Ilyas is een jongen zonder ouders. Hij woont in marokko met zijn beste vriend genaamt zakaria. Ze zijn net broers samen. Ilyas woont bij zijn oom en neef in huis. Het leven daar is erger dan op straat elke dag krijgt ilyas klappen van zijn oom en ho...
Wat er vooraf ging: 'asya' hoor ik achter me. mijn hart staat stil bij het horen van ZIJN stem!!!
~~'
Ik draai me om en kijk ilyas aan. Mijn hart staat voor even stil. 'Ilyas' fluister ik binnen monds. Hij kijkt me gebroken aan. Nog even en hij stort in. 'Kom je nog!' Zegt soufian en trekt me mee aan mijn arm. Hij gunt ilyas een vieze blik. Met pijn in mijn hart kijk ik hem aan.
Perspectief ilyas. Daar gaat ze dan, mijn prachtige asya! 'Gaat het?' Fluistert zakaria en ondersteund me. Hij helpt me naar een bankje en laat me daar zitten. Mijn gedachtes zijn alleen maar bij asya. Ze gaat gewoon trouwen met een andere gast. Ik hou ziels veel van der.
Hoe overleef ik dit?
'Hey luister naar me als je merkt dat het niet gaat moet je gewoon naar huis gaan oke' zei hij. Ik knik. 'Nee ik blijf hier het word je grote dag ik moet je steunen' Hij knikt
'Isgoed ik ga even een rondje maken' zrgt hij. Ik knik. In de verte zie ik asya staan. Ik kan mijn ogen maar niet van der afhouden. Zo'n prachtige vrouw met zo'n zware verleden. Ik hou van der, I can not live without her💔
Ik pak mijn mobiel en open mijn homescherm
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Deze hadden we gemaakt toen we onderweg waren naar mijn nieuwe huis. Toen ik die bos bloemen voor der kocht. Ze was zo blij en dat alleen maar om een simpele bos bloemen. 'Hey ik ben loubna ik werk hier wil je toevallig een rondleidingen?' Ik richt mijn blik op een jong meisje. Ze is iets rond de 18/19 net als mijn leeftijd.
'Hey nee sorry ik kom hier alleen voor mijn vriend' zei ik en kijk weg. 'Ow wil je dan een kop thee of koffie?' Vraagt ze lief. Ik schud mijn hoofd van nee. 'Het enige wat ik wil is rust, kan je me alleen laten?' Vraag ik.
Ze kijkt me geschrokken aan. 'Ik bedoel het niet gemeen ik heb te veel aan mijn hoofd van daar' voeg ik er snel bij. Ze knikt en loopt weg. In de verte zie ik zakaria voorbij lopen net als asya. Voor ik wil opstaan spreekt zakaria haar aan.
Ze lijkt nogal geschrokken te zijn en rent mijn kant op. 'Ilyas sorry voor alles wollah je moet hier weg karim en de rest van zijn mannen gaan je vanavond ontvoeren ofzo iets je moet weg en mag avsoluut niet thuis komen!' Zei ze meteen. 'Wat?!'
'Ilyas ik hou van he onthou dat goed' fluistert ze en rent weg. In shock blijf ik achter. In de verte zie ik soufian rond kijken. Hij zoekt waarschijnlijk naar asya. Waneer ik begin te beseffen wat asya me net vertelde sta ik op en ren naar de auto. Ik rij direct naar huis en activeer de camera's.
Ik pak mijn pistolen en rij naar de zaak. daar binnen hoor ik allemaal gelach. snel zoek ik naar mijn baas die ik in een hoekje tegen kom. 'eey ilyas lang niet gezien hoe gaat het?' zei hij en geeft me een mannelijke omhelzing. gestrest kijk ik om me heen.
'hey je moet me helpen ik word achtervolgd door een paar mannen' zeg ik snel. hij kijkt me lang aan en richt zijn blik dan op mijn pistolen. 'wat? wie zijn het?' vraagt hij meteen en schakelt alle bewakingscamera's aan. 'een paar jongens een daar van is de broer van mijn viendin genaamd asya' zeg ik.
hij kijkt me geschrokken aan. 'bedoel je asya el****' vraagt hij. ik knik en kijk hem geschrokken aan. hoe kent hij haar achternaam? 'kom mee' fluistert hij en neemt me mee in zijn kantoor. letterlijk niemand mag in zijn kantoor komen. 'ken je haar?' vraag ik snel.
