Zakaria & Ilyas

~ 88 ~

hij zou hier al lang moeten zijn. ik begin me gelijk zorgen te maken.

waneer er op de deur wordt geklopt sprint ik er op af. boos doe ik de deur open en zie..........

-

ik zie een onbekende man staan. nou onbekend zou ik het niet zeggen. als ik goed kijk is het die ene soufian saddiq waar ilyas het over had. ik wil net de deur dichtslaan tot hij zijn voet er tussen zet. bang blijf ik door duwen. is zijn voet van metaal ofzo. hij heeft niet eens een pijn. 

'stop maar dit gaat niet werken' zegt hij met een grijns. hoe kan deze man nog lachen? ik duw als een gek tegen zijn voet aan en hij leidt niet eens pijn. 'dame als je denkt dat dit me pijn doet dan heb je het fout, ik heb meer meegemaakt dan dat' zegt hij doelend op zijn voet. ik kijk naar al zijn littekens. hij heeft inderdaad veel meegemaakt ja.

'zou u alstublieft van mijn terrein af gaan!' roep ik boos. hij lacht en kijkt naar mijn buik. 'anissa was het toch' zodra hij die woorden zie kwam die nachtmerrie tevoorschijn. alle beelden flitste door mijn hoofd. hij was het! hij was degene die mijn dochtertje stal in mijn droom. ik begin te hyperventileren en deins naar achter. 

'rustig aan rustig aan ik doe niets' zegt hij en loopt mijn huis binnen. ik begin te huilen en begin te gillen in de hoop iemand me hoort en me zal helpen. maar zoals verwacht loopt er niemand op straat. logisch ook het is een uur nachts. ik hoor een auto met piepende banden parkeren. ilyas stapt woedend uit zijn auto en rent naar binnen. hij pakt soufiane bij zijn kraag en duwt hem het huis uit. ik hoor hard geschreeuw en kruip naar boven. ik verstop me in de kamer van de baby en doe de deur op slot. ik laat me vallen op een nieuw zetel naast het wiegje. ik doe de gordijnen dicht en leg mijn hoofd tegen het vensterbank aan. ik begin heel hard te huilen.

nog nooit heb ik me zo bang gevoeld. ik was zo bang dat hij mij of de baby pijn zou doen. 

ik hoor dat het stil wordt buiten. 'asya' ilyas zijn stem vult de stilte in het huis. hij klopt een paar keer op de deur. 'ga weg ilyas laat me met rust' roep ik boos en verstop mijn gezicht in mijn armen. 'doe open alsjeblieft ik wil weten wat er gebeurd is' zegt hij. 'als je wilde weten wat er gebeurd was had je eerder langs moeten komen' zeg ik boos. hij zucht diep. ik hoor niet veel later het slot open gaan. 

'laat me met rust' schreeuw ik boos. ik voel niet veel later twee stevige armen om me heen. ik kijk verdrietig op en zie ilyas naast me staan. ' het komt goed' fluistert hij en helpt me overeind. 'waar was je!' riep ik boos. hij reageert niet op mijn vraag en loopt de kamer in. 'ik zei waar was je!!' gil ik. hij draait zich om. 'ik was even wat dingen aan het regelen' zegt hij uiteindelijk. 'wat voor dingen?' vraag ik dan. hij zucht diep en kijkt me geiriteerd aan. 'ik ben moe asya ik vertel je alles morgen wel' zegt hij en duikt in bed. ik kruip ook in bed en besef me dat ik nog steeds in mijn badjas rond loop. zuchtend sta ik op en trek mijn schone pyjama aan. 

ik ga naast ilyas liggen en voel zijn armen over me heen. 'ilyas' 

'ja' mompelt hij. 'die man van net, was dat die soufiane saddiq' vraag ik nog voor de zekerheid. het blijft een tijdje stil. 'ja' zegt hij. ik slik een brok in mijn keel weg. 'zorg er alsjeblieft voor dat hij anissa nooit te zien krijgt en nooit in mijn buurt komt' zeg ik bang. 'daar was ik ook mee bezig net' ik knik en druk een kus op zijn arm. 

'je zal veilig zijn' 

'dat beloof ik je' zegt hij als laatst.

--

hey hey een iets kortere deel dan normaal. vergeet geen stem achter te laten en een reactie. 

bye!