Chapter 373: အျပစ္လွ်ိဳ႕၀ွက္ဆန္းၾကယ္ေသာ စြမ္းအင္က ရွးေဟာင္းကီသစ္ပင္ဆီ တိုက္ရိုက္ စီး၀င္သည္။သန္႔စင္လွေသာ စြမ္းအင္မ်ားက သစ္ပင္ၾကီးကို သလင္းတံုးလိုၾကည္လင္ေတာက္ပလာေစသည္။ရွီယန္က မ်က္စိမွိတ္လို႔ထားသည္။သူက ကီသစ္ပင္ၾကီးမွ ပာင္းလဲမႈမ်ားကို အာရံုခံေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။နီဗားနား တတိယအဆင့္သုိ႔ တက္လွမ္းနိုင္ေလမလား မွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္စိတ္ေရာကိုယ္ပါ စ္ျမွဳပ္ထားသည္။သူက နာက္တစ္ဆင့္ကုိ တတ္နိုင္သမွ် မန္ျမန္တက္ခ်င္လွျပီ။သံလိုက္ျမဴအေမွာင္ထုသို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ေသာ သူ၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာစြမ္းအင္က်င့္ၾကံမႈ အဆင့္ကို မွင့္တင္ရန္ျဖစ္သည္။ေနာင္ အနာဂါတ္တြင္ သူအေရွ႕ပင္လယ္ကို ပန္၀င္သည့္အခါ မိစၦာမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားႏွင့္ သူ႔ကိုသတ္ခ်င္ေသာ အင္အားစုမ်ားကို လက္စားေခ်မည္ျဖစ္သည္။လင္ဒါႏွင့္ ရွာရွမ္းခြ်မ္၏ သဆံုးျခင္းသည္ သူ႔တြင္ လံုေလာက္ေသာအင္အား မပိုင္ဆိုင္ေသးေၾကာင္းကို ရုတ္တရက္ သတိျပဳမိေစခဲ့သည္။သန္မာမႈသည္သာ ဒီေလာကၾကီးတြင္ သူလုပ္ခ်င္တာလုပ္နိုင္ေအာင္ဖည့္ဆည္းေပးနိုင္လိမ့္မည္။သန္မာမႈသည္သာ သူ႔အား သူတစ္ပါး အသံုးခ်ခံမျဖစ္ေစရန္ တားဆီးေပးနိုင္လိမ့္မည္။ကီစုစည္းမႈ စက္၀န္း၏ ပာင္းလဲမႈသည္ သးငယ္ပါေစ သူ႔ကိုအလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ေစသည္။သူ၏ ပန္းတိုင္ႏွင့္ တစ္ဆင့္နီးကပ္လာေသာ သေကၤတပင္မဟုတ္ပါေလာ။ထိုအခ်ိန္တြင္ က်ိယီ၏ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွ မတည္မျငိမ္ျဖစ္ေနေသာ စြမ္းအင္မ်ားကပန္လည္ျငိမ္သက္လာၾကျပီျဖစ္သည္။သူမ၏ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္လာျပီးေနာက္သတိလစ္ေမ့ေမ်ာေနရာမွ ပန္လည္နိုးထလာခဲ့ေလျပီ။က်ိယီ မ်က္လံုးႏွစ္လံုး ပြင့္သည္ႏွင့္ သူမက ရွီယန္၏ မ်က္ႏွာၾကီးကို အနီးကပ္မင္လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။က်ိယီက လႊတ္ကနဲ အာ္လိုက္မိမည္ကဲ့သို႔ ဖစ္သြားေသာ္လည္း ရဘ၀ဲၾကီးကိုသတိရလာျပီး သူမ၏ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို အခ်ိန္မွီ ထိန္းသိမ္းလိုက္သည္။သူမက စိတ္ကိုျငိမ္ျငိမ္ထားကာ အေျခအေနကို စတင္အကဲခတ္သည္။သူမက ရွီယန္႔ေရွ႕တြင္ ကိုယ္တံုးလံုးလဲေလ်ာင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ရွီယန္က မ်က္စိမွိတ္ျပီး စြမ္းအင္က်င့္ၾကံေနပံုရသည္။သူမက ရုတ္တရက္ သူမ ရင္သားထိပ္မ်ားဆီမွ နာက်င္မႈကို သတိျပဳမိေသာေၾကာင့္ငံု႔ၾကည့္မိသည္။ျဖဴေဖြးေသာ အသားစိုင္မ်ားေပၚတြင္ နီရဲေသာအလွ်ိဳးရာလို အရာမ်ားရွိေနသည္။ သူမ တင္ပါးမ်ားတြင္ေရာ...