Zakaria & Ilyas

#83

I-ik ben niet lekker-' voor ik mijn zin kon afmaken wordt alles zwart voor mijn ogen..

-

Ik wordt wakker in een ziekenhuis kamer. Gelijk draai ik me om en zie een slapende ilyas naast me. Ik zucht opgelucht en kijk naar mijn bolle buik. 'W..wat is er gebeurd?' Fluister ik in mezelf en kijk naar alle apparaten. Ilyas ontwaakt uit zijn slsap en geeft me een kus. 'Voel je je wat beter?' Vraagt hij en streelt met zijn vingers over mijn hand.

Ik knik en wrijf kort in mijn ogen. 'Ben je moe?'
'Ja', hij schud het kussen achter mij goed. 'Ga maar liggen. Je moet goed uitrusten' zegt hij lief. Ik glimlach en leg mijn hoofd tegen zijn arm aan. 'Ilyas'
'Ja'
'Wat is er gebeurd?' Hij kijkt me vermoeid aan. 'Je hebt een tekort aan rode bloedcellen. Je kunt heel duizelig worden en snel vermoeid raken. Ze hebben er gelukkig medicijnen voor dus je zal beter worden' zegt hij en streelt over mijn wang.

Ik knik en sluit voor even mijn ogen. Mijn gedachtes dwalen terug naar het moment waar karim afscheid van me nam. Een traan rolt langzaam naar beneden. Ik mis hem nu al. Ik denk terug tot ik me herinner dat hij me een USB stick gaf. Ik kijk naast me en zie al mijn spullen liggen. Ook de USB stick gelukkig. Ilyas volgt mijn blik en fronst. 'Waar heb je die trouwens van?' Vraagt hij doelend op mijn USB stick.

'Die kreeg ik van karim. Heb je toevallig je laptop bij je?' Vraag ik. Hij knikt en staat op. 'Ik moest nog wat werk afmaken' verteld hij en legt zijn MacBook op mijn schoot. Ik knik. Ilyas is sinds kort weer bezig met zijn bedrijf. Zijn beste vriend heeft het voor die lange tijd overgenomen wat erg lief van hem was.

Ik druk de USB stick er in en speel het filmpje van 30 minuten af. Het is een filmpje van mijn jeugd. Ik kijk naar mijn bolle wangen. Ik was zo'n schattig baby'tje. Met tranen in mijn ogen kijk ik naar mijn moeder die me lief in slaap wiegt. Naast haar zit mijn vader. Hij kijkt mij dol gelukkig aan.

De pijn in mijn hart wordt steeds erger. Ik mis mijn ouders enorm.
Op mijn vader zijn schoot zit de kleine karim. Hij speelt met zijn knuffeltje. Het lijkt allemaal zo lang geleden dat ik deze video heb gezien. Ik wist nog dat mijn moeder deze vroeger altijd afspeelde als er bezoek was. Puur om te laten zien hoe trots ze wel niet was op ons.

De laatste keer was de dag voor de dood van mijn ouders. Sinds dien heb ik het filmpje niet meer afgespeeld. De wond was nog te vers. Ik wilde niet aan ze denken. Ik was bang dat het me nog meer pijn zou doen. Ouders verliezen was een behoorlijke klap voor mij. Ik kon niet meer functioneren. Ik was zo depressief geworden. Gelukkig kreeg ik steun van me familie. Helaas lieten die me gauw zitten na een maandje. Ze dachten "het zal wel goed gaan nu" maar nee. Ik was nog even verdrietig als daarvoor.

De pijn komt weer tevoorschijn. Ik leg mijn hand op mijn hart en begin hard te huilen. Ilyas stopt het filmpje en sust me stil. 'Het is maar beter als je dit bewaard voor een andere keer' zegt ilyas en haalt de stick uit zijn laptop. Hij stopt hem in zijn jaszak die naast ons op een stoel hangt.
Waneer ik een beetje ben gekalmeerd staat ilyas op. 'Heb je nog wat nodig van thuis?' Vraagt hij. Ik knik. 'Tandenborstel, schone kleren etc' hij knikt en drukt een lange kus op mijn wang. 'Ik ben zo terug' zegt hij en loopt de kamer uit.

Ik leg mijn hoofd op mijn kussen en staar naar het jasje van ilyas dir hij nog heeft laten liggen. Mijn gedachtes gaan naar de usb stick. Zal ik hem pakken?
Nee hij zal zo terug komen en dan zal hij merken dat het weg is.
Ik blijf lang stil en kom tot het besluit om hem toch maar te pakken.
Ik haal de ubs stick uit zijn zak en verstop die in een laatje. Kort daarna verschijnt ilyas weer. Hij heeft twee grote tassen bij zich. 'Waarom zo veel kleren?'vraag ik verbaasd. 'Ik heb wat snacks voor je meegenomen' zegt hij.

Ik glimlach. 'Geef maar dan leg ik ze naast me neer' zeg ik waneer ik ilyas moeilijk zie doen met de tassen. Hij geeft ze aan mij. Ik kijk snel in de tas en zie alleen maar snoep tomaatjes, worteltjes en andere soorten groentes. Ik trek een vies gezicht. 'Wat heb je nou weer gehaald?' Vraag ik boos. 'Je moet gezond eten' zegt hij streng. Ik zucht. 'Heb je niets lekkers gehaald?' Vraag ik vol ongeloof. 'Er ligt een zak chips onder in' zegt hij mompeld. 'Je doet chips onder in? Ben jij wel honderd. Nu heb ik geen chips maar cornflakes' lach ik hoofdschuddend.

Hij kijkt me droog aan en schiet in de lach als hij mijn serieuze kop ziet. Ik geef hem een speelse duw en eet wat soep tomaatjes. 'Wil je ook?' Vraag ik hem. Hij schud gelijk van nee.

-

Ilyas is net vertrokken naar huis. Ik ben dus helemaal alleen. Ik kijk verveeld naar wat domme nederlandse serieus op de tv. Wollah nederlandse series zijn zo saai. Ik doe de tv maar uit en pak de laptop van ilyas. Hij heeft zijn laptop voor me achter gelaten zodat ik wat films kon kijken als ik me verveelde.

Ik pak de usb stick en steek hem er in. Ik speel het filmpje verder af en voel de tranen al opkomen.

-

Hey meiden.
Iedereen wilde behalve een iemand minimaal 20 delen voor het einde dus dat ga ik ook doen.

Ik wil wel zeggen dat ik minder actief zal zijn. Op sommige momenten wel en op sommige momenten niet dus als ik lang weg ben weten jullie dat het door school komt. Of ik ben gwn te lui dat kan ook. Mohiem. Ik zal zo veel mogelijk ik mijn vrije tijd schrijven.

Love you all schatjes♡