295: အဆက္
“အခုေလးတင္ မင္းရဲ့ သန္႔စင္တဲ့ ၀ိညာဥ္စြမ္းအင္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ေရခဲနဂါးေတြဟာ ၀ိညာဥ္ေတြအတြက္ အားေဆးၾကီးဆိုတာ ေဖာ္ျပသြားျပီပဲ…ငါက မင္းရဲ့ နဂါးအျမဳေတကို ေလာင္ကြ်မ္းေစမယ္…မင္းကိုယ္တိုင္ အျပင္ထြက္လာတဲ့အထိ ေစာင့္မယ္…ျပီးရင္ အဲ့ဒီ ေကာင္းကင္မီးလွ်ံနဲ႔ပဲ မင္းကို ဆက္ျပီးေတာ့ သန္႔စင္မယ္ေလ…စုပ္ယူလို႔ရတဲ့အထိေပါ့…အဲ့ဒါက ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမၾကီးရဲ့ သဘာ၀စြမ္းအင္ေတြနဲ႔ ေလ့က်င့္ရတာထက္ ပိုျပီး အဖိုးတန္မယ္လို႔ ငါထင္တယ္”
ရွီယန္က ေသြးေအးေအးျဖင့္ပင္ ေျပာေနသည္။
သူက သိဒၶိ၀ိညာဥ္နတ္ဘုရား၏ ဘ၀ကို သူ႔ အက်ိဳးအျမတ္ထက္ ပိုျပီး စိတ္မ၀င္စားသလို ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။
သိဒၶိ၀ိညာဥ္နတ္ဘုရားခင္မ်ာ ပိုျပီးေတာ့ပင္ တုန္ယင္လာသည္။
“ဆက္ေလာင္စမ္းကြာ…အဲ့ဒီ နဂါးဥကို ျပာက်တဲ့ထိ ေလာင္ပစ္စမ္း”
ရွီယန္႔အမူအရာက ရက္စက္မႈမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနသည္။
သူက နဂါးအျမဳေတကို ရစ္ပတ္ေလာင္ကြ်မ္းေနေသာ ႏွစ္တစ္ေသာင္း ေျမကမၻာမီးလွ်ံကို ထပ္မံ အမိန္႔ေပးလိုက္ေသးသည္။
ရွီယန္႔ အမိန္႔ရေသာအခါ ေျမကမၻာမီးလွ်ံကလဲ အားၾကိဳးမာန္တက္ပင္ မီးရွိဳ႕သည္။
နဂါးအျမဳေတ၏ ေရခဲ အကာအကြယ္က တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာ္က်လာေနျပီျဖစ္သည္။
ဒီအတိုင္းသာ ဆက္သြားေနလွ်င္ နဂါးအျမဳေတကိုယ္တိုင္ပင္ အရည္ေပ်ာ္သြားေပေတာ့မည္။
ယီတ်န္းမိုတို႔ သံုးေယာက္သည္လည္း ရွီယန္႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို နားလည္ၾကသည္။
သူတို႔က ၾကိတ္ျပံဳးလိုက္ၾကရင္းသူတို႔၏ ၀ိညာဥ္စြမ္းအင္မ်ားကို ထပ္မံ တိုးျမွင့္လိုက္ၾကျပန္သည္။
အကာအကြယ္လႊာက ေရာင္စံုအလင္းတန္းမ်ား လိႈင္းထလာျပီးေနာက္ သိဒၶိ၀ိညာဥ္နတ္ဘုရားဘက္သို႔ပင္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရြ႕လွ်ား ဖိအားေပးလာသည္။
သိဒၶိ၀ိညာဥ္နတ္ဘုရားသည္ ရူးသြပ္သြားသည့္အလား ေအာ္ဟစ္ကာ ၀ိညာဥ္အားလိႈင္းမ်ားကို ဂမူးရွဴးထိုး ပစ္လႊတ္ေနေလရာ ပတ္၀န္းက်င္ရွိ ေခ်ာ္ေက်ာက္တံုးမ်ားပင္ ကြဲေၾကကုန္သည္။