ေရဘ၀ဲၾကီး၏ ဖ်စ္ညွစ္မႈေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရေနသည္လား။သို႔ေသာ္လည္း ထို အရာမ်ားက လက္ငါးေခ်ာင္း အရာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ေရဘ၀ဲတြင္ လက္ငါးေခ်ာင္းမရွိပါ။ဒါဆို...သူမ တစ္ကိုယ္လံုး ဓါတ္လိုက္သလို တုန္ခါသြားသည္။အေျခအေနကို သတိျပဳမိသြားေသာအခါ အလြန္ရွက္ရြံ႕သြားေလေတာ့သည္။သူမဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ တစ္ခါမွ ဒီလို အနိုင္က်င့္မခံရဖူးေပ။မ်က္စိမွိတ္ကာ က်င့္ၾကံေနေသာ ရွီယန္႔ကိုၾကည့္ေနရင္း က်ိယီသည္မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားကို မႈတ္ထုတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဒါသထြက္လာျပီျဖစ္သည္။ဘယ္လိုမွ မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေတာ့ပဲ စြမ္းအင္မ်ားကို စုစည္းကာဟင္းလင္းပြင့္ေနေသာ ရွီယန္႔ ရင္၀သို႔ ရိုက္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။"ေသေပေတာ့..."က်ိယီက အာ္ဟစ္လိုက္သည္။အ၀ါေရာင္ႏွင့္ အနီေရာင္ အလင္းစက္၀န္းႏွစ္ခု သူမ၏ လက္ဖ၀ါးႏွစ္ဖက္မွတိုးထြက္လာသည္။အလြန္အားေကာင္းေသာ စြမ္းအင္တစ္မ်ိဳးအျဖစ္ေပါင္းစည္းသြားျပီးရွီယန္႔ရင္ဘတ္ဆီသို႔ တည့္တည့္ၾကီးတိုး၀င္သြားသည္။ရွီယန္႔ရင္ဘတ္မွလည္း အားေကာင္းလွေသာ စြမ္းအင္မ်ားပန္လည္ေပါက္ကြဲထြက္လာသည္။ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အနီႏွင့္ အ၀ါ အလင္းႏွစ္မ်ိဳးက ရွီယန္႔ ရင္ဘတ္ကို ထိုးေဖာက္ကာအဆုပ္မ်ား လံုးမ်ားကို ခ်မြပစ္ရန္ၾကိဳးစားသည္။"ဘုန္း..."ေပါက္ကြဲသံတစ္ခ်က္ႏွင့္အတူ ရွီယန္႔ေနာက္ေက်ာက က်ာက္နံရံႏွင့္ ပင္းထန္စြာ၀င္ေဆာင့္မိသည္။ေက်ာက္သား အပိုင္းအစမ်ား ပန္႔က်ဲသြားသည္။ေက်ာက္ဂူလဲ ပြင့္ထြက္သြားျပီး ဂူအမိုးမွ က်ာက္တံုးၾကီးမ်ား ပိဳက်လာသည္။က်ိယီက ကိုယ္တံုးလံုးႏွင့္ က်ားသစ္မေလးသဖြယ္ ရက္စက္ခက္ထန္မႈမ်ားျဖင့္ပည့္ႏွက္ေနသည္။သူမ၏ လက္ေမာင္းေလးရွိ လက္ေကာက္ကြင္းမ်ားက ပ်ံ၀ဲထြက္လာၾကသည္။သူမက ရွီယန္႔ကို အဆံုးသတ္ခ်င္ဟန္တူသည္။ေရွးေဟာင္း ကီသစ္ပင္၏ ပာင္းလဲျခင္းကို အာရံုႏွစ္ေနခ်ိန္ က်ိယီကရွီယန္႔ကို အလစ္ေခ်ာင္းတိုက္ခုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ရွီယန္႔ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံု ပြင့္ထြက္လုမတတ္ နာက်င္သြားသည္။သူ႔ရင္ဘတ္ၾကြက္သားမွ်င္မ်ားထဲမွ ဆန္းၾကယ္ေသာ စြမ္းအင္မ်ားပါက္ကြဲထြက္လာၾကသည္။ရွီယန္၏ က်ာက္ခႏၶာသိုင္း၀ိညာဥ္က အျမင့္ဆံုးအဆင့္ေရာက္ေနျပီးျဖစ္သည္။ယခု က်ိယီက ၾကမ္းတမ္းစြာ တိုက္ခိုက္လာေသာ အခါ ရွီယန္႔ အသားအေရကခရမ္းေရာင္ေျပာင္းသြားသည္။ အံ့မခန္း မာေက်ာလွေသာ ခုခံအားသည္သူမ၏ တိုက္ခိုက္မႈကို ကာကြယ္ထားလိုက္ေလသည္။ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အနီႏွင့္အ၀ါစြမ္းအင္သည္ ရွီယန္႔ ရင္ဘတ္ထဲသို႔တိုး၀င္လာၾကေသာ္လည္း ရင္ဘတ္ၾကြက္သားမွ်င္မ်ားရွိ ဆန္းက်ယ္ေသာ စြမ္းအင္ႏွင့္ရႈပ္ေထြးကပ္ျငိသြားၾကသည္။သူ႔ ရင္ဘတ္ရွိ သန္စြမ္းေသာ ၾကြက္သားမွ်င္မ်ားကထို အနီႏွင့္အ၀ါအလင္းတိုက္ခိုက္မႈကို လံုးမ်ား အဆုပ္မ်ားထိမေရာက္ေအာင္ကာကြယ္သြားၾကသည္။ရွီယန္႔ ခႏၶာကိုယ္က ပင္းထန္စြာ တုန္ခါသြားသည္။သူက ရုတ္တရက္ သတိ၀င္လာျပီး က်ိယီကို အးစက္စက္ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။သူက ခါင္းတစ္ခ်က္ရွံဳ႕လိုက္ျပီးေနာက္ က်ိယီ၏ နာက္ထပ္ တိုက္ကြက္ ကိုဂရုစိုက္မေနပဲ လွ်ပ္စီးေျခလွမ္းျဖင့္ ခုန္၀င္သြားသည္။"၀ုန္း..."ရွီယန္က က်ိယီ၏ ကိုယ္လံုးေလးကို သူ႔ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ ဒီအတိုင္း၀င္တိုက္ပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။က်ိယီက လက္ေမာင္းေလးကို မွာက္ကာ လက္ေကာက္ကြင္းမ်ားကိုစုစည္းလိုက္ျပီး နာက္ထပ္ တိုက္ကြက္တစ္ခု ဖာ္ထုတ္ရန္ ဟန္ျပင္ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ရွီယန္က သူမကို ဂူထဲမွ လြင့္စင္ထြက္သြားေအာင္ တိုက္ခ်ပစ္လိုက္ေလသည္။က်ိယီက ရထုထဲသို႔ ပန္လည္ေရာက္ရွိသြားသည္။ရွီယန္က ရပ္တန္႔မေနပဲ ရထဲသို႔ တိုးထြက္ကာ လိုက္ပါသြားသည္။သူက က်ိယီအနားေရာက္ေသာအခါ ဘယ္လက္ကို ဆန္႔ထုတ္ျပီး သူမ၏လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္.ျပီးေနာက္ က်ာက္တံုးဂူထဲသို႔ ပန္လည္ဆြဲေခၚသြားသည္။ရွီယန္႔တိုက္ခိုက္မႈက လူႏွင့္ပင္ မတူေအာင္ ၾကမ္းၾကဳတ္လြန္းလွသည္။သူ၏ ပင္းထန္ေသာ ခြန္အားက သူ႔ ၾကြက္သားမွ်င္မ်ားမွလာသည္။ေက်ာက္ခႏၶာသိုင္း၀ိညာဥ္သည္ အထြတ္အထိပ္အဆင့္သို႔ ရာက္ရွိသြားျပီးေနာက္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးသည္ ၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုး လက္နက္တစ္ခုလို ဖစ္လာခဲ့သည္။သူက ကီစုစည္းမႈကိုပင္ ဖာ္ထုတ္စရာမလိုေခ်။သူ၏ ၾကံ့ခိုင္ေသာ ခႏၶာကိုယ္အင္အားသက္သက္ျဖင့္ပင္ က်ိယီ၏ တိုက္ခိုက္မႈကိုခုခံနိုင္သည္။က်ိယီက ရကန္ေအာက္ေျခတြင္လည္း ရဘ၀ဲၾကီးႏွင့္ တိုက္ခိုက္ကာဒဏ္ရာရရွိခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ ပီးေတာ့ သူမ၏ ကီစုစည္းမႈကလည္းအေတာ္ေလး လ်ာ့ပါးေနသည္။ထိုအေျခေနမ်ိဳးတြင္ သူမ သတိလစ္ေမ့ေမ်ာေနရာမွ ပန္လည္သတိရလာရာ သူမ၏ခြန္အားက အမ်ားၾကီး ယုတ္ေလ်ာ့ေနပါသည္။ထို႔ျပင္ သူမက အနီးကပ္တိုက္ခိုက္ေရးတြင္ သိပ္မကြ်မ္းက်င္ေသာေၾကာင့္က်ဥ္းေျမာင္းေသာ ဂူေလးထဲတြင္ ရွီယန္႔ကိုခ်ာင္းေျမာင္းတိုက္ခိုက္ျခင္းသည္ ဥာဏ္ရွိရာမေရာက္ေတာ့ပါ။သူမ၏ လည္တိုင္ေလးသည္ ပဳတ္တူၾကီးျဖင့္ ညွပ္ခံထားရသကဲ့သို႔ ရွီယန္႔လက္ထဲက်ေရာက္ေနသည္။က်ိယီ၏ မ်က္လံုးမ်ားတြင္ ၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမ်ား ပည့္ႏွက္လာသည္။သူမက အာ္ဟစ္လိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း သူမ၏ လည္မ်ိဳသည္ ပိတ္ဆို႔ေနေသာေၾကာင့္မည္သည့္အသံမွ် ထြက္မလာနိုင္ေတာ့ပါ။ရွီယန္႔ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက တျဖည္းျဖည္း တင္းၾကပ္လာေသာအခါက်ိယီ၏ လံုးသားက အးစိမ့္သြားသည္။သူ႔ ဘယ္ဘက္လက္မွ ပါက္ကြဲထြက္လာေသာ အင္အားက သူမကို ထိတ္လန္႔ေစသည္။သူမ နာက္ထပ္ လႈပ္ရွားလွ်င္ ရွီယန္က သူမလည္ပင္းေလးကို ခ်ိဳးပစ္လိုက္နိုင္သည္ကို သူမသိေနျပီျဖစ္သည္။ထို႔္ေၾကာင့္ က်ိယီက ငိမ္ျငိမ္ေလးေနလုိက္ရင္း ရွီယန္႔ကိုသာ တုန္လႈပ္စြာစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။သူမက အနည္းငယ္မွ်ပင္ မလႈပ္ရွားရဲေသာအခါ သူမ၏ လက္ေမာင္းတစ္၀ိုက္တြင္တုန္ခါေနေသာ လက္ေကာက္ကြင္းမ်ားက နာက္ဆံုး ငိမ္သက္သြားေလေတာ့သည္။ရွီယန္က သူမ၏ ခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မျပင္မွ လြတ္ေနေအာင္မွာက္ကိုင္ထားသည္။သူ႔မ်က္လံုးမ်ားက တာက္ေလာင္ေနၾကျပီး သူမ၏ အ၀တ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးကို မြတ္သိပ္စြာၾကည့္ေနသည္။သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းမ်ားက တြန္႔ေကြးသြားၾကျပီး တဏွာရမၼက္မ်ားဖံုးလႊမ္းလွ်က္ရွိသည္။က်ိယီက ခာက္ျခားသြားေလသည္။သူမ၏ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးမ်ားက ရွီယန္႔ကို စူးစိုက္စြာၾကည့္ေနကာဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ သိခ်င္ေနၾကဟန္တူသည္။ရွီယန္က စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာေသးပါ။သူမ လည္ပင္းကို ဖမ္းညွစ္ထားရင္း လထဲသို႔ ကိုင္ေျမွာက္ထားသည္။သူမကို ၾကည့္ရင္း တစ္စံုတစ္ရာစဥ္းစားေနဟန္တူသည္။သူက မူလက က်ိယီကို အၾကမ္းဖက္ျပီးေနာက္ သူမ၏ သိုေလွာင္လက္စြပ္ကိုလဲလုယူရန္ စဥ္းစားထားသည္။ျပီးလွ်င္ သူက