Zakaria & Ilyas

#62

Ik draai me om en zie soufian staan. Zijn ogen glimmen mooi in het donker. Terwijl ik dromerig in zijn ogen kijk voel ik zijn zachte lippen op de mijne. Verstijft blijf ik staan.....

Perspectief zakaria.
'Zakaria..' ik draai me om en kijk naar zaineb haar half slapende gezicht. 'Wat is er lieverd heb je buikpijn?' Vraag ik en leg mijn hand op haar bolle buik. 'Nee, ik mis asya denk je dat alles in orde is met der.' Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op.
'Ik weet het niet, we wachten wel af' zeg ik en neem der in mijn armen. 'Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ze zo maar weg is gegaan. Er zit sowieso iets achter dit. Ik weet nog hoe veel zin ze had om ons kindje vast te mogen houden ze zou me steunen tijdens de bevalling' zegt ze snikkend.

'Niet huilen. Zouhair, omar en ik zijn druk bezig moet zoeken' ze knikt en staat dan op. 'Kom ze zullen vast aan het wachten zijn' zegt ze dan
Ik knik en loop met der naar de woonkamer. Iedereen is stil en verdrietig. Niemand weet waar asya en anas zijn...

'Zakaria kom je mee zoeken?' Vraagt zouhair. Ik knikt uiterraard met mijn hoofd. Ik trek mijn jas aan en mijn schoenen. 'Schat, doe rustig ik ben snel terug.' Zeg ik en kus zaineb op haar voorhoofd. Ze glimlacht en loopt dan naar nourhane.

Ik loop achter de boys aan naar de auto toe.

Perspectief asya.
Verward draai ik op mijn matras. Ik heb de hele nacht geen oog dicht kunnen doen sinds de kus van soufian. Ik voelde me zo raar op dat moment. Ik kon het gevoel gewoon even niet plaatsen.

Waarom deed hij dat? Dat ik hem mijn gevoelens uit betekend niet dat ik hem wil. Ik zucht diep en staar verveeld naar het plafond. Wat moet ik toch nu. Ik ben mentaal kapot van de vermoeidheid. Maar het lukt me niet om in slaap te vallen.

Na wat gepiekert te hebben besluit ik om toch maar op te staan. Ik neem een korte douche en kleed me om in een simpele trainingspak. Ik doe wat mouse in mijn haren en laat mijn krullen speels achter mijn rug hangen.

Ik loop naar beneden en hoor soufian met karim praten. Waneer ik bij de deur opening verschijn zijn ze meteen stil. 'Jullie kunnen door praten hoor' zeg ik en maak een ontbijtje voor mezelf. Karim lacht en gooit zijn sok tegen me aan. Dodelijk kijk ik hem aan en begin te eten. Ik voel soufian zijn blik telkens op me branden.

Ik negeer hem totaal. 'Asya ik moet zo even weg. Soufian blijft bij je' Zegt karim. Hij staat op en pakt zijn rugtas. 'Waar ga je naar toe dan?' Vraag ik zuchtend. 'Ik moet werken.' Ik knik en kijk dan naar soufian. Zwijgend kijken we elkaar aan.

Mooi nu ben ik de hele dag opgeschepen met hem. Waneer karim is vertrokken naar werk loop ik direct naar mijn kamer. Ik ga op mijn bed liggen en kijk naar een paar foto's op de muur. 'Asya..'

Ik zucht. 'Asya kan ik binnen komen?' Soufian begint zacht op mijn deur te kloppen. 'Ja kom maar binnen' hij opent de deur en komt naast me op bed zitten. Hij volgt mijn blik naar de wand met foto's. 'Gek hé dat foto's zo veel herinneringen naar boven kunnen brengen' 'ja heel gek' zeg ik en hou mijn blik strak op hem gericht.

Gelukkig is hij niet begonnen over de kus van gister avond. 'Asya het spijt me van die kus. Ik zie het aan je dat je er erg mee zit. Ik kon er zelf ook niet van slapen' zegt hij. Hier was ik al bang voor. Hoe moet ik nu gaan reageren. 'Die kus stelde niets voor' zeg ik snel. Hij knikt. Ik kijk hem aan en zie dat hij zich stiekem heel gekwetst voelt.

'Soufian luister, vat dit alsjeblieft niet verkeerd op. Ik zeg dit alleen om je wat duidelijk te maken. Die band die we vroeger hadden gaat nooit meer komen. Ik heb echt geen behoeftes meer aan relaties. Ik ben er helemaal klaar mee. Niemand kan mijn hart meer helen en niemand zal het nogmaals breken.' Zeg ik duidelijk. Hij is stil, hij knikt uiteindelijk. Zonder wat te zeggen loopt hij mijn kamer uit.

De deur slaat hij hard dicht. Dat is ook duidelijk..

