Zakaria & Ilyas

#61

Met tegen zin maseer ik haar voet verder. Ik schrik als de deur in eens word open gedaan door karim. Er vormt een glimlach op mijn gezicht. Hij is me toch komen halen...

Ik heb wat tijd over dus heb ik een nieuw deeltie voor jullie klaar gemaakt💞
Veel leesplezier.

'Asya kom hier!' Roept karim met zijn pistool op mijn tante gericht. Ik sta op en ren als een klein meisje naar mijn broer. De tranen stromen naar beneden. 'Meelopen' zegt hij zacht terwijl hij me voorop laat lopen.

Ik kijk om me heen en besef me dat we anas nog moeten halen. 'Karim anas' zeg ik en wijs naar die kamer. 'Die hebben we als eerst opgepikt. Hij gaat nu naar het ziekenhuis voor zijn wond.' Zegt hij. Ik knik en stap de auto in. En kijk nog eens achterom en zie ilyas staan. 'Wacht..' fluister ik.

'Niets wacht asya we moeten gaan' 'ik wil alleen nog wat tegen hem zeggen.' Zeg ik. Karim knikt en loopt samen met mij naar ilyas toe. 'Rijden jullie maar ik rij wel met asya!' Roept karim nog naar zijn mannen.

Ik ga voor ilyas staan en kijk hem gebroken aan. 'Wat kom je nog ga nu het nog kan' fluistert hij gebroken. 'Ik wilde je dit nog geven' zeg ik en haal mijn trouwring van mijn vinger. Ik gooi het voor zijn voeten neer en spuug erop. 'Deze ring heeft voor mij geen betekenis meer' fluister ik zacht en kijk hem nog lang aan. Ik zie dat zijn ogen zich vullen met tranen. 'Hier..' hij steekt zijn hand uit en geeft me een papiertje.

Ik pak het op en scheur het in kleine stukjes. Ik laat de snipertjes waaien in de lucht. 'Ik hoef geen excuus of wat het ook is. Vanaf nu laat je me met rust. Ik zal je nooit meer lastig vallen dus verwacht ik het zelfde terug. Vaarwel ilyas.' Zeg ik gebroken en draai me om. 'Gaat het?' Fluistert karim zacht. Ik knik en hou me sterk. Ik loop naar de auto en stap in.

Ik kijk nog een keer om en gooi de deur dicht.

'Asya..' ik kijk naar karim die parkeerd voor een tankstation. 'Wil je wat te eten of te drinken?' Vraagt hij bezorgd. 'Een flesje water is voldoende' zeg ik en sluit voor even mijn ogen. 'Is goed' hij stapt uit.
Met een brok in mijn keel kijk ik uit het raam.

Ik moet verder gaan met mijn leven. Ik kan niet zo blijven haken in het verleden. Ik weet nu al dat ik het moeilijk ga krijgen deze komende weken, maanden en misschien zelfs jaren.

Karim komt terug met een zakje M&M's en 2 flesjes spa blauw. 'Hier' hij geeft me mijn flesje. Ik bedank hem en neem er een paar slokken van. Mijn keel is zo droog geworden door alle tranen.
'Gaat het al?' Vraagt hij en parkeert voor ons oude huis. 'W...wat is dit?' Vraag ik en kijk naar het huis.

'Ik woon sinds een tijdje hier. Ik mis alle oude herinneringen.' Zegt hij. 'Het komt goed je zult er aan wennen' zegt hij en pakt mijn hand. Ik knik en loop naar binnen. Meteen schieten alle herinneringen me te binnen. Alle mooie momenten hier. Die nu plots zijn verdwenen. Het is super donker hier terwijl alle gordijnen open staan.

'Het lijkt alsof al het licht weg is en mee is gegaan met onze ouders. Het lijkt zo dood zonder hun..' zeg ik zacht en knijp ik karim zijn hand. Hij slaat zijn armen om me heen. 'Het komt goed.' Ik laat me tranen stromen. Altijd als ik word omhelst komen alle emoties los in me.

Zo lang miste ik dit. Alle knuffels, en vooral die van karim. Nu ik weet dat hij volkomen ontschuldig is lijkt hij weer de oude te zijn.

Daar zou ik niet zo zeker van zijn asya. Hij is het probleem, maar dat zie je niet.

Ik laat hem los en loop naar boven. Ik open de deur van mijn slaapkamer en bekijk die goed. Alles ziet er netjes uit. Precies hoe ik het heb achtergelaten. Ik ga op mijn bed zitten en bekijk mezelf in de spiegel recht voor me. Om die spiegel heen hangen oude foto's van me. Ik sta op en bekijk ze allemaal. Het zijn foto's van jaren geleden.