Zakaria & Ilyas

#73

Weet je waneer je me tot last brengt?'
Ik frons. 'Nou?'
'Als je niet bij me bent...'

-

Ik druk der dicht tegen me aan en voel haar kleine armpjes rond mijn middel. 'Ik hou van je' fluister ik zacht in haar oor waarna ik zacht over der buik wrijf. 'Ilyas' ze kijkt me aan met haar mooie bruine ogen. 'Ik wil weer bij je zijn. Alsjeblieft kom weer terug'

Ik voel een brok in mijn keel. 'Ik kom ook terug asya. Ik kom pas waneer ik alles op een rijtje heb' ze knikt en staat dan op. 'Pak soufian. Ik zal karim overtuigen over het geen wat je zei' ik glimlach en bedank haar. Ik grijp naar mijn telefoon. 'Ilyas' asya drukt haar lippen op de mij en kijkt me lief aan. 'Je kunt het. Je moet blijven leven voor mij en de baby' fluistert ze. Ik glimlach en leg mijn hand voor de laatste keer op haar bolle buik.

'Ik zal er echt alles aan doen schat' ik loop naar de deur en zwaai der uit. Snel stap ik de auto in en rij richting het huis van zakaria en zaineb.

Het wordt tijd dat ik alles eens ga uitpraten. Zonder zakaria zijn hulp bereik ik niets. Ik heb hem nodig in mijn leven. Ik heb hem altijd al nodig gehad. Ik stap uit en loop vervolgens naar de deur. Ik bel aan en zie hoe zaineb voor me open doet. Als ze me ziet lijkt ze erg verrast te zijn.

'Salam' zegt ze en groet me. Ik loop verder naar binnen en zie zakaria op de bank. Als hij me ziet staat hij boos op. 'Donderop van mij!' Schreeuwt hij.

'Ik kom praten ik moet het goed maken' zeg ik kalm. 'Nee ga weg. Wat ik zei meende ik ook dus vertrek!' Schreeuwt hij.

Ik hoor een babytje huilen. 'Mooi nu is ze wakker' hoor ik zakaria boos zeggen. 'Ik ga wel naar der toe blijf jij maar hier en praat het uit' zegt zaineb. Ze loopt naar boven en kijk zakaria aan met een waarschuwende blik.

Zakaria ploft weer op de bank en kijkt me strak aan. Ik neem plaats tegen over hem. 'Zakaria het spijt me voor wat ik heb gedaan. Je moet weten dat ik het niet deed uit eigen wil' zeg ik.

'Je deed asya pijn. En niet alleen asya maar ook mij. Je kon me vertrouwen ilyas. Je vertelde me vroeger alles ook al hing je leven er van af. En nu je getrouwd ven doe je afstandelijk. Je wilt niet meer afspreken en als ik je nodig heb ben je nergens te bekenen! Daar gaat het me om ilyas niet over al die bulshit dat er is gebeurd de afgelopen maand' zegt hij boos.

Ik voel een steek door mijn hart heen gaan. Ik had mezelf nooit zo ingeschat. 'Sorry' komt er moeilijk uit mijn mond. 'Sorry... is dat het enige wat je zegt na alles wat ik voor je heb gedaan?!'

'Zakaria. Ik wil nu zo veel zeggen maar er komt niets uit mijn mond' hij lacht. 'Wat wil je ilyas laten we het maar kort houden' zegt hij met zijn armen over elkaar.

'Ik heb je hulp nodig-'
'Wauw, je bent hier alleen gekomen voor mijn hulp. Ik wist het wel je komt hier niet naar toe om het goed te maken. Als je dat zou doen zou je maanden geleden gekomen zijn. Het interesseert je geen moer wat ik voor je heb gedaan blijkbaar. Zo zie je maar dat je beste vrienden ook kunnen veranderen naar slangen!' Onderbreekt hij me.

Ik heb hem nog nooit zo boos gezien. 'Zakaria alsjeblieft soufian gaat me vermoorden ik moet bewijs zoeken om karim te-'
'Ilyas me huis uit nu!'

Hij kijkt me boos aan en wijst naar de deur. 'Zakaria alsjeblieft luister nou even!' Roep ik boos. Hij komt op me afgelopen en geeft me een vuist. Hij duwt me naar voren richting de deur.

'Zakaria alsjeblieft help me!!' Roep ik door het huis. 'MIJN HUIS UIT VERDOMME!!' Schreeuwt hij en geeft me nog een vuist. 'Alsjeblieft!' Roep ik.

Hij opent de deur en duwt me er vervolgens uit. Ik beland op de grond en kijk toe hoe hij de deur dicht smijt.
Met pijn aan mijn been sta ik op en kijk door het raam.

Ik loop richting mijn auto en rij maar weer naar huis. Daar sla ik alles kapot  uit woede en verdriet. Na een tijdje laat me ik vallen op de bank. Ik moet het maar alleen zien te doen Fluister ik zacht in mezelf.

Ik pak mijn telefoon en bekijk mijn locatie van mijn oude huis. Ik loop naar mijn kamer en trek daar een zwarte trainingspak aan. Ik doe nog mijn sneakers aan en pak mijn gun uit mijn nachtkastje. Ik verstop die onder mijn vest en stap mijn auto in.

Net waneer ik vol gas weg wil rijden springt zaineb voor mijn auto. Met piepende banden rem ik en kijk der ongerust aan. 'Zaineb wat spring je voor mijn auto. Ik had je kunnen raken!' Roep ik paniekerig.

Zaineb die begint te huilen rent naar me toe met haar kinderwagen. 'Zou je alsjeblieft op haar willen passen zakaria is flauw gevallen en we moeten een eind rijden!'

'Wat?'
'Alsjeblieft voor maar heel eventjes!' Smeekt ze.

Ik knik. 'Bedankt'
Voor ik nog wat kon vragen is ze weg. Met de kinderwagen loop ik weer terug naar binnen.

Ik hoop dat het niet aan mij licht dat zakaria is flauw gevallen.

-

Hello ik ben zo blij ik had vandaag mijn laatste pww dag. Dus ik ben klaar met leren alhamdoulilah. Dat betekend dat ik weer volop kan schrijven. Zo als je hebt kunnen lezen waarschijnlijk in mijn andere boek (hii noemde me een hoer) ga ik een uploadschema beginnen.

Elke maandag en vrijdag zal ik een deel schrijven. Op woensdag kan een extra deel komen. Ik hoop dat jullie de dagen oke vinden. Ik zal mijn best doen om maandag een deel van zakaria&ilyas te plaatsen en vrijdag een deel van hij noemde me een hoer. Let me know of jullie dat een goed idee vinden💋

Xx Schrijfster_DZ