Perspectief zakaria.
'Ik zoek wel in deze buurt' zeg ik en wijs naar de kaart. Zouhair en de rest knikken. Ze lopen weg en gaan ergens anders zoeken. Ik stap mijn auto in en rij naar de stad.
Daar kijk ik in alle winkels. Na niets gevonden te hebben rij ik naar een industrie terrein. Ilyas zijn kan daar hoogwaarschijnlijk zijn.

Ik voel al een beetje hoop als ik zijn mat zwarte lambo zie staan. Op zijn lambo staat een rood stikkertje. Het duurd niet lang voor ik besef wat hij bedoeld. Ik loop naar binnen en kom een paar onbekende mensen tegen. Ze houden me tegen. 'Wat doe je hier dit is verboden terein!' Zegt een vrouw. 'Ik ben opzoek naar ilyas kennen jullie hem?' Vraag ik en laat hem een foto zien op mijn telefoon. De vrouw is stil en loopt weg.

Met opgetrokken wenkbrauwen loop ik achter der aan. Terwijl ik haar achterna loop zie ik iemans in een rokershok. Het is ilyas. Ik loop op hem af en open het hok. Hij lijkt nogal verrast te zijn met mijn binnenkomst. 'Ilyas bro wat doe je hier?' Vraag ik. 'Alles is naar de klote vriend.' Fluistert hij en neemt een grote hijs aan zijn sigaret.

'Hoe bedoel je? We zijn allemaal opzoek naar je'
'Waar is asya en anas?' Vraag ik. 'Asya is weg samen met anas' zegt hij. 'Dus je hebt ze zo maar laten?' Vraag ik. Hij knikt. 'Wesh ben je gek? Asya at bijna niet vanwege jou! Ze mist je enorm en jij laat der gaan?' Vraag ik vol ongeloof.

'Er zijn dingen gebeurd die jij niet begrijpt' zegt hij. Hij begint me alles te vertellen.

Na zijn verhaal te hebben gehoord begin ik meer van hem te walgen. 'WESH BEN JE GEK!!, asya heeft enorm gelijk. Ik had haar nooit bij soufian moeten weg halen. Ze was daar veel gelukkiger dan bij jou!' Roep ik. Ilyas draait zich om en pakt mijn keel stevig vast.

Boos kijkt hij me aan. 'VERGELIJK MIJ NOOIT MET SOUFIAN DIE HOND!!' 'Ilyas jij bent een monster geworden. Wat jij hebt gedaan kan gewoon niet!' Roep ik met moeite. 

'Jij weer helemaal niets. Het is dat ik word bewaakt anders had ik je wel de harde waarheid verteld!'
Boos sla ik zijn arm van mij af. 'Ilyas kijk naar me nu!' Hij draait zich om en kijkt me aan. 'Ga me niet zeggen dat het je niet boeit dat jij asya zo veel pijn hebt gedaan!' Roep ik. Hij begint te lachen. 'Het....boeit....me...niet oke is het goed zo of heb je bewijs nodig?' Vraagt hij spottend.

'Het is genoeg zo. Ik ben helemaal klaar met jou. Jij bent niet de ilyas met wie ik vroeger om ging, jij bent enorm veranderd. Ik ken je haast niet meer. Vergeer niet wie je streunde ik alle moeilijke tijden. Ik was er altijd voor je geweest. Ik ging zelfs met je mee reizen. Ik had ook met zaineb ik nederland kunnen blijven. Maar blijkbaar verdien je het niet. Je verdiend je eigen ouders niet eens! Flikker dat je bent. Ik wil niets meer met je te maken hebben. Als je ooit nog ga denken dat ik je zal helpen dan heb je het fout! Ik zal je nooi meer helpen en ik ga geen tijd meer aan je besteden. Doei ilyas jammer dat je je zo hebt laten veranderen..' met we  brok in mijn keel loop ik weg.

---

'Weet je het zeker?' Vraagt zouhair. Ik knik en hou mijn koffers goed vast. 'Luister ik zrg dit niet omdat ik ruzie heb, maar ilyas is veranderd. Stop met zoeken hij ia een flikker hij brengt jullie alleen maar in de problemen'
Zaineb geeft me een stootje tegen mijn arm aan. 'Praat niet zo misschien zit er wel iets achter?'

Precies zaineb misschien zit er wel wat achter zijn masker dat hij draagt...

'Zaineb lieverd ik heb hem met mijn eigen ogen gezien. Ik weer waneer hij liegt. Hij meende elk woord oprecht.' Zaineb zwijgt en gaat in de auto zitten. 'Is goed zakaria. Bedankt voor je steun' zouhaid omhelst me. We wisselen nog elkaars nummers en dan is het tijd om te vertrekken. Ik neem afscheid van iedereen en zwaai ze uit.

Opweg naar nederland....

...
Daar gaat hun vriendschap😭
Wie weet er en goede einde?

Vergeet me niet te volgen bijna en ik heb de 900 volgers. Dat kunnen we toch halen?

Dikke kus, schrijfster_DZ ♥