Zakaria & Ilyas

#64

Snel open ik de brief. Mijn ogen glijden over alle regels en letters.

'Asya de vader van het kindje is......

'asya de vader van het kindje is ilyas hamdullah' zeg ik opgelucht. asya knikt ook opgelucht. 'ik was zo bang dat ik zwanger zou zijn van soufian' 

we lopen samen naar de auto. 'en wat ga je nu doen?' vraag ik als ik eenmaal de auto in ben gestapt. 'geen idee. ik denk dat het beter is als ik het aan karim ga vertellen' zegt ze.

'en ilyas? ga je het hem vertellen?' vraag ik nieuwschierig.

perspectief asya.

stilletjes kijk ik weg. 'zullen we ergens eten?' vraag ik om snel van onderwerp te veranderen. ze lijkt me door te hebben en parkeerd voor een eettentje. 'asya ga je het hem vertellen?' ik haal mijn schouders op en stap de auto in.

'ik denk het niet' 

'wat? waarom niet hij heeft het recht om te weten dat je zwanger bent' zegt ze meteen. ik zucht en neem plaats aan een tafeltje. 'wat wil je eten?' vraagt ze voor ze naar de balie toe loopt. 'doe maar een broodje gezond' zeg ik.

ze knikt en loopt weg. ik pak mijn telefoon en open mijn galerij. ik bekijk de mooie foto's van mij en ilyas. toch ergens vind ik het jammer dat het zo moest verlopen. ik mis hem, alle herinneringen blijven steeds opkomen. alsof mijn hart het niet wilt dat we uit elkaar gaan.

ik zucht diep als ik zaineb al zie aankomen lopen met het eten. zou ik het ilyas vertellen?

we eten en rijden dan richting huis. ik neem afscheid van zaineb en loop terug naar binnen. daar zie ik soufian en karim zitten. ik loop naar ze toe en neem tegen over ze plaats. 'karim ik moet met je praten' zeg ik zacht en zwaai voor zijn gezicht als hij maar voor zich uit blijft staren. 

'wat wil je vertellen?' 

'ik wil je onder vier ogen spreken' zeg ik en kijk naar soufian. 'ewa saff doe niet zo moeilijk en vertel gewoon wat er aan de hand is?' zegt hij licht geiriteerd. 'oke, ik ben zwanger' floep ik eruit. karim die zijn oren niet kan geloven sluit zijn spelletje af en kijkt me niet begrijpend aan.

ik kijk snel naar soufian, hij gunt me een blik dat genoeg verteld. 'hoe lang?' vraagt hij. ik haal mijn schouders op. '**** zooi asya waarom ben je zwanger!!' roept hij boos en gooit van alles om. geschrokken deins ik achteruit. 

'waarom zo boos?' 'omdat het niet de juiste timing is asya!!' roept hij boos. niet begrijpend kijk ik hem aan.

houdt hij nou iets voor me achter?

'asya je gaat nu abortus doen nu!' boos pakt hij me vast. ik trek me los en geef hem een harde klap tegen zijn wang. 'HOE KUN JE ZO ZIJN KARIM, JE ZOU JUIST BLIJ VOOR JE ZUSJE MOETEN ZIJN! HOE KAN JE ME DWINGEN TOT EEN ABORTUS!!' schreeuw ik huilend en ren naar boven.

ik sluit me op en duik in mijn bed. huilend blijf ik in mijn bed liggen. 'asya doe open het spijt me' 'karim donder op van mij!' schreeuw ik terug. ik hoor wat gesleutel en niet veel later de deur die open gaat. boos kijk ik hem aan.

'ga weg' 'nee ik blijf hier tot we hebben gepraat' 'ik wil niet met je praten dus ga weg' hij zucht diep en rolt met zijn ogen. 'GAAA WEGG!!'boos sla ik hem. hij blijft maar lachend toekijken en komt naast me zitten. 'het spijt me oke. ik wist gewoon niet wat er in me omging. ik ben blij voor je en dat meen ik oprecht' 

hij kijkt me aan waardoor het moeilijker word om hem te negeren. 'waarom zei je dat dan? wat is er hoezo is het geen perfecte timing?' vraag ik dan. 'er zijn gewoon wat dingen gebeurd en ik wilde niet dat jij of de baby in gevaar zou komen' bekend hij. 

ik knik en leg mijn hoofd tegen zijn schouder. hij legt zijn hand op mijn buik er wrijft erover heen. 'weet je al hoelang je zwanger bent?' vraagt hij. ik schud van nee. 

-

'asya je bent mooi laat die make- up nou eens zitten' roept ilyas geiriteerd. ik smeer nog mijn laatste laag lipgloss en keur mezelf goed in de spiegel. samen lopen we naar het restaurantje.  we nemen plaats en bekijken het uitzicht. 'asya' ik draai me om en zie ilyas aanlopen met ons zoontje. 'ahw' ik neem hem over en leg hem op mijn borst. 'ik zal je nooit pijn doen' ik kijk ilyas aan. het prachtige uitzicht vervaagd tot een zwart gat. plots sta ik in een lege kamer. precies dezelfde kamer waar ik lag toen ik ontvoerd was. ilyas is weg, charaf is weg.

bang kijk ik naar ilyas die weer op dezelfde koele blik naar me toe komt lopen. 'ilyas waarom doe je dit?' vraag ik. 'het is niet wat je denkt asya, ik hou van je. het is soufian. hij is iets groots van plan. ik moet me aan het plan houden anders doen ze je wat aan. HET IS DE SCHULD VAN SOUFIAN ASYA GELOOF ME!! BLIJF UIT ZIJN BUURT!!' schreeuwt hij. 

gillend word ik wakker. ik draai me om en zie soufian staan. geschrokken sla ik zijn handen van mijn buik. 'wat doe je hier?' vraag ik boos. 'je begon mijn naam te roepen' zegt hij. ik trek mijn wenkbrauw op. 'jouw naam je bedoeld die van ilyas' floep ik eruit. 'ilyas hoezo denk je nog aan de flikker?' 'doet er niet toe kan je alsjeblieft mijn kamer verlaten' roep ik. 'ben je zwanger van me' vraagt hij in eens. 'nee soufian ik ben zwanger van ilyas ik heb het gecheckt' 

hij knikt en loopt weg. boos gooi ik de deur dicht. 

ik kruip weer in bed en denk nog eens goed terug naar die droom. het probleem licht dus bij soufian....

~~

extra deeltje omdat ik lief ben♥♥

ik heb bijna de 900 volgers. welke 17 mensen zijn zo lief om me te volgen. (ik volg je terug) ♥♥♥