Chapter 372: စိုးမိုးခ်ယ္လွယ္ျခင္း (16+)အိုင္ရာႏွင့္ က်ိယီတို႔သည္ ရူးေနလွ်င္ေတာင္ ရဘ၀ဲၾကီး၏ မူမမွန္မႈသည္ရွီယန္ႏွင့္ ပတ္သက္ေနမွန္း မသိစရာအေၾကာင္းမရွိပါ။ရွီယန္ အခုထိမေသေသးသည္မွာ ဘာေၾကာင့္မွန္းသူတို႔စဥ္းစားလို႔မရၾကပါ။သို႔ေသာ္လည္း လက္ရွိတြင္ ရွီယန္က မေသရံုမက ရဘ၀ဲၾကီးကိုရူးသြပ္ခါယမ္းသြားေအာင္ ပဳလုပ္ေနေသးသည္။သူက နီဗားနားဒုတိယအဆင့္သာျဖစ္ေသာ္လည္း ရဘ၀ဲၾကီး၏အဆိပ္ခံတြင္းၾကီးထဲတြင္ မည္သို႔ အသက္ရွင္ေနနိုင္ပါသနည္း။အိုင္ရာႏွင့္ က်ိယီတို႔ လံုး၀ နားမလည္နိုင္ၾကေတာ့ပါ။ဒီမိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္၏ မ်က္လံုးထဲတြင္ေတာ့ ရွီယန္သည္ အေရွ႕ပင္လယ္မွလာေသာ သာမန္နီဗားနားအဆင့္ သိုင္းသမား အရိုင္းအစိုင္းေလးသာ။ဒီလိုသိုင္းသမားမ်ိဳးက ဘယ္လိုလုပ္ျပီး လက္တစ္ေထာင္ ရဘ၀ဲနက္ကိုပန္လွန္တိုက္ခိုက္နိုင္စြမ္း ရွိေနပါသနည္း။လက္တစ္ေထာင္ ရဘ၀ဲနက္သည္ အဆင့္ခုႏွစ္သားရဲၾကီးျဖစ္မွန္း အိုင္ရာေရာက်ိယီေရာ သိၾကသည္။ေရထဲတြင္ဆိုလွ်င္ ၄င္း၏ ခြန္အားႏွင့္ တိုက္ခိုက္နိုင္စြမ္းကၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။အစြယ္မ်ားႏွင့္ အာခံတြင္းမွ အဆိပ္ရည္မ်ား၏ ဖ်က္ဆီးနိုင္စြမ္းမွာလည္းပိုျပီးေတာ့ပင္ ၾကာက္စရာေကာင္းေသးသည္။ျပီးေတာ့ လက္တစ္ေထာင္ေရဘ၀ဲနက္၏ တကယ့္ စြမ္းရည္မွာ ထိုလက္တံမ်ားျဖစ္ၾကသည္။သိုင္းသမားတစ္ေယာက္သည္ ထိုလက္တံမ်ားျဖင့္ ရစ္ပတ္ခံလိုက္ရလွ်င္ ခုခံနိုင္စြမ္းကအလြန္က်ဆင္းသြားရမည္ျဖစ္သည္။လက္တစ္ေထာင္ ရဘ၀ဲနက္၏ သတ္ျဖတ္ျခင္းနည္းစနစ္မွာ ပထမ သူ႔ရန္သူကိုရဘ၀ဲလက္တံမ်ားျဖင့္ ရစ္ပတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ျပီးေနာက္ သူ႔ သားေကာင္ကို ဧရာမ ပါးစပ္ေပါက္ၾကီးထံ ဆြဲယူသည္။ပါးစပ္ထဲမွ အဆိပ္တံေတြးရည္မ်ားက ထုိသိုင္းသမားကို ထိမိသြားသည္ႏွင့္ခ်က္ျခင္းပင္ ခြန္အားခ်ိနဲ႔သြားမည္ျဖစ္သည္။ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ သူ႔အေသြးအသားမ်ားက လွ်င္ျမန္စြာ ပုတ္ရိသြားမည္ျဖစ္သည္။ထိုအခါ ရဘ၀ဲၾကီး၏ ထက္ရွေသာသြားၾကီးမ်ားျဖင့္ အလြယ္တကူ၀ါးစားလိုက္ရံုသာ။ထို အေျခအေနကို ခုခံနိုင္သည္ဆိုေသာ သိုင္းသမား မရွိပါ။အရိုးအသားပါမက်န္ ၀ါးစားခံၾကရသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။အိုင္ရာႏွင့္ က်ိယီသည္ သူမတို႔၏ စြမ္းအင္က်င့္ၾကံမႈအဆင့္ႏွင့္င္းယွဥ္စဥ္းစားမိၾကသည္။ထို ရဘ၀ဲၾကီး၏ ပါးစပ္ၾကီးထဲသို႔ က်ေရာက္သြားခ်ိန္ သူတို႔ကမွာ္ရတနာမ်ားျဖင့္ ဒိုင္းကာမ်ား အကာအကြယ္လႊာမ်ား မဖန္တီးနိုင္ခဲ့လွ်င္ သူတို႔၏ခႏၶာကိုယ္ေလးမ်ားသည္လည္း ၀ါးစားခံရမည္သာ။ထို႔ေၾကာင့္လည္း လက္တစ္ေထာင္ေရဘ၀ဲလက္တံမ်ား ရစ္ပတ္ဆြဲယူခံရျခင္းမွလြတ္ေျမာက္ရန္ အစြမ္းကုန္ ရုန္းကန္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။သူတို႔သည္ဧရာမ ပါးစပ္ၾကီးထဲသို႔ အက်မခံရဲပါ။ထို႔ေၾကာင့္ ရွီယန္က ထို လက္တစ္ေထာင္ေရဘ၀ဲၾကီး၏အဆိပ္ရည္ခံတြင္းၾကီးထဲသို႔ ၀င္ေရာက္သြားေသာအခါ အေသပဲတြက္ထားလိုက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္က်မွ ရဘ၀ဲၾကီးက အရူးအမူး ရမ္းခါေနေလေတာ့သည္။ဒါက ရွီယန္႔ လက္ခ်က္ျဖစ္မွန္း သိသာသည္။သူမေသေသး။ထို႔ျပင္ လက္တစ္ေထာင္ေရဘ၀ဲနက္ၾကီး၏ ခံတြင္းထဲမွေနျပီးထုိအေကာင္ၾကီးကို နာက်င္ေအာင္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။အိုင္ရာႏွင့္ က်ိယီသည္ အံအားတၾကီး ငံု႔ၾကည့္ေနၾကရင္းမွ သူတို႔ကိုရစ္ပတ္ထားေသာေရဘ၀ဲလက္တံၾကီးမ်ားမွ ရုန္းကန္ရန္ သတိ၀င္လာၾကသည္။ရွီယန္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ပံုမွန္မဟုတ္မႈကိုလည္း သူမတို႔ စိတ္ထဲတြင္သတိထားမိသြားျပီျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္လည္း ရုတ္တရက္ လက္တစ္ေထာင္ ရဘ၀ဲနက္ၾကီး၏ လက္တံမ်ားမွစီးဆင္းလာေသာ ၾကာက္မက္ဖြယ္ရာမိစၦာခြန္အားၾကီးကိုခံစားလိုက္ၾကရျပီျဖစ္သည္။ထိုအရာက ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းလွျပီး ၄င္း၏ ကိုယ္လံုးၾကီးထံမွလက္တံၾကီးမ်ားထံ စီးဆင္း၀င္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။အိုင္ရာႏွင့္ က်ိယီသည္ လက္တစ္ေထာင္ေရဘ၀ဲတို႔၏ သဘာ၀ကိုနားလည္ၾကသည္။ထို႔ေၾကာင့္ လက္တစ္ေထာင္ေရဘ၀ဲ သဆံုးခါနီးတြင္ မိစၦာစြမ္းအင္မ်ားရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းစြာျဖာထြက္လာျပီး ပတ္၀န္းက်င္ရွိ သက္ရွိမ်ားကို သရြာအပါေခၚသြားတတ္သည္ကိုလည္း သိရွိထားၾကသည္။မိစၦာစြမ္းအင္ အေျမာက္အမ်ား အသံုးျပဳလွ်င္ လက္တစ္ေထာင္ေရဘ၀ဲမ်ားသည္မလႈပ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ခကုန္လက္ပန္းက်သြားတတ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ အေရးေပၚ အသက္အႏၱရာယ္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရျခင္းမဟုတ္လွ်င္၄င္းတို႔က