Zakaria & Ilyas

#36

Wat er vooraf ging:
Ookal is het laat geef ik amir een douche. Ik weet eindelijk zijn naam.
Met een goed gevoel bekijk ik hoe hij lief in bad begint te spelen.
~~~~~~~

Perspectief asya.
Boos wacht ik af tot soufian heeft getekend. 'Asya hafak habiba je weet dat ik niet zonder je kun' fluistert hij en gooit de pen weg. 'Ik zal nooit maar dan ook nooit van je willen scheiden. Asya alsjeblief geef me nog 1 kans wollah ik zal het niet verpesten en zal je bewijzen dat ik niet vreemd ging, geef me alleen nog 1 kans' zei hij en begon te huilen.

Ik zeg je eerlijk het doet me wel pijn. Maar ik wil ilyas en dat weet hij donders goed.

'Teken alsjeblieft soufian er is geen hoop meer' zei ik en vestigde mijn blik op de papieren. 'Nee ik zal niet tekenen!!' Roept hij en scheurt de brief in 2e.

Ik sla een zucht en sta op. Ik pak mijn jas en loop naar mijn auto toe. Meteen rij ik naar ilyas. Ik verblijf daar nu. Ik klop zacht aan en wacht tot ilyas open doet.

Waneer hij mijn blik ziet weet hij al genoeg en laat me naar binnen. 'Hij heeft niet getekend of wel?' Vraagt hij. Ik knik 'nee hij wilt het maar niet doen!'

Ik schop mijn schoenen uit en neem plaats op de bank. 'Wat moet ik nu gaan doen?' Vraag ik. Ilyas haalt zijn schouders op. 'Hij moet verliefd worden op een ander' zei hij spontaan.

Ik kijk hem opgelucht aan. 'Ja ilyas hij moet verliefd worden en mij vergeten! Wow je bent geniaal!!' Schreeuw ik uit en spring ilyas op zijn hals. Hij lacht en plant een kusje op mijn arm. 'Yalla ik ga een meid zoeken blijf jij hier?' Vraagt hij. Ik knik en zet de tv aan. 'Tot straks' 'doei'

Perspectief souhaila.
Ik open mijn ogen door wat geschop naast me. Ik sla de dekens van me af en zie amir opgekropt in elkaar liggen. 'Gaat het?' Vraag ik en haal zijn armpjes van zijn benen. 'J-ja' zei hij kort en sloot zijn ogen.

Ik pak mijn mobiel en bekijk de tijd 10:37
Ik sla de dekens van me af en loop naar de badkamer waar ik me opfris. Metern daarna kleed ik me om en help amir uit bed. Ik fris hem ook op en loop met hem mee naar beneden waar ik iedereen al zie zitten aan het ontbijt tafel. 'Sbah elgair' zeg ik luid en til amir in zijn stoel. Hij begint meteen met eten zonder wat te Zeggen.
'Mama ik ga zo de stad in om wat kleertjes voor hem te gaan halen let jij dan op hem?' Vraag ik.

Ze knikt en kijkt amir aan die al is begonnen met zijn 3e broodje. 'Ja tuurlijk neem farid met je mee' zei ze en stond op. Ik knik en kijk farid aan. 'Ga je mee?'
'Ja duh jij kent geen smaak voor een jongen straks kom je terug met een roze pyjama' lacht hij en stond ook op.

Als we allemaal zijn uitgegeten ruimen we alles op. 'Ik ga me omkleden en kom dan terug'zei farid en liep weg.
Amir keek bag uit het raan waar hij zijn moeder ziet staan. Meteen trek ik hem terug en kijk bang uit het raam. Ik schuif de gordijnen dicht en zet de tv voor amir aan. 'Amir beloof me dat je niet meer uit het raam gaat kijken!' Zei ik streng.

'S-sorry'
'Het geeft niet maar let erop okey we willen je niet terug laten gaan'
Hij knikt en kijkt naar nickelodeon.

Waneer farid klaar is verlaat ik met hem het huis en rij naar de stad. 'Wat gaan we eerst halen?' Vraag ik en loop naar de kinderafdeling. 'Ondergoed, pyjama en buiten kleeding' zegt farid.

Ik knik en pak wat spullen
...

'MAMA WE ZIJN THUIS!!' schreeuw ik en loop naar binnen. Meteen zie ik een lachende amir met deeg naar me toe lopen. 'Kijk een giraf' zei hij en liet me het deeg zien

Achter me hoor ik farid helemaal stuk gaan. 'Het lijkt op een piemel' zij hij en ging stuk van het lachen. Meteen geef ik hen een klap. 'Hou je bek man hij is nog klein!'