ik knik en geef hem een knuffel. 'het is geweldig' hij glimlacht en loopt weg. ik ren naar de tafel toe en open het zakje chocolade hartjes. meteen begin ik ervan te snoepen.

als de visagiste binnen is gaan we meteen aan de slag met de 2e jurk. namelijk de donkerblauwe met silverne details. 

perspectief Esra.

met trillende handen loop ik ijsberend door de kamer heen. 'wat heb je toch?' vraagt mijn broer en ploft voor de tv op de bank. 'hallo ik praat met je?!'

ik schik wakker uit mijn gedachte en laat hem de uitnodiging zien van de bruiloft van Asya&Soufian. 'oke en nu?' vraagt hij en geeft me de uitnodiging terug. 'moet ik gaan of niet?' vraag ik. hij haalt zijn schouders op. 'als je wilt gaan dan ga je toch?' 

'ja maar dat is het niet. misschien is karim daar en ik wil hem niet zien' zei ik zuchtend. hij begint te lachen. 'kom op esra doe nou niet alsof je hem niet wilt zien, je hebt altijd schijt aan iedereen kifesh je maakt je nu druk om die karim?' boos kijk ik hem aan. 'je begrijpt het niet!' schreeuw ik boos en ren naar mijn kamer. ik bekijk de jurk op mijn kast. ik heb alles klaar gelegd maar toch voelt het niet goed om te gaan. ik wil karim echt totaal niet zien. net waneer ik de jurk terug wil ophangen word ik gebeld door asya.

ik: salam asya

asya: waaaaaaar beeeeeeeen jeeeeeee?!!

ik: thuis ik weet niet of ik kan komen

asya: waarom niet? esra alsjeblieft kom

Ik: ik wil karim niet zien...

asya: pfff are you kidding me het is een marokkaanse bruiloft geen turkse bruiloft. mannen en vrouwen zijn gescheiden dus je zult karim niet zien.

ik: ow oke ik kom er nu aan kan ik mijn make-up bij jullie doen?

asya: ja tuurlijk kom

ik: isgoed beslemma

ik hang op en trek mijn jurk aan. tevreden kijk ik mezelf in de spiegel. ik doe snel wat concealer op en de rest laat ik gewoon zitten hoe het zit. ik trek mijn pumps aan en pak mijn tasje. 'ga je toch?' vraagt mijn broer. ik knik en pak zijn autosleutels. 'ik ga doei' 'doei niet te laat tuis komen!'

ik lach en loop naar de auto toe. 'wat hij niet weet is dat een Marokkaanse bruiloft super lang duurt' fluister ik in mezelf en rij richting de zaal. daar aangekomen loop ik naar binnen. en vind een trap omhoog en een deur naar links. twijfelend kijk ik naar biede ingangen. ik zet mijn oor tegen de deur aan en hoor daar allemaal vrouw stemmen. snel loop ik naar binnen en kijk met open mond naar de prachtig zaal. dit is gewoon een droomzaal waar elk meisje wel van kunt dromen.