ထိုကဲ့သို႔မျပဳလုပ္ၾကပါ။အိုင္ရာႏွင့္ က်ိယီတို႔ အၾကီးအက်ယ္ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားၾကျပီျဖစ္သည္။သူမတို႔၏ ဖဴေဖြးေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးမ်ားကို ရစ္ပတ္ေနေသာရဘ၀ဲလက္တံၾကီးမ်ားကုိ အရုးအမူးထိုးခုတ္ျဖတ္ေတာက္ေနၾကေလေတာ့သည္။အိုင္ရာက ပိုအေျခအေနေကာင္းသည္။သူမ၏ နက္ရွိဳင္းေသာ က်င့္ၾကံမႈ အေျခအျပင္ သူမ၏ သိုေလွာင္လက္စြပ္ထံမွလည္းထူးဆန္းေသာ အလင္းတန္းမ်ား တိုးထြက္လာသည္။မေရမတြက္နိုင္ေသာ ရခဲကဲ့သို႔ အလင္းတန္းမ်ား ထူထပ္သိပ္သည္းစြာတိုးထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူမက ဓါးစၾကာကို ဖာ္ထုတ္သည္။ဓါးသြားမ်ားႏွင့္ အလင္းတန္းမ်ားသည္ ရဘ၀ဲလက္တံနက္ၾကီးမ်ားကိုခုတ္ျဖတ္ၾကေလရာ သူမ ခႏၶာကိုယ္တြင္ ရစ္ပတ္ေနေသာ လက္တံၾကီးမ်ား၏ထက္၀က္ခန္႔ ပတ္ထြက္သြားၾကျပီျဖစ္သည္။ဒီတစ္ၾကိမ္ လက္တစ္ေထာင္ေရဘ၀ဲနက္၏ တိုက္ခိုက္မႈသည္မယံုနိုင္ေလာက္ေအာင္ ပင္းထန္ေနမွန္း က်ိယီလည္း သိပါသည္။ေရဘ၀ဲလက္တံၾကီးမ်ားကို တစ္ျပိဳင္နက္တည္း ဖတ္ေတာင္ပစ္ရန္ မျဖစ္နိုင္မွန္းလည္းသူမ သိသည္။"ဘုန္း...ဘုန္း..ဘုန္း..."ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ စြမ္းအင္မ်ားက တာင္ျပိဳသလိုမ်ိဳးမိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္၏ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွ တိုးထြက္လာၾကသည္။သူမတို႔ ကိုယ္လံုးေလးမ်ားကို ရစ္ပတ္ထားေသာ ရဘ၀ဲလက္တံၾကီးမ်ားပါက္ကြဲထြက္သြားခ်ိန္တြင္ ရဘ၀ဲၾကီးဆီမွ အားအင္ၾကီးမားလွေသာ မိစၦာစြမ္းအင္မ်ားရိုက္ခတ္လာည္။သူမတို႔၏ ခုခံကာကြယ္မႈ အင္အားမ်ားကို ခ်ိဳးဖ်က္ပစ္လိုက္ေလသည္။"ေ၀ါ့...""အင့္..."အိုင္ရာႏွင့္ က်ိယီတို႔သည္ ပါးစပ္အျပည့္ သြးမ်ား အန္ထုတ္လုိက္ၾကရသည္။သူမတို႔၏ မ်က္လံုးမ်ားက ၀၀ါးသြားၾကသည္။သူမတို႔၏ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ရဘ၀ဲလက္တံမ်ားမွ ထြက္လာေသာ သြးမ်ားျဖင့္မႈန္မႈိင္းကုန္သည္။အိုင္ရာက သြးတစ္လုပ္အန္ျပီးေနာက္ ရဘ၀ဲၾကီး၏ အာက္ေျခမွ နာက္ထပ္ရဘ၀ဲလက္တံၾကီးမ်ား ထပ္မံထြက္ေပၚလာေနသည္ကို မင္လုိက္ရသည္။ထို စ္တစ္ေသာင္း ရဘ၀ဲၾကီးသည္ ဘယ္ေတာ့မွလက္ေလွ်ာ့မည့္ဟန္မတူေခ်။၄င္းက ရကန္ေအာက္ေျခရွိ သက္ရွိမ်ားအားလံုးကို ဖ်က္ဆီးသြားခဲ့မည့္ဟန္တူသည္။သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးက အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲသြားၾကျပီးေနာက္ ထိုရဘ၀ဲလက္တံမ်ားကို ၾကာက္ရြံ႕စြာ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ျပီးေနာက္တြင္ေတာ့ ဘာမွ မစဥ္းစားေတာ့ပဲ လက္က်န္စြမ္းအင္ အကုန္လံုးကိုစုေ၀းကာ အထက္သို႔ ထိုးတက္သြားလုိက္ေလသည္။သူမက အလင္းတန္းတစ္ခုအျဖစ္ ပာင္းလဲသြားျပီးရကန္ေအာက္ေျခကို အလႊာလႊာအထပ္ထပ္ ကာကြယ္ထားေသာပံုရိပ္ေယာင္မ်ားကို ထိုးေဖာက္ကာ ရကန္ထဲမွ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။က်ိယီသည္လည္း သြးအန္လိုက္ရသည့္အခ်ိန္တြင္ သူမ၏ စြမ္းအင္ႏွင့္ သူမ၏ကီစုစည္းမႈက အနည္းငယ္ အစီအစဥ္လြဲမွားခြ်တ္ေခ်ာ္သြားေလသည္။သူမက သူမ၏ ခြန္အားကို ပန္လည္ မစုစည္းနိုင္မီတြင္ လက္တစ္ေထာင္ေရဘ၀ဲ၏လက္တံနက္ၾကီးမ်ားက သူမကို အုပ္မိုးလာျပီျဖစ္သည္။သူမကို ပးခြင့္မေပးေတာ့ပဲ သူမ၏ ဖဴေဖြးေသာ ကိုယ္လံုးေလကိုနာက္တစ္ၾကိမ္ ၾကမ္းတမ္းစြာ ရစ္ပတ္သြားျပန္ေလေတာ့သည္။မိစၦာစြမ္းအင္မ်ား ဖာထြက္ေနေသာေၾကာင့္ လက္တစ္ေထာင္ေရဘ၀ဲ၏လက္တံၾကီးမ်ားသည္ ခြန္အားသည္ အလြန္ၾကီးမားေနေလရာ က်ိယီကခံနိုင္ရည္မရွိေလာက္ေတာ့ေအာင္ပင္ျဖစ္လာသည္။တင္းၾကပ္လြန္းေသာေၾကာင့္ အသက္ရွဴမ၀သလို ခံစားလာရျပီးေနာက္သတိလစ္ေမ့ေမ်ာသြားေလေတာ့သည္။က်ိယီ၏ ဖဴေဖြးနုနယ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးသည္ တျဖည္းျဖည္းပ်ာ့ေခြသြားျပီးေနာက္ ရဘ၀ဲလက္တံၾကီးမ်ားကို ထပ္မံတိုက္ခိုက္နိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ပါ။ထိုအခ်ိန္တြင္ လက္တစ္ေထာင္ေရဘ၀ဲနက္ၾကီးသည္ ရေအာက္ၾကမ္းျပင္တစ္ခုလံုးကို၀ုန္းဒိုင္းက်ဲေနသည္။ေရထုထဲတြင္လည္း ၄င္း၏ က်ယ္ေလာင္စူးရွေသာ အာ္သံမ်ားသာလႊမ္းျခံဳေနသည္။ေရကန္သည္ ပူေပါင္းမ်ား ပလံုစီထကာ ပြက္ပြက္ဆူသကဲ့သို႔လႈပ္ရွားေနေလေတာ့သည္။ထို လက္တစ္ေထာင္ ရဘ၀ဲနက္ၾကီးသည္ သူ႔ ခြန္အားကို ပိုမို ရူးသြပ္စြာထုတ္ေဖာ္ေနေသာ္လည္း ထိုအရာက ခနသာျဖစ္သည္။ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ ၄င္း၏ ထူးဆန္းေသာ ဦးေခါင္းၾကီးတြင္သြးအေခါင္းေပါက္ၾကီးမ်ား တစ္ခုျပီးတစ္ခု ဖစ္ေပၚလာသည္။ေရထဲတြင္ ၄င္း၏ ဦးေႏွာက္ျဖဴျဖဴမ်ား ပန္႔က်ဲသြားေလေတာ့သည္။လက္တစ္ေထာင္ ရဘ၀ဲၾကီးသည္ တျဖည္းျဖည္း အားအင္ကုန္ခမ္းလာသည္။၄င္းက တိုက္ခိုက္ခ်င္ေသးေသာ္လည္း အားမရွိေတာ့ပါ။ရွည္လ်ားနက္ေမွာင္ေသာ ရဘ၀ဲလက္တံၾကီးမ်ားက ရထဲတြင္ စြမ္းအင္မဲ့စြာလြင့္ေမ်ာေနေလေတာ့သည္။ရွီယန္က