Zakaria & Ilyas

#56

Ik draai me om en zie soufian weg lopen. Alleen blijf ik in de kamer. 'IELJAAAS!!' ik krijg kippenvel als ik zijn stem hoor. 'Amir...' fluister ik gebroken.

'AMIR!!' schreeuw ik als ik 2 mannen naar me toe zie lopen met een gewonden amir in hun handen.

Ik spring omhoog en neem hem in mijn armen. 'AMIR!!' ik druk hem stevig tegen me aan.

'Ieljass!!' Gilt hij en grijpt naar zijn buik. Ik trek zijn shirt omhoog en zie een grote wond. 'Sssst saff het komt goed' zeg ik en leg hem recht.

Hij klemt zich aan me vast en snik hard. 'K***** MOGOLEN WAT BEZIELD JULLIE OM AMIR PIJN TE DOEN!!' schreeuw ik boos en richt mijn blik dodelijk op de camera's

---

'Ieljas wakker worden' hoor ik zacht naast mijn oor. Ik open mijn ogen en kijk om me heen. Ik bevind me nog steeds in de zelfde ruimte. 'Wat is er?' Vraag ik en kijk amir aan die naar de deur wijst.

'Blijf zitten!' Beveel ik hem en sta op. Kruipend kruip ik er naar toe. Het doet te veel pijn om te lopen. 'Hihihi baby ieljas' hoor ik amir lachen.
Ik lach en zie hoe er een klepje word geopend. Er word 1 dienblad met eten naar ons toe geschoven. 'Waarom 1?' 'Jullie moeten delen!' Roept de bewaker en sluit het klepje meteen.

Delen? Er zit maar 1 broodje met pasta en een glas chocolade melk. 'Ieljas ik wil eten!' Roept amir en trekt het pakje chocomelk naar zich toe. 'Geen zorgen je mag eten' zeg ik en geef hem alles.

'Wil je niet?' Vraagt hij halver wegen het eten. 'Nee krullebol eet jij maar' hij glimlacht en gaat door. Ik heb zo'n honger maar amir heeft het meer nodig. Hij is nog klein ik kan wel een tijdje zonder eten.

Perspectief asya.
'WAAR IS AMIR!!' schreeuw ik boos. Ik zie nourhane naar zaineb kijken en zo andersom. 'HALLO?!'
'Amir is uhm weg. Hij is ook gepakt' zegt zaineb en geeft me een briefje.

Lieve familie
Nu jullie dierbare zoon/man/vriend ilyas is gepakt is het nu tijd voor de rest. We hebben amir meegenomen om wat gezelschap te houden. Asya is de volgende!!

Ik lees de brief meerdere keren. 'Nourhane alsjeblieft laat ze me niet meenemen!' Fluister ik tandklappend en begin te huilen. 'Geen zorgen niemand zal aan je komen we zullen je dag en nacht in de gaten houden!' Zegt nourhane en geeft me een kus.

'Bel zouhair en de rest ze moeten dit weten.' Zeg ik. Nourhane knikt. 'We hebben ze al gebeld ze zijn onderweg' zegt zaineb en laat de oproepen zien.

Ik knik en ga hopeloos zitten. 'Dit is mijn schuld,' fluister ik en begin te trillen. 'Asya dit is niet jouw schuld okey. Maak het jezeld niet wijs! Jij hebt niets gedaan' zegt nourhane en pakt mijn hand vast. 'Ik kan karim misschien laten stoppen-' 'geen spraken van asya je blijft rustig hier' onderbreekt ze me.

De deur word geopend door een woedende zouhair, omar, anas en zakaria. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik en sta meteen op.

'We kunnen hem nergens vinden niemand heeft de auto zien rijden? Weet je zeker dat het een zwart busje was?' Vraagt zouhair. 'Ja ik weet het zeker ik ging naar beneden om de auto in te stappen en toen zag ik 2 zwarte bussen weg rijden' herhaal ik.
Zouhair knikt en gaat zuchtend met zijn hand door zijn haar.

'Ik kan het oplossen' zeg ik dan na een stilte. Iedereen kijkt me aan. 'Wat bedoel je asya?' 'Ik weet 100% zeker dat mijn broer karim hierachter zit. Hij had nooit echt een goede band met ilyas gehad. Als ik met hem ga praten kan ik ilyas er misschien weg halen' vertel ik. 'Oke asya-' 'nee niets daarvan ilyas vermood ons als hij asya ziet!' Roept nourhane.

'WAT WIL JE DAN DAT WE GAAN DOEN MIJN ZOON IS WEG!!' roept zouhair en laat een traan vallen. Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten. 'Sorry dit is mijn schuld en ik ga het recht zetten' zeg ik en overtuig mezelf. Zouhair haalt zijn gezicht uit zijn handen en kijkt me aan. 'Ik waardeer het echt asya maar blijf hier. Als jij weg bent zijn we nog meer in problemen'

Ik knik en sta op. 'Ga naar slapen schat je ziet er vermoeid uit' zegt nourhane en wrijft over mijn wang. Ik glimlach zacht en geef haar dan een kus. 'Weltrusten' 'weltrusten' zeggen ze dan. Ik loop naar boven en loop mijn kamer in. De tranen stromen als ik de geur van ilyas ruik. Ik pak zijn shirt uit de kast en sla die om een kussen heen. Ik ga in bed liggen en leg mijn hoofd op de kussen met de trui van ilyas. Zo lijkt het alsof hij nog bij me is.

Ik mis hem. Ik kan niet zonder hem hij is mijn alles. Ik sluit mijn ogen.
'Psst asya' ik voel hoe ik heen en weer word geschud en open mijn ogen. Anas staat voor me. 'Wat is er?' Vraag ik en ga recht zitten. 'Ik wilde gewoon met je praten' zegt hij. 'En dat moet nu?' Zeg ik vermoeid. 'Nee als je wilt kunnen we ook morgen praten' 'nee laat naar je hebt me toch wakker gemaakt dus begin maar te praten' zeg ik. Hij lacht en begint te vertellen.

'Dus uhm wat is er met je broer en ilyas hoezo mogen ze elkaar niet?' Vraagt hij. 'Geen idee ze mogen elkaar gewoon niet' 'zomaar?' 'Ja zomaar' hij knikt en fronst even. 'Maar eh hoe zit het met jou en je familie ik heb ze nog nooit gezien. Je praat ook niet veel over je familie' zegt hij. Ik verslik me in mijn eigen speeksel. 'What?' Roep ik kuchend.

Na uitgehoest te zijn schraap ik mijn keel en kijk hem aan. 'Ik heb niet zo'n goede band met mijn familie daarom zie je ze nooit en praat ik er ook nooit over' zeg ik. Anas knikt. 'Sorry dat wist ik niet' 'het geeft niet'
'Nou ik ga denk ik maar weer' zegt hij als het lang stil blijft. 'Anas mag ik je om een gunst vragen?' 'Ja natuurlijk' gaapt hij.

'Zou je me morgen naar dit pand willen brengen?' Vraag ik en pak mijn telefoon. 'Hoe kom je daaraan?' Vraagt hij en bekijkt de foto. 'Gewoon doet er niet toe kun je me brengen ja of nee anders zoek ik zelf vervoer' zeg ik snel en wacht op zijn antwoord. 'Uhm ja hoor moet ik met je mee gaan?' Vraagt hij schouderophalend. 'Nee ik red me wel' zeg ik.

Hij knikt en loopt mijn kamer uit. Ik ga weer liggen en sluit mijn ogen.

Ilyas ik kom je halen....

~~~~~

VAKANTIE!!!
jullie kunnen veel delen verwachten 😊