'haar ouders zijn beide gestorven door een schietpartij, ze zijn begraven om ****** ze heeft een broer genaamd karim el*** meer weet ik niet' vol ongeloof kijk ik hem aan. hij weet bijna alles over haar. hij zoekt wat door zijn papieren heen en geeft me een brief. het is een aanmeldingsbrief van karim.
hij wilde blijkbaar hier werken. 'is hij aangenomen?' vraag ik en doorzoek de brief. 'nee we zitten vol, hij zou wraak nemen en is daarom naar een andere groep gegaan. onze vijand. alle geweren en mannen heeft hij van hun jij was hun doelwit. ze konden via jouw genoeg informatie vinden aangezien jij met zijn zusje omgaat. ik hoop maar beter voor je eigen leven dat je haar niets heb verteld over dit want als dat zo is kom je hier niet levend vandaan!' zegt mijn baas streng
ik kijk hem aan. 'dat is het laatste wat ik zou doen, asya zou me vermoorden als ze wist dat ik in de drugs zit. alles wat hier gebeurd blijft tussen deze 2 muren' zei ik en gaf hem de brief terug. 'ik heb maar 4 mannen nodig en een paar geweren meer vraag ik niet' hij knikt en geeft me 4 getrainde mannen met 5 extra geweren en pistolen. 'succes' zegt hij en loopt weg.
samen met mijn mannen stap ik de auto in en rij naar mijn huis. via de auto scherm bekijk ik de bewakingscamera's uit mijn huis. ze zijn binnen. 'wat moeten we doen?' vraagt een van de mannen. 'jullie moeten hem opzoeken' zeg ik en laat ze een foto zien van karim. 'en wat doen we met de rest?'
ik glimlach. 'die schiet je maar neer' ze knikken en laden hun geweren. aangekomen thuis stap ik uit en pak mijn pistool. 'vergeet hem geen slaapmiddel te geven' zeg ik snel tegen mijn mannen en loop naar de achter deur. ik hoor van alles binnen gebeuren. kheb net een nieuwe huis gelijk gaat alles stuk daar binnen!
ik pak mijn geweer en richt die op een van karim zijn mannen. ze zijn alle ladens aan het doorzoeken. gelukkig heb ik de chip bij me. want dat is wat ze willen. ze willen al het informatie van onze zaak (drugs) ze willen alles weten. karim denkt echt dat ik dom ben. al zou asya me het hebben gevraagd zou ik haar nooit de informatie hebben gegeven. via mijn ooghoeken geef ik een seintje aan mijn mannen. ze schieten 3 mannen uit karim zijn kant neer waardoor ik karim kan pakken. 'hij geeft me een klap waardoor ik hard naar achter val. hij spring op me en houd met zijn voet mijn benen bij elkaar en met zijn hand mijn armen. 'zozo kijk eens wie we hier hebben?' grinnikt hij. ik glimlach breed. acteer modus aan!
'waarom doe je dit?' zei ik. 'agh joh schei toch uit met jouw praatjes'lacht karim. 'je vind het fijn hea aandacht van iedereen. iedereen kent je naam en iedereen heeft je nodig. ik ken dat gevoel ook karim maar geloof me dit is niet alles, je zult nu denken van wtf praat je maar geloof me. stop hier mee. doe het niet voor mij of voor jezelf. doe het teminste voor je ouders en je zusje asya. hoe zouden je ouders nu wel niet denken over je?' zei ik. hij kijkt me lachend aan. 'denk je echt dat dit me boeit mijn ouders zijn er niet meer je weet niet hoe het is om zonder ouders te leven of wel?' zei hij. 'jij hebt je jeugd nog door kunnen maken met je ouders, ik was vanaf mijn geboorte altijd alleen geweest. wellou ouders en, wellou liefde' vertel ik in de hoop dat hij word afgeleid. hij kijkt me lang aan.
yess hij is afgeleid. ik pak mijn kans en pak een mesje uit mijn broekzak. ik steek hem neer en geef hem meteen slaapmiddel....
