Zakaria & Ilyas

#44

Wat er vooraf ging:
hij was altijd zo lief voor me hoe heeft hij me dit aan kunnen doen? zonder spijt of medelijden nog wel!

~~~~

Perspectief ilyas.
Voor jullie me gaan uitschelden wil ik eerst mijn verhaal doen. Ik heb asya niet verlaten omdat ik niet van haar hou.

Zoals jullie weten is de band tussen mij en karim niet erg goed. Karim wilt blijkbaar dat ik pijn zal gaan lijden. Hij heeft een vrouw met mij verbonden. Wij beide kunnen elkaar niet uitstaan maar doen alsof om te blijven leven.

Karim is totaal zijn verstand verloren. Hij haat me zo erg en doet hierbij zijn eigen zusje pijn. Nou een zoon heb ik niet. Het is de kind van maila. Maila heeft een man en een kind. Ze werd beroofd door karim en huilt elke dag om haar man.

Ik huil over asya en we kunnen het totaal niet met elkaar vinden.

Ik sta op van mijn matras en fris me op. Vanuit de andere kamer hoor ik het kind van maila huilen. Heel de nacht bleef haar zoon maar blijven huilen. Ik heb gewoon geen oog dicht gedaan.

Nadat ik me heb opgefrist loop ik mijn kamer uit en zie karim bellend in de woonkamer lopen. 'Hahaha komt goed schat ben zo bij je' praat hij tegen zijn mobiel.

Dat zal hoogs waarschijnlijk esra zijn.

'Karim ik ga naar de zaak toe' zeg ik en trek mijn jas aan. 'Nee je blijft hier!'

Ik zucht en loop naar de bank toe. Maila loopt met haar zoontje naar het ontbijt tafel toe en voed hem met een flesje.

'Ik moet wat kleertjes halen voor mijn zoontje is dat goed?' Vraagt maila. Karim blijft der aanstaren. 'Alsjeblieft de kleertjes die hij heeft zijn veelste klein ik ben snel terug' voegt ze snel erbij.

'Okey maar ilyas gaat met je mee. Jullie krijgen niet langer dan 15 minuten' zegt karim. Ik kijk maila dodelijk aan en zie een schuldgevoelende blik in haar ogen.

'Yalla kom' zeg ik. Ik pak de auto sleutels. Maila loopt achter me aan naar de auto en stapt in.

'Sorry ik wilde je niet lastig vallen'
'Geeft niet zorg dat je snel je spullen pakt' zeg ik en start de auto. 'Is je man thuis?'

'Nee hij is op werk' zegt ze. Ik knik en parkeer voor haar huis. 'Ik kom er aan'

'Moet ik hem voor je vast houden. Gaat denk ik moeilijk als je kleren moet halen' zeg ik en kijk naar haar huilende zoon. 'Nee ik neem hem wel mee' zegt ze haastig en stapt de portier uit.

Met mijn vingers tik ik op het stuur om de stilte te doden. Ik hoor 2 meiden lachen. Ik vestig mijn blik op de spiegels en zie asya en zaineb een paar winkels in lopen.

Ik kijk naar het huis en zie dat maila nog bezig is. Zal ik naar der toe gaan?

Ik stap uit en ren de winkel in waar asya en zaineb naar toe gingen. In de verte zie ik asya kleding passen. Als ze het pashokje binnen gaan ren ik achter ze aan. Ik spring in het hokje van asya en zet mijn hand op der mond.

Ze slaat een onhoorbare gil en kijkt me aan.

'Asya dit alles is gepland door je broer ik hou van je en mijn hart ligt alleen maar bij jou. Ik heb geen zoon en zou je nooit verlaten' zeg ik snel en wacht op haar reactie die eigenlijk heel stil is.

Ze knippert een paar keer met haar grote ogen. 'Ilyas ben jij dit echt?' Fluister ze. Ik knik meteen en ga met mijn handen door haar krullende haren.

'Heb je een mesje?' Vraag ik. Ze kijkt me niet begrijpen aan. 'Waarom wil je een mesje?'

'Heb je er een ja of nee?' Roep ik snel en kijk naar de tijd op mijn telefoon. 'Uhm ja ik nam er een mee om een appeltje te schillen' zegt ze. Ik zie gewoon aan der dat ze liegt

'Okey asya en nu de waarheid?' Zeg ik serieus.
'Ik nam hem gewoon mee omdat ik vorige week werd aangerand sinds dien heb ik altijd een vlindermesje mee, ik word ook achtervolgt' legt ze uit met een angstige stem.