ရကန္ထဲမွထြက္ကာ အိုင္ရာတို႔ ဘာ့တို႔ လာင္ညီအစ္ကိုတို႔ႏွင့္သြးေရာက္ပူးေပါင္းမည္ျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္လည္း ထိုအၾကံအစည္ကိုပင္ ထပ္မံ စဥ္းစားၾကည့္ေသာအခါလက္ရွိအခ်ိန္တြင္ သူ၏ ကီစုစည္းမႈသည္အျမင့္ဆံုးအေျခအေနတြင္ေရာက္ရွိေနသည္။သူက က်ိယီကိုသတ္ကာ သူမ၏ အာ္ရာမ်ားကို စပ္ယူလိုက္လွ်င္ နာက္ထပ္ပါင္းထည့္နိုင္ေသးေသာ္လည္း သိပ္အက်ိဳးရွိမည္မဟုတ္ပါ။ထို႔ေၾကာင့္ သူမကို ယခု သတ္လိုက္ျခင္းက နစ္နာမႈတစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ေနာက္ျပီးေတာ့ က်ိယီသည္ ရကန္ထဲမွာ သေနခဲ့ျပီးေနာက္သူတစ္ေယာက္တည္း ပန္ထြက္လာလွ်င္ အျပင္လူမ်ားက သူ႔ အစြမ္းကိုရိပ္မိသြားေပေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ထိုအခါ အားလံုး၏ အာရံုစိုက္ျခင္း ပိုခံရျပီး သူ လႈပ္ရွားလို႔မလြယ္ကူပဲျဖစ္သြားေပလိမ့္မည္။သံလုိက္ျမဴ အေမွာင္ထုထဲတြင္ အဆင့္ခုႏွစ္ မိစၦာအျမဳေတသည္အဖိုးမျဖတ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ျဖစ္ေနသည္မဟုတ္ေလာ။က်ိယီသာ သဆံုးသြားျပီဆိုလွ်င္ သူက အားလံုး၏ပစ္မွတ္ျဖစ္လာေပလိမ့္မည္။အိုင္ရာ၊ ဘာ့ႏွင့္ လာင္ညီအစ္ကို ပူးေပါင္းလိုက္လွ်င္ သူ အနိုင္ရမည္လားသခ်ာမေျပာနိုင္ေတာ့ပါ။အေရးအၾကီးဆံုး အခ်က္ကေတာ့ သူက သံလုိက္ျမဴအေမွာင္ထုႏွင့္ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္မႈ မရွိေသးျခင္းပင္ျဖစ္သည္။သူက ဒီလူမ်ား၏စြမ္းရည္ႏွင့္ ကြ်မ္းက်င္မႈ ကို မွီခိုကာ သံလိုက္ျမဴအေမွာင္ထုထဲတြင္စြန္႔စားရွာေဖြခ်င္ေသးသည္။ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ကိုလည္းက်ာခိုင္းမသြားခ်င္ေေသးတာျဖစ္သည္။က်ိယီမေသဘူးဆိုရင္ေတာ့ အားလံုးက သူ႔ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ရွိေနဦးမည္ျဖစ္သည္။သူက သူ႔ အစစ္အမွန္ခြန္အားကိုလည္း ဖံုးကြယ္ထားနိုင္မည္။လက္တစ္ေထာင္ ရဘ၀ဲနက္ သဆံုးမႈကို က်ိယီလက္ထဲ လႊဲထားလို႔ရသည္။က်ိယီကို အပိုင္ကိုင္ထားနိုင္လွ်င္ ရျပီ။ထိုအေတြးႏွင့္အတူ ရွီယန္က နာက္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။သူ၏ အးစက္စက္ မ်က္လံုးမ်ားက က်ိယီ၏ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ေနေသာမ်က္လံုးေလးမ်ားႏွင့္ ဆံုေတြ႕သြားၾကသည္။ရွီယန္က ခပ္တိုးတိုး အာ္ဟစ္လိုက္သည္။သူ႔ အၾကီးအမွဴး၀ိညာဥ္၏ တတိယမ်က္လံုး ပြင့္လာေလသည္။ေငြေရာင္အလင္းစီးေၾကာင္းတစ္ခုက ရွီယန္႔ မ်က္ခံုးႏွစ္ခုၾကားမွတိုးထြက္လာျပီးေနာက္ က်ိယီ၏ နဖူးေရွ႕သို႔ ရာက္ရွိလာသည္။"အသိစိတ္ပင္လယ္ကို ဖြင့္ထား...