Zakaria & Ilyas

#91

De tranen van angst stromen over mijn wangen heen. Ik gil als ik het gezicht in mijn auto raam zie kijken.

Soufiane!

-

Hij klopt op het raam met een grijns. Bang sla ik mijn handen voor mijn ogen en begin te gillen uit angst. Ilyas moet zo snel mogelijk komen.

Ik kijk naar het raam en zie dat hij ee niet meer voor staat. Geschrokken steek ik mijn hoofd omhoog en zie dat hij op zaineb afloopt.
Ik open de deur en pak een stok uit mijn kofferbak.

Nooit verwacht dat ilyas die er in heeft gedaan, ik dacht hij maakt een grap.

'SOUFIANE!!' schreeuw ik boos. Hij draait zich om en lacht. 'Kom slaan dan!' Roep ik zo overtuigend mogelijk, bang loop ik naar achter als hij mijn kant op komt lopen. Halverwege stopt hij en proest het uit van het lachen.

'Wat lach je?!' Vraag ik hem niet begrijpend. 'Je wilt vechten maar wordt al bang als ik naar je toe kom lopen' lacht hij maar door.
Ik zucht en kijk naast me. Ilyas rent met 100 km/uur op soufiane af. Achter hem rent zakaria. 'A hoerenzoon!' Roept ilyas boos. hij duwt hem tegen de muur aan en begint hem helemaal verrot te slaan. ik ren naar zakaria toe en zaineb. 'stap in ik breng jullie naar huis' zegt zakaria. ik knik en loop achter hem aan naar zijn auto. zaineb en ik stappen in. 'niet huilen schat dat is niet goed voor de baby' zegt zaineb bezorgd. 'moet ik dan gaan lachen ofzo, ha-ha-ha wat grappig. ik werd net bijna vermoord en kreeg een hartaanval toen die mongool voor mijn auto raam stond. wauw wat was dat leuk zeg het leek net walibi fright night' zeg ik sarcastisch. 

zaineb kijkt geschrokken weg. er valt een lange stilte in de auto. ik kijk naar zakaria die op het punt staat uit te barsten van het lachen. 'zakaria,rij alsjeblieft' zeg ik zuchtend en leg mijn hoofd tegen het raam aan. 

als we aankomen bij het huis van zakaria en zaineb loop ik als eerst naar binnen. zonder mijn schoenen uit te doen loop ik naar de keuken en pak daar een chocolade muffin. zakaria blijft me lachend aankijken. 'welkom in ons huis, je hebt de keuken al gevonden zie ik' lacht hij. ik negeer hem en eet wat chocolade pepernoten. 'mijn suiker is laag dus laat me eten' zeg ik chagarijnig. ook zaineb moet lachen. 'jouw hormonen slaan echt op hol' grapt ze. ik rol met mijn ogen en pak nog wat chips uit de lade. 

als ik die op heb pak ik nog wat toblerone, milka, nog een zak chips en als laats een flesje sisi. ik loop met alles in mijn handen naar de woonkamer en ga lang uit op de bank liggen. zaineb en zakaria gaan stuk van het lachen. ik eet alles op en voel mijn telefoon rinkelen in mijn broek zak. het is ilyas die me belt. ik neem gelijk op.

'ilyas, leef je nog?' vraag ik bezorgd en barst in tranen uit. 'ja schat ik leef nog. ik kom je nu ophalen bij zakaria. trek alvast je schoenen aan' zegt hij met een lieve toon. 'is goed, kunnen we alsjeblieft wat gaan eten ik sterf van de honger' zeg ik. hij lacht. 'tuurlijk jij mag kiezen waar. ik ben nu bij de rotonde dus ik ben er over 10 minuten' ik rond het gesprek af en trek dan mijn jasje aan. mijn schoenen heb ik al aangelatem. 

'yek liegbeest, heb je honger? je hebt zojuist de hele snoep kast opgegeten en nog steeds heb je honger' lacht zaineb. 'ik  heb niet alles opgegeten. er liggen nog wat rozijnen en mandarijnen' zeg ik met een duh face. de geeft zich zelf een face palm en omhelst me dan. 'bedankt voor het eten en voor het helpen' zeg ik tegen zakaria. 'grage daan' zegt hij en geeft me ook een knuffel.

de bel gaat en ik doe open. ilyas verschijnt bij de deur opening en omhelst me meteen. 'Als die flikker je nog een keer aanraakt maak ik hem dood,'fluisteet hij woedend. Ik zucht. 'Ik denk dat we hem niet meer terug zien' zeg ik hoopvol. Hij knikt en loopt naar zakaria toe.

'Stap jij maar alvast in schat' hij gooit de auto sleutels naar me toe. Ik loop zonder tegen te spreken naar mijn auto die het blijkbaar weer doet. Ik stap in en kijk wat uit het raam.

-

Hello.
Lees het nieuwe boek van _chocolateh_!
En stem op mijn verhaal.