Ik voel de woede al in me opkomen maar hou me in. Daar maak ik me later druk om. Asya geeft me het mesje en kijkt aandachtig als ze ziet dat ik mijn mouw opstroop.

'Ilyas wat doe je?' Roept ze als ze ziet dat ik het mes tegen mijn pols aan druk.

'Niet ik paniek raken asya hou je stil anders trek je iedereen zijn aandacht. Als mijn pols begin te bloeden wikkel je iets erom heen zodat er geen bloed druppels vallen oké!'

Ze knikt bang en kijkt toe hoe ik mijn pols door snij. Ik bijt hard op mijn lip om niet te schreeuwen.

Uiteindelijk valt er een dun rond chipje uit mijn pols op de grond. Meteen voel ik hoe asya haar shirt om mijn pols heen wikkelt.

Ik hou me in en laat een paar tranen vallen vanwege de pijn. 'Ssst ilyas je kunt het vol houden' fluisterd ze en kust me.

'Oke asya ik moet nu gaan ik zie je bij de la place' zeg ik haastig en ren naar buiten. Daar zie ik maila zitten

'Geef je pols nu!!' Roep ik. Ze knikt en geeft me haar pols. Als ze het mesje ziet trekt ze haar arm meteen terug. 'ILYAS BEN JE GEK?!'

'GEEF JE POLS KARIM KAN JE VOLGEN ZO KUN JE NOOIT VRIJ ZIJN!!' schreeuw ik ongeduldig en kijk om me heen. Die 15 minuten zijn al lang voorbij dus er kan elk moment een vriend van karim naar ons op zoek gaan.

Maila geeft haar pols en houd haar gil in als ik de chip uit der pols haal. 'Oke nu alleen je zoon nog'

Meteen loopt ze weg. 'Maila dit moet! Je zoon heeft ook een chip!' Meteen zwijgd ze. 'Nee ilyas wil je mijn kind dood hebben?' Schreeuwt ze.

'MAILA OF JE LEEFT VRIJ OF JE ZAL TERUG MOETEN MET KARIM WAT WIL JE??' Vraag ik.

Ze twijfelt en geeft dan haar zoon aan mij.

Ik pak zijn pols en druk heeeeel voorzichtig het mes in zijn polsje. Gelukkig door zijn dunne huid verschijn de chip meteen.

Ik haal hem eruit en plaats een pleister op zijn armpje.

Bij hem deed ik extra voorzichtig. Hij huilde gelukkig niet heel hard en heeft geen grote wond. Alleen maar een snee.

'Yalla vertrek nu met mijn auto!' Zeg ik. Ze knikt en legt haar zoon in de maxicosi.

'Ilyas bedankt voor alles' zegt ze en geeft me een knuffel. 'Geen dank ga nu maar voordat je gezien word'

Ze knikt en rijdt weg.
Ik ren snel naar de la place en zie daar asya met zaineb en zakaria.

Als ze me zien knuffelen ze me meteen. 'Oke ik weet dat dit allemaal heel verwarrend is maar ik vraag jullie om 1 gunst', zeg ik buiten adem

Iedereen knikt en kijkt me aandachtig aan. 'Asya pak je belangrijke spullen en rij naar zakaria zijn huis. Zakaria en zaineb als jullie mee willen mag dat. Zo niet dan moet ik afscheid van jullie nemen. Jullie moeten opschieten.
Ik verwacht jullie over een half uurtje bij zakaria thuis begrepen!!' Zeg ik streng. Iedereen knikt behalven asya.

'Ilyas wat is er gaande?' Snikt ze. 'Veel dingen schat veelste veel dingen doe gewoon wat ik zeg oke?' Ze knikt en neemt een hap van haar broodje.

Dodelijk kijk ik der aan. 'Wat?' Vraagt ze met volle mond

'Asya er is geen tijd nu om te eten  jullie moeten opschieten!'

'Waarom moesten we dan naar de la place?' Vraagt ze. Ik pak haar broodje af en wikkel die in een zakdoek. 'Eet die maar zo meteen op jullie moeten opschieten nu!!' Asya knikt en holt weg met zakaria en zaineb

Ik ren naar de bushalte en stap de bus in. Opgelucht neem ik adem terwijl ik om me heen kijk.

Dit moet goed gaan, alles gaat veranderen dus ik moet op mijn hoede zijn....

~~~~~~

Nu word het heel spannend. Een strijd tussen karim en ilyas.

Wat zou ilyas van plan zijn denken jullie?

Bij de 75 stemmen ga ik verder. Of eerder😂

Wat vonden jullie van dit deeltje? Let me know❤