မဟုတ္ရင္ ငါ မင္းကိုသတ္မယ္"ရွီယန္က အးစက္စက္ ခိမ္းေျခာက္သည္။က်ိယီ၏ လံုးသားထဲတြင္ ၾကာက္ရြံ႕ေနျပီျဖစ္သည္။ သူမ၏မ်က္လံုးေလးမ်ားကလည္း ၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ား ပည့္ႏွက္ေနသည္။သူမက ခါင္းကို အဆက္မျပတ္ခါယမ္းရင္း ငင္းဆန္ဟန္ျပဳသည္။"မင္း ငင္းရင္ ငါမင္းကို သတ္မယ္ မင္းလက္ခံရင္ ငါက မင္းရဲ့အၾကီးအမွဴး၀ိညာဥ္မွာ အမွတ္အသားျပဳခဲ့ရံုပဲ လုပ္မယ္...မင္း ငါ့ကို နာခံေနသ၍ဘာမွ မျဖစ္ေစရဘူး...ဒီ သံလုိက္ျမဴအေမွာင္ထုထဲက ငါ့ ကိစၥ ပီးသြားရင္ငါ့အမွတ္အသားကို ပန္ပယ္ဖ်က္ေပးခဲ့မယ္"ရွီယန္က နတ္ဆိုးစည္းမ်ဥ္းျဖစ္ေသာ ခိမ္းေျခာက္မႈႏွင့္ တာင္းဆိုမႈကိုတစ္ျပိဳင္နက္တည္းျပဳလုပ္သည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ က်ိယီသည္ ရွီယန္႔ကိုနက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္းေၾကာက္ရြံ႕ေနျပီျဖစ္သည္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူမ ရွီယန္႔ကို နားလည္သြားျပီျဖစ္သည္။သူမ မ်က္စိထဲတြင္ ပင္ မထားခဲ့ေသာ လူတစ္ေယာက္က အုပ္စုထဲတြင္အားအၾကီးဆံုးျဖစ္ေနေလသည္။သူက သူ၏ မေကာင္းဆိုး၀ါးရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ သူ၏ ခြန္အားအစစ္အမွန္ကိုတစ္ခ်ိန္လံုးဖံုးကြယ္ထားခဲ့ျခင္း ဖစ္ေနေလသည္။ယခုအခ်ိန္တြင္ သူမက ရွီယန္႔မ်က္လံုးထဲမွ ရက္စက္မႈမ်ားကိုသာတြ႕ျမင္ေနရေသာ္လည္း အစကတည္းက သူမသည္လည္း ရွီယန္႔ တြက္ခ်က္မႈအစီအစဥ္ထဲတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ျပီးသားျဖစ္သည္ကိုေတာ့ မသိပါ။လက္တစ္ေထာင္ေရဘ၀ဲၾကီးလက္ခ်က္ျဖင့္ ရွီယန္ မေသခဲ့သည္ကိုေရာအစကတည္းက သူမ ရွီယန္႔ကို မသတ္ခဲ့မိသည္ကိုေရာ နာင္တရလွ်က္ရွိသည္။လူတစ္ေယာက္သည္ အျခားသူမ်ား၏ မေကာင္းမႈအားလံုးကို မင္ေသာ္လည္းကိုယ့္မေကာင္းမႈကိုေတာ့ မျမင္ေတြ႕နိုင္သည္မွာ လူ႔သဘာ၀ပင္မဟုတ္ပါေလာ။က်ိယီသည္လည္း ခြ်င္းခ်က္မဟုတ္ပါ။"ငါ သံုးထိေရမယ္...တစ္...ႏွစ္..."ရွီယန္႔မ်က္ႏွာက ရက္စက္ခက္ထန္ေနသည္။ သူက စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္ က်ိယီ၏တံု႔ျပန္မႈကိုပင္မေစာင့္ပဲ စတင္ေရတြက္လိုက္သည္။က်ိယီက ရွီယန္႔ကိုၾကည့္ေနရင္း ရွီယန္သည္ အမွန္တကယ္ ရက္စက္ေသာလူတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး နူးညံ့ေသာ အရိပ္အေယာင္ တစ္စက္မွ မျမင္ရသည့္အခါမျငင္းဆန္၀ံ့ေတာ့ပဲ အဆက္မျပတ္ ခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့သည္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူမက သူမ၏ အသိစိတ္ပင္လယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားမႈကိုလက္ေလွ်ာ့လိုက္ျပီး ရွီယန္႔ ၀ိညာဥ္အသိကို ၀င္ခြင့္ျပဳလိုက္ေလေတာ့သည္။ရွီယန္က စြန္႔ပစ္နယ္ေျမၾကီးတြင္ ရွိစဥ္တုန္းက ဖန္က်ိတို႔အုပ္စုကို စမ္းသပ္ခံမ်ားအျဖစ္အသံုးျပဳကာ သူ႔ ၀ိညာဥ္အသိကို အမ်ားၾကီး လ့က်င့္ခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ယခု သူသည္ နီဗားနားအဆင့္မွာသာ ရွိေနေသးေသာ္လည္း သူ႔ ၀ိညာဥ္အသိကသာမန္ ကာင္းကင္အဆင့္တစ္ေယာက္ထက္ပင္ အမ်ားၾကီး သာလြန္ေနပါသည္။သူ႔ ၀ိညာဥ္အသိက က်ိယီဦးေခါင္းထဲ ၀င္ေရာက္သြားသည္။မိစၦာသံစဥ္ကလန္၏ ၀ိညာဥ္ပညာရပ္ျဖင့္ က်ိယီ၏ အၾကီးအမွဴး၀ိညာဥ္ထဲတြင္ သူ၏၀ိညာဥ္မ်ိဳးေစ့ကို ခ်ထားလိုက္သည္။ျပီးေနာက္ က်ိယီ၏ အသိစိတ္ပင္လယ္ထဲမွ ပန္ထြက္လာခဲ့ေလသည္။က်ိယီ၏ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ေနေသာ မ်က္လံုးေလးမ်ားကို ၾကည့္ကာ ရွီယန္ကက်နပ္စြာ ပံဳးလိုက္မိသည္။ရုတ္တရက္ လည္တိုင္ေလးကို ဆြဲယူျပီး က်ိယီ၏ နီေစြးေစြး တ္ခမ္းေလးကိုစုပ္နမ္းပစ္လိုက္သည္။"အြန္း...."က်ိယီ၏ မ်က္လံုးေလးမ်ားက လက္ကနဲျဖစ္သြားျပီး ရွက္ရြ႔ံ႕မႈႏွင့္ ၾကာက္ရြံ႕မႈရာေႏွာလွ်က္ရွိသည္။သူမက ရုန္းကန္ခ်င္ေသာ္လည္း သူမ၏ ကိုယ္လံုးေလးက ရွီယန္႔ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ က်ေရာက္ေနေလသည္။သူမ၏ တ္ခမ္းေလးမ်ားကို ရွီယန္က အညွာအတာကင္းမဲ့စြာပင္ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း နမ္းရွိုက္သည္။သူ႔ လွ်ာၾကမ္းၾကီးက က်ိယီ၏ တ္ခမ္းေလးမ်ားကို စိတ္ၾကိတ္ဆာ့ကစားျပီးေနာက္တြင္ေတာ့ က်ိယီ၏ အာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို သြားျဖင့္အသာကိုက္ျပီး ရပ္နားလိုက္သည္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရွီယန္က က်ိယီ၏ လည္တိုင္ေလးကို လႊတ္ေပးလိုက္ျပီျဖစ္သည္။အသာအယာ ဖယ္ခြာကာ တ္ခမ္းမွ သြးမ်ားစီးက်ေနေသာ မိန္းမလွေလးကိုသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။သို႔ေသာ္လည္း သူ႔အမုန္းမ်ားက ပေပ်ာက္သြားျခင္းမရွိပါ။ သူကခါင္းတစ္ခ်က္ရွံဳ႕လိုက္ရင္း"နင္က ရကန္ထဲမွာ သသြားသင့္တာ...ဒါေပမဲ့ ငါက နင့္ကို ကယ္ခဲ့တယ္..နင္ကေတာ့ငါ့အေပၚ မေကာင္းၾကံတယ္...ဒါေပါ့...ငါက မင္းကိုသင္ခန္းစာေပးရဦးမွာေပါ့...ဒါက ပထမဆံုး အျပစ္ေပးတာပဲ...""နင္...နင္က အိုင္ရာထက္ေတာင္ ရြံစရာေကာင္းေသးတယ္"က်ိယီက မုန္းတီးမႈမ်ား ပည့္ႏွက္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ရွီယန္႔ကိုက်ိန္ဆဲသည္။ရွီယန္က တဟားဟား အာ္ဟစ္ရယ္ေမာေနေလသည္။
------ ------- -------- ----------
