Zakaria & Ilyas

#89

je zal veilig zijn'

'dat beloof ik je' zegt hij als laatst.

-

De volgende ochtend wordt ik wakker . Ik kijk om me heen als ik de sterke armen van ilyas mis. Ik draai me om en zie dat het bed leeg is naast me. Ik pak mijn telefoon erbij en bekijk de tijd. 8:00 mhhh die is vroeg wakker denk ik bij mezelf.

Ik besluit toch om op te staan. Ik heb gek genoeg na de chaotische nacht van gister wel lekker geslapen samen met ilyas. Ik merk als ik alleen ben ik snel bang wordt. Ik denk terug aan gister en voel gelijk de spanning opkomen. Ik bekijk mezelf in de spiegel. 'Vergeet dit asya. Ilyas zal je beschermen.' Ik neem diep adem en wrijf over mijn buik heen.

Ik moet minder stressen want dat is niet goed voor de baby. Nadat ik me heb opgefrist Ik spoel mijn gezicht en trek mijn kleren aan.  Nadat ik me zelf klaar heb gemaakt loop ik naar beneden Ik tref ilyas aan in de keuken. Hij snijdt wat bananen en legt die netjes neer in en kom met andere soorten fruit. Ik glimlach en knuffel hem van achter.

Hij lacht binnenmondts en drukt vervolgens een snelle kus op mijn wang. 'Lekker geslapen?' Vraagt hij. Ik knik en leg mijn hoofd op zijn schouders neer. 'Wat ben je aan het maken.'vraag ik.

'Wat gezonds' grijnst hij. Ik lach en leun tegen het aanrecht aan. 'Ga je ergens naar toe?' Vraagt hij waneer hij me ziet staan in mijn kleren. Ik knik. 'Ik ga met zaineb de stad in. Ik moet dat gebeuren van gister even vergeten' zeg ik.

Zoals verwacht schud hij met zijn hoofd van nee. 'Geen sprake van, wil je weer worden ontvoerd' ik zucht. 'Het is maar voor een uurtje' zeg ik er snel bij. 'Een uurtje of twee uurtjes dat maakt voor mij niet uit. Ik wil je veilig hebben'
'Ga dan met me mee' zeg ik.

Hij kijkt me aan met een blik zo van ben je gek?

'Ilyas doe nou niet zo overbezorgd' roep ik zuchtend. 'Ga maar, om de 30 minuten wil ik dat je belt' zegt hij en legt mijn kom met fruit voor me neer.

Ik neem plaats en begin mijn ontbijt te eten. Ilyas is ondertussen gaan douchen. Waneer ik lekker heb ontbeten app ik zaineb om ergens af te spreken.

Nadat we wat hebben gebeld is ilyas klaar met douchen. Met een handdoek rond zijn middel loopt hij naar me toe. 'Sorry dat ik zo deed' zegt hij en geeft me gelijk daarna een kus.

Ik glimlach lief naar hem. 'Het is al goed, ergens begrijp ik je ook wel' zeg ik. Hij knikt en drukt nog een kus op mijn wang. 'Veel plezier dan maar'

Ik pak mijn tas en loop de deur uit

Ik open mijn auto en rij snel naar de stad toe. Als ik sta geparkeerd loop ik naar de afgesproken plek toe.

Daar staat staat zaineb met haar prachtige dochtertje masallah.

Ik ren op der af en omhels haar strak. 'Wouw je buik' zegt ze met uitpuilende ogen.
Ik lach. 'Ja ik ben al 8 maandjes zwanger' zeg ik trots.

(Ik heb de tijd even naar voren gespoeld zodat het kind sneller kan komen😅xx schrijfster)

We kijkt me mer open mond aan. 'Toen ik je voor het laatst zag was je nog maar twee maanden, de tijd vliegt voorbij zeg' ik knik en kijk naar haar dochtertje.

'Wat is ze groot geworden' zeg ik doelend op haar dochterje senna. Ze knik. 'Ze is zeker groot geworden' zegt ze blij. Ik til haar op en druk tientalle kusjes op haar wang.

'Zullen we maar gaan winkelen voor dat deze hier gaat huilen om eten' lacht zaineb doelend op haar kleine meid.
Ik knik en loop een paar winkeltjes in.

Perspectief zakaria.
'Schat ik ga' zegt zaineb. Ik sta op en druk een kus op haar wang. 'Voorzichtig hè als het niet gaat moet je gelijk naar huis komem' waarschuw ik haar nog snel. Ze lacht en knikt dan uiteindelijk. 'We gaan maar een uurtje'
'Maakt niet uit, kom naar huis als het echt niet meer kan en ze te veel blijft huilen' ze knikt en loopt dan weg.

Ik zwaai ze uit via het raam en loop dan weg zodra ik de motor hoor starten.

Ik loop naar de slaapkamer en trek mijn trainingspak aan. Ik doe wat gel in mijn haar en ruim de rommel op die zaineb heeft achtergelaten.

Zodra ik klaar ben stap ik mijn auto in en rin richting het huis van ilyas. Na alles wat er is gebeurd heb ik hem weinig gesproken. Ik parkeer mijn auto voor de deur en stap uit. Net waneer ik wil gaan aanbellen wordt de deur al open gedaan door ilyas zelf.

Met open mond kijkt hij me aan. 'Zakaria'
Ik omhels hem strak. Deze mongool ga ik nooit zat raken. 'Waarom kwam je niet langs?' Vraag ik dan boos. 'Ik heb je geholpen met asya en toch kwam je niet langs om me te bedanken' zeg ik.

Hij zucht. 'Sorry man was het helemaal vergeten, ik heb de laatste tijd zo veel aan mijn hoofd' zucht hij. Ik blijf hem aankijken en zie inderdaad dat hij niet lekker in zijn vel zit.

'Wat is er aan de hand dan?' Vraag ik. Hij opent de deur weer zodat we binnen kunnen gaan zitten. 'Soufiane is weer back' zegt hij. Ik lach, 'die heeft karim al dood gemaakt in de boot weet je nog' zeg ik om hem er aan te laten herinneren dat soufian dood is.

'Niet die soufian daarvan weet ik dat hij dood is, we hebben te maken met de enige echte soufian saddiq' zegt hij.
Mijn hart slaat op hol en gelijk begin ik heftig te hoesten. 'PARDON!'
'Sinds waneer loopt hij weer rond is hij vrij gekomen?' Vraag ik. 'Ja hij is vrij, na 6 lange jaren in de gevangenis is hij weer vrij gekomen' zegt hij.

Ik zucht en sluit mijn ogen voor even. 'Ilyas dit wordt ons dood!'

--

Het boek komt bijna tot zijn eind😓