Zakaria & Ilyas

#47

Wat er vooraf ging:
'het is al goed' fluistert ze en zet haar lippen op de mijne. ik glimlach breed en druk der tegen me aan.

ze blijft gewoon mijn engeltje ♥

~~~~~~

We worden vroeg wakker gemaakt door mijn moeder. Asya opent haar ogen en sluit die meteen bij het zien van het kamerlichtje dat aan gaat.

'Opstaan we hebben wat zaken te regelen' zegt mijn moeder snel en loopt weg.

Vermoeid sta ik op en kleed me aan. Het is super vroeg en ik ben kapot. 'Schat'
'Mmh' kreunt ze.

'Opstaan' zeg ik en sla de dekens van der af. 'Waarom? Ik ben zo moe' jammert ze. Ik lach en til der op.

'Opstaan schat je moet mee' ze knikt gapend en verdwijnt in de badkamer. Ik pak mijn gucci schoudertas en gooi daar mijn spullen in.

Als laatst pak ik nog mijn auto sleutels en loop naar de woonkamer waar ik allemaal oortjes zie liggen.

'Sbah elgair'
'Wat gaan we doen?' Vraag ik meteen en bekijk het papiertje met een adress.

'We moeten een bedrijf binnen zien te breken om iets heel belangrijks te pakken' zegt mijn vader

'En dat is?'
'Het is een pasje met een sleutel eraan, we hebben het nodig om al onze spullen terug zien te krijgen' zegt hij en laat ons het foto zien.

Ik knik en zie asya naar me toe komen. 'Dus wat gaan we doen?' Vraagt ze. 'We gaan een bedrijf in breken' zeg ik.

'Wow waarom?' 'Het is om een pasje te pakken' zeg ik. Ze knikt. 'En wat moet ik doen ook inbreken?' Vraagt ze.

Nourhane schud haar hoofd. 'Jij habiba mag op de uitkijk staan' zegt ze. 'Waarom? Ik wil ook naar binnen'

'Schat het is te gevaarlijk voor je straks raak je nog in de problemen en dat wil ik niet' zeg ik snel.

"Ik kan toch bij jou blijven' zegt ze. 'Asya hafak accepteer het nou als je goed op let mag je misschien voor de volgende keer met me mee oke' zeg ik.

Ze knikt blij. 'Oke allemaal naar de auto!' Roept mijn vader en sluit het gebouw af.

Ik stap in mijn auto en zet het schermpje aan voor de navigatie die ik krijg opgestuurd.

Ik klik erop en zie hoe de route zichtbaar begint te worden. Ik doe mijn oortje in en hoor mijn ouders communiceren.

Met plankgas rij ik naar het gebouw toe met de rest achter me aan....

...

Het zweet glijd over mijn gezicht. Nog 1 beweging en we zijn er aan.

Deze mogolen hebben camera's met bewegingssensoren. Dus bij elke beweging kunnen we worden vast gelegd op camera.

'Sabir jouw zien ze toch niet dus loop naar voren en breek het glas. Charif jij moet die 2 bezems op de roden lijn houden' beveel ik mijn 2 mannen.

Ze knikken en doen wat ze moeten doen. Ik vestig mijn blik op de anderen mannen achter de camera. Ze moeten snel zijn om die kapot te maken.

Ze maken het kapot en rennen weg. Een vervelende allarm begint hard te piepen terwijl het luik dicht valt. Dankzij de bezems kunnen we er nog uit.

We rennen als een gek naar mijn ouders toe en geven hun de sleutels. Snel stappen we onze auto's in en rijden weg.

Perspectief zaineb.
'Pfff ik wil zwemmen' zucht ik en kijk naar asya die goed op de uitkijk staat. 'Schat je past niet eens in een badpak met dat buikje van je' zegt ze.