Zakaria & Ilyas

#71

Dit allemaal zal gaan stoppen. En wat ik met soufian zal gaan doen weet ik nog niet.

Maar daar zal ik wel iets op verzinnen....

Perspectief ilyas.
Na het gesprek met asya voel ik me stukke beter. Ook al zegt mijn gevoel dat er iets niet klopt, ik zal sterk moeten blijven. Het zal namelijk niet lang duren voor ik vrij kom en soufian me komt afmaken. Het enige waar ik gerust over ben is het feit dat mijn familie veilig is. Niemand kan ze kwaad doen en dat geeft me toch een rustgevend gevoel.

1 week later.

Het moment is aangebroken. Vandaag is de echo van mijn kleine. Ik ben al 2 dagen geleden uit de gevangenis gehaald. Er was geen reden om langer te blijven. Waar ik echt enorm blij over ben. Nu heb ik 2 dagen extra te leven.

Met een glimlach loop ik naar het huis van asya. Ik klop aan en zie karim voor de deur staan. Hij kijkt me vies aan en loop direct weg. 'Jij bent vroeg de echo is pas over een uur' hoor ik asya zeggen waanra ze me groet. Ik lach. 'Beter te vroeg dan te laat' ik neem plaats op de bank en kijk via het raam naar de tuin waar ik soufian zie zitten.

Hij zit buiten met een sigaret in zijn handen.

Meteen vormt zich een brok in mijn keel. 'Gaat hij mee?' Vraag ik. Asya draait zich om en knikt. Teleurgesteld zucht ik en kijk ik snel de andere kant op. 'Ik had het ook liever anders gewild' fluistert ze. 'Waarom moet hij mee?' 'Karim laat me niet gaan' zegt ze met een zucht. 'Hoezo niet het is maar een echo van maar 10 minuten ofzo' zeg ik en kijk der aan.

'Ja weet hoe karim is ilyas. Hij vindt dat je niet te vertrouwen bent.'
Ik blijf stil en kijk naar soufian die binnen komt lopen. Hij kijkt me grijnzend aan waarna hij wijst naar het pistool op de bank. Meteen voel ik me misselijk worden en kijk ik snel asya der kant op. 'Wat doe je zo vroeg hier?' Vraagt soufian. 'Ik wilde niet te laat komen'zeg ik kort. Hij lacht. 'Ben je klaar schat' zegt hij tegen asya. Ik slik even.

Niet jaloers worden ilyas, niet jaloers worden!

Waneer de tijd dringt om te gaan staan we op en lopen we naar de auto toe.

Ik stap de auto in en kijk wat verveeld uit het raam. Ik wil echt niet dat soufian bij de echo is. Ik wil alleen zijn met asya.
Alleen ik, asya en de kleine in haar buik.

Als we zijn aangekomen stappen we uit en lopen naar binnen. We zijn vrij wel de eerste die aan de beurt zijn. 'Wie is de vader als ik vragen mag?' Vraagt de zuster met een fronsende blik als ze mij en soufian de kamer binnen ziet komen. 'Ik' zeg ik zacht en kijk der aan. 'Zou jij dan alsjeblieft in de wachtkamer kunnen blijven?'vraagt de zuster aan soufian. 'Hoezo ik mag er toch gewoon bij zijn!' Roept hij boos. 'Ik wil het niet hebben. Het wordt anders veelste druk en dat is niet goed.'zegt de vrouw.

Soufian en de zuster gaan in discussie waardoor ik maar snel naar asya toe loopt die al klaar ligt voor de echo. 'Sorry dat dit zo moet gaan' fluistert asya zacht. 'Het geeft niet. Soufian is gewoon eigenwijs' zeg ik en hou haar hand stevig vast.

Nadat soufian eindelijk is vertrokken kan de echo beginnen. Ik kijk toe hoe de vrouw met wat gel over asya haar buik gaat. Daarna gaat ze er met een klein apparaatje overheen. Mijn ogen beginnen glazig te worden als ik naar het schermpje kijk. 'Hier ligt jullie baby'legt ze vrouw uit. Ik bijt op mijn lip om niet in tranen uit te barsten. Dit is het mooiste moment in mijn leven.

Asya houdt mijn hand steviger vast. 'Ik weet dat het spannend is' fluistert ze schor. Ik glimlach en kijk weer naar het schermpje.

Nadat we het hartje hebben gehoord is het helaas weer tijd om te gaan. Asya trekt haar trui weer omlaag, waarna ze naar me toe loopt met de echo foto's in haar handen. 'Hier neem ze maar mee dan kan je ze bewaren als je wilt' zegt ze en overhandigd me de foto's. Dankbaar kijk ik der aan. 'Dankjewel'
Ze glimlacht en loopt naar buiten.

Ik loop der achterna en zie een boze soufian op me aflopen. Hij pakt me vast bij mijn kraag en sleurt me de mannen wc in. 'HOMO IK MOEST DAARBIJ ZIJN!!'schreeuwt hij. 'Ik ben de vader soufian. Zo lang ik leef heb ik het recht om bij mijn kind te zijn!' Zeg ik droog en hou mijn blik neutraal. Hij verkoopt me een klap waardoor. ik hard met mijn hoofd tegen de muur aan knal.

Met een wazig beeld loop ik voorzichtig naar buiten waar ik een ongeruste asya aantref. 'Wat is er gebeurd!' roept ze waneer ze mijn wond ziet. 'Het gaat, er is niets gebeurd' fluister ik waarna ik haar arm weg duw. Ze pakt een zakdoek uit haar tas en houdt die tegen mijn lip aan.

'Kom'
Met een bloedende lip loop ik naar de auto. We stappen in en wachten op soufian. Na een tijdje gewacht te hebben raak mijn geduld op. 'Ik ga kijken waar hij blijft' zeg ik en stap uit. 'Is goed' zegt asya waarna ze de deur weer dicht doet. Met grote passen loop ik terug naar binnen. In de gang hoor ik soufian praten.

'Ja alles is bijna zo ver. Zorg voor de baby kamer dan zorg ik dat asya en ik overmorgen klaar staan.'hoor ik hem zeggen. Ik leg mijn oor tegen de deur aan om hem af te luisteren. Hij is zeker iets van plan!

'Weet karim hier van?'hoor ik een andere stem zeggen. 'Nee, je mag hem niets vertellen.' zegt soufian. 'Oke maar hij komt er heus wel achter dat zijn zusje spoorloos is verdwenen' 'daar zoeken we iets voor' zegt soufian. Het blijft voor een tijdje stil waarna  de deur open vliegt. Ik kijk soufian aan en voel mijn hart in mijn keel bonken.

Hij komt dichterbij. 'Heb je ons af zitten luisteren?!'vraagt hij met een dodelijke blik. Ik hou mijn blik zo normaal mogelijk en schud mijn hoofd van nee. 'Ik wilde aankloppen om te zeggen dat asya wilde gaan. We waren op je aan het wachten' lieg ik snel. Hij kijkt me nog doorzoekend aan en laat me dan los. 'Ga naar de auto, ik kom er aan!'roept hij.

Snel loop ik naar de auto met zijn woorden in mijn hoofd. Soufian is iets van plan, maar wat?

-

Salam dames. Ik hoop dat jullie dit deeltje wat hebben gevonden.

Wat zou soufian van plan zijn?

Promoties:
Lees het verhaal van KawKawAndShawaa
En lees het verhaal van RoumaisaeBouharb8

Thanks for reading!