Zakaria & Ilyas

#22

wat er vooraf ging:

yess hij is afgeleid. ik pak mijn kans en pak een mesje uit mijn broekzak. ik steek hem neer en geef hem meteen slaapmiddel....

~~

waneer hij slapjes op de grond ligt sla ik hem over mijn schouder heen en leg hem in de auto. de rest van karim zijn mannen zijn of dood of ze zijn weg gevlucht. met mijn mannen stap ik de auto in en rij naar het pand (de zaak) waar ik karim opsluit in een kamer tot hij wakker word. mijn baas bewaakt hem en geeft me een nieuwe opdracht opdracht. 

perspectief asya.

'ik denk dat we toch voor deze gaan' zei soufian en pakt een kaart van de zaal met het nummer erop. 'wat vind jij?' ik schrik uit mijn gedachtes en kijk soufian aan. 'uhm..' 

'asya waar zit je toch met je gedachtes? moet ik alles zelf regelen ofzo?!' vraagt hij boos. ik kijk rood naar beneden en voel zijn boze blik op me branden. 'sorry ik ben gewoon een beetje moe' fluister ik en loop naar de auto toe. ik stap in en barst in tranen uit. ik wil nog niet trouwen! ik ben er nog niet helemaal klaar voor,, soufian rent naar de auto toe en stapt in.

'sorry ik had niet zo tekeer tegen je moeten gaan ik begrijp het als je moe bent' zegt soufian lief en kijkt me aan. ik knik en veeg mijn tranen weg. 'kan je me alsjeblieft naar huis brengen?' vraag ik. hij knikt en zet me thuis af. ik bedank hem en loop naar binnen waar het muisstil is. eenmaal in de woonkamer gekomen stopt mijn hart met kloppen. WTF IS DIT!! de hele woonkamer zit vol met kleine zakjes drugs en pistolen. mijn hart staat gewoon voor even  stil. al deze haram dingen in MIJN HUIS!! hoe komen ze hier eigenlijk? zou karim dit hebben gedaan of waren het een van zijn mannen die hier regelmatig langs komen?

ik pak alles op en gooi het in de prullenbak ik hoef die troep niet in huis. terwijl ik de woonkamer opruim word er aangebeld. dat zal waarschijnlijk karim wel zijn. ik open de deur en kijk recht in de ogen van 2 gemaskerde mannen. ze lopen op me af en pakken me bij mijn armen. ik begin te schreeuwen en te gillen uit paniek. wie zijn hun?

'STOP ALSJEBLIEFT STOP!!' schreeuw ik huilend. ze schieten in de lach en pakken de zakjes drugs uit de vuilnisbak. snel trek ik me los en pak een scherp mes uit het rekje in de keuken. met trillende handen richt ik de mes op de 2 mannen. 

'GA WEG NU!!!' schreeuw ik bang en kijk naar mijn hand die erger begint te trillen. 'luister asya als je nou gewoon mee werkt hoeven we je geen pijn te doen. zo simpel is het' fluistert een van de 2 mannen.

 'h..hoe kennen jullie mijn naam en waarom willen jullie me meenemen?!!' schreeuw ik huilend en bang tegelijk. 'nou mevrouwtje je broer heeft iets wat niet van hem is en dat willen we graag terug. dus nemen we jouw mee tot jouw broer dat gene terug aan ons geeft' zei hij. 'wat heeft hij dan?' zei ik. 

'iets wat we jouw niet gaan vertellen' lacht hij en loopt naar me toe. bang zet ik stappen naar achter tot ik de koude muur tegen mijn rug aan voel. huilend begin ik te hyperventileren. ik heb amper controle over mijn ademhaling en lichaam.

 'zo dus ga je het me gemakkelijk maken of niet' grijnst de man en gaat met zijn vingers door mijn haren heen. mijn lichaam blijft stijfjes tegen de muur aan zitten. ik kan geen ene beweging meer uitvoeren door alle angst en druk in deze kamer. 'alsjeblieft ik kan hem ook bellen' fluister ik met moeite. hij glimlacht en schud van nee. 'ik denk eerder dat hij zijn mooie zusje terug wilt krijgen' zei hij en kijkt me lach aan. met de mes achter mijn been kijk ik naar de andere man die nog steeds het drugs uit de vuilnisbak aan het halen is.

met alle moed die ik heb steek ik de mes in de hals van de jongen. het bloed spuit zich over heel de kamer heen. ik heb hem geraakt bij zijn slagader! 

snel pak ik mijn sleutels en ren naar de auto toe. de man bij de vuilnisbak heeft alles opgemerkt en rent achter me aan. bij mijn auto aangekomen stap ik in en stop met trillende handen de sleutel in het gat. helaas heb ik niet genoeg tijd dus stap ik de auto uit en ren zo ver als ik maar kan. mijn voeten doen zo veel pijn door al dat rennen. ik val op mijn bek en ga door mijn enkel. wollah ik voel me net een actrice in een horrorfilm. 

de man komt steeds dichterbij. rennen heeft geen nut ik kom toch niet verder dan waar ik al sta. met de laatste kracht die ik heb begin ik te kruipen. helaas is de man me iets te snel en schiet me neer in mijn been. ik schreeuw het uit van de pijn en kijk naar mijn lichtblauwe broek die langzaam rood begint te worden. de pijn is onbeschrijfelijk alsof je telkens op dezelfde plek word neergestoken!

de man komt op me zitten en begint me te wurgen. ik pak snel een stok en prik die in zijn zij. helaas heeft hij een gespierde buik en voelt er niets van. ik merk dat mijn beeld langzaam vervaagd maar hou toch vol. ik kijk naar mijn been die steeds meer bloed begint te verliezen. de jongen merkt het en steekt er nog een mes in. 

'WAAAAAAAAAAHH ALSJEBLIEFT STOP!!' schreeuw ik huilend en kijk toe hoe hij met de mes in mijn been begint te poeren. ik kan de kogel in mijn been gewoon zien stralen door de zon die erop schijnt.

 mijn hele been licht open dit beeld ga ik echt nooit meer uit mijn hoofd krijgen. 'ALSJEBLIEFT STOP IK SMEEK HET JE, JE ZULT NIET BEGRIJPEN HOEVEEL PIJN IK NU HEB. STOP ALSJEBLIEFT!!!' schreeuw ik half dood en hap naar adem. die jongen zit me nog steeds te wurgen. 'GA TOCH EENS DOOD!!' schreeuwt hij boos en gaat nog eens met de mes door mijn been. 

klaar ik weet dat ik een hoge pijngrens heb maar dit!!! dit gaat OVER mijn pijngrens heen. mijn beeld word steeds lichter en mijn lichaam word steeds zwaarder. alles gaat zo snel op dat moment. ik kan nog net zien hoe die jongen word neergeschoten en hoe ik word opgetild.....

~~~

Stem&Reageer..

zal asya het halen? en wie is degene die der helpt? dat lezen jullie lekker in het volgende deel ☻

ik heb trouwens een random vraag aan jullie: welk boek vinden jullie leuker: zakaria&ilyas of to much pain...

let me know

tot het volgende deeltje, dikke kus ♥