Zakaria & Ilyas

#90

Ik zucht en sluit mijn ogen voor even. 'Ilyas dit wordt ons dood!'

-

Perspectief asya.
We lopen nog ons laatste winkeltje in, 'we kunnen maar beter gaan zo, het is al 19:00 uur en de winkels gaan dicht.' Zegt zaineb terwijl ze haar dochter stil probeerd de wiegen. Ik knik en koop nog mijn laatste jurk.

'Kunnen we alsjeblieft snel nog wat eten ergens?' Vraag ik. Ze knikt en loopt samen met me naar de mac toe. Terwijl we lopen voel ik me erg bekenen. Sinds de minuut dat ik hier ben wordt ik al aangekeken. Maar een iemand brengt het wel naar de nextlevel.

Ik loop de mac in en kijk om me heen. 'Kom je nog dan kunnen we zo naar huis gaan, deze mormel hier zo wilt maar niet slapen' zegt ze zuchtend. Ik lach en til haar op. 'Ik neem de mac Chicken veggie met een grote patat en twee friet saus' zeg ik tegen zaineb en zoek naar een tafeltje.

Ergens in de verte zie ik een geschikt hoekje om te zitten. Met snelle passen loop ik er naar toe en neem plaats. Senna is ondertussen in slaap gevallen in mijn armen. Rustig leg ik haar in de kinderwagen en trek mijn jasje uit. Het is hierbinnen altijd zo warm. Tegen over mij zit een bekende man.

Hoe beter ik kijk hoe meer ik op de conclusie kom dat het soufiane saddiq is. De rillingen lopen over mijn rug als onze blikken kruizen. Ik wil weg kijken maar het lukt niet. Het lijkt alsof mijn ogen zijn ogen volgen. Al gauw laat hij zijn blik rusten op mijn buik. Een misselijk gevoel dringt tot me door. Ik sla mijn vest goed over mijn buik heen. 'Alstublieft madame' zaineb houdt me uit mijn trans en legt mijn dienblad voor me neus neer.

'Ze slaapt eindelijk' zeg ik en richt me dit keer op zaineb. Nog steeds voel ik de blik van soufiane op me branden. Het begint me zo erg te iriteren dat ik zelfs niet meer normaal kan gaan eten. Het werkt me op mijn zenuwen. Ik doop mijn patatjes in de saus en eet die op.

Na een aantal minuten staat soufiane op en loopt hij weg zonder op te kijken. Waneer hij weg is voel ik een rot gevoel van binnen. 

Waarom krijg ik dit telkens waneer ik hem zie? En de grootse vraag is, waarom zie ik hem overal?

Is hij me aan het achtervolgen? Nee joh stress niet zo. Als hij je zou achtervolgen zou hij hier nog blijven wachten tot ik weg zou gaan. Vermoeid leg ik mijn hoofd in mijn handen. 'Gaat het?' Zaineb kijkt me bezorgd aan. 'Ja er zijn gewoon zo veel dingen gebeurd toen jij er niet was' zucht ik en wrijf gapend over mijn ogen.

Ik ben kapot. 'Kom dan gaan we maar weer naar huis. Ik zie aan je dat je moe bent' zegt ze en staat op. Ik pak mijn tas en trek mijn jas weer aan. Zaineb zet senna weer in de kinderwagen en loopt voor me de mac uit.
'Heb je alles gehaald wat je nodig had?' Vraagt ze nog voor de zekerheid. Ik knik en loop naar de auto toe. 'Ik ga met zakaria mee, doei schat' ze geeft me een kus en loopt de andere richting op.

Mooi dan, nu moet ik alleen!
Ik loop richting de parkeerplaats en betaal het geld voor een kaartje. Ik loop de trap op en loop naar mijn auto. Ik stop alle tassen achter in de kofferbak en start de auto. Gek genoeg wilt hij maar niet opstarten.

'Kut auto!' Boos stap ik uit en open de voorkant. Alsof ik er wat van begrijp kijk ik naar alle materialen die zich in mijn auto bevinden. 'Oeff!' Boos sla ik dat ding dicht en loop terug naar de bestuurderskant. Ik pak mijn telefoon en bel ilyas op.

Al gauw gaat hij over.

'Ilyas' zeg ik.
'Ja lieverd was het leuk?' Vraagt hij. 'Jaja kan je alsjeblieft komen mijn auto doet het niet' zeg ik. 'Wat is er dan?' 'Hij start niet op' zeg ik. 'Saff ik kom er aan blijf waar je bent'  hij hangt op.

Opgelucht leg ik mijn telefoon weg en leun tegen mijn auto deur aan. Ik kijk wat om me heen. In eens gaat mijn telefoon af. Ik pak hem op en zie een appje van zaineb verschijnen.

Zaineb; Asya ga daar nu weg!

Geschrokken kijk ik naar haar appje.

Ik: hoezo wat is er aan de hand?

Voor ik het berichtje kon verzenden hoor ik glas breken. Het laatste beetje licht dooft uit. Bang kijk ik om me heen als ik een gedaante op me af zie komen. Ik twijfel voor geen moment en stap mijn auto in. Ik zet de deuren op slot en begin ilyas te bellen.

Helaas neemt hij niet op.

Ik begin te huilen en verstop me onder het stuur zo ver het kan. Mijn buik zit voor groter deels in de weg.

De tranen van angst stromen over mijn wangen heen. Ik gil als ik het gezicht in mijn auto raam zie kijken.

Soufiane!

-

Cliffhanger!!