အာေခါင္ အေပါက္မွတဆင့္ ထို သတၱ၀ါၾကီး၏ ဦးေခါင္းထဲသို႔တက္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ေဒါသမုန္တိုင္း ပထမအဆင့္ကို ထုတ္ေဖာ္ထားျပီး သူ႔ ၾကြက္သားမွ်င္မ်ားဆီမွအံ့မခန္း ခြန္အားမ်ားကို ခံစားကာ ရွီယန္က ဒီအတိုင္း လက္သီးခ်က္မ်ားထိုးထုတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ဘာသိုင္းပညာ ဘာနည္းစနစ္မွ် မပါေခ်။ သူ၏ ခြန္အားသက္ျဖင့္သာလက္တစ္ေထာင္ေရဘ၀ဲၾကီး၏ ဦးေႏွာက္မ်ားကို ခ်မြပစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ဦးေႏွာက္ ဖ်က္ဆီးခံရေသာအခါ လက္တစ္ေထာင္ ရဘ၀ဲကပိုမိုအႏၱရာယ္မ်ားလာျပီး ပိုမိုရူးသြပ္လာသည္။၄င္းက ရွီယန္၏ ရက္ရက္စက္စက္ထိုးႏွက္ခ်က္မ်ားကို ဘယ္လိုမွ မကာကြယ္နိုင္ေတာ့ပါ။ဦးေႏွာက္ အခန္းထဲတြင္ ရွီယန္က မင္ျမင္သမွ်ကို ထိုးႏွက္ ဖဳတ္ခ်ေနသည္။သူ႔ ခလက္မ်ားသည္ ရဘ၀ဲၾကီး၏ ဦးေခါင္းထဲတြင္ပင္းျပင္းထန္ထန္ လႈပ္ရွားေနေလသည္။လက္သီးဆုပ္အရြယ္ခန္႔ရွိေသာ အနက္ေရာင္ေတာက္ေတာ္က အလံုးတစ္လံုးကိုဦးေႏွာက္ခန္း၏ ထာင့္တစ္ေနရာတြင္ မင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။မိစၦာအျမဳေတ...ရွီယန္က အာ္ဟစ္ရယ္ေမာလိုက္ျပီးေနာက္ မိစၦာအျမဴေတကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္။ပီးေနာက္ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ထို မိစၦာအျမဳေတႏွင့္ဆက္ႏြယ္ေနရာလမ္းေၾကာင္းကို ရိုက္ခ်လိုက္ေလသည္။ေသျခင္းနိမိတ္ေတာ္....ေသျခင္းနိမိတ္ လက္၀ါးရိပ္ ခုႏွစ္ခု ထိမွန္သြားေသာ ဦးေႏွာက္အပိုင္းအစမ်ားသည္မည္းေျခာက္ကာ ပ်က္စီးသြားၾကသည္။မိစၦာအျမဳေတသည္လည္း သူ႔လက္ထဲရာက္လာေသာအခါ ရဘ၀ဲၾကီးက နာက္ဆံုးေတာ့ သဆံုးသြားခဲ့ေလျပီ။ရွီယန္က သြးအေခါင္းေပါက္ၾကီးတစ္ခုအတြင္းမွ အျပင္သို႔ တိုးထြက္လိုက္သည္။လက္ထဲမွ မိစၦာအျမဳေတကို ၾကည့္ကာ ဒီတစ္ၾကိမ္ ၾကီးမားေသာ ရိပ္သိမ္းမႈပဳလုပ္ခဲ့နိုင္ေသာေၾကာင့္ က်နပ္သြားေလသည္။အဆင့္ခုႏွစ္ သားရဲၾကီး၏ မိစၦာအျမဳေတသည္ သံလိုက္ျမဴအေမွာင္ထုတြင္ေတာ့အလြန္အင္မတန္မွ တန္ဖိုးၾကီးလွပါသည္။သူ၏ ကီစုစည္းမႈမ်ား အားလံုး ကုန္သည္အထိ ခမ္းေျခာက္သြားခဲ့လွ်င္ေတာင္ သူကဒီ အဆင့္ခုႏွစ္ မိစၦာအျမဳေတအကူအညီျဖင့္ အျပည့္အ၀ပန္လည္ျဖည့္ဆည္းနိုင္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။မိစၦာအျမဳေတကို သိုေလွာင္လက္စြပ္အတြင္း သိမ္းဆည္းလိုက္ျပီးသည္ႏွင့္ရွီယန္က လက္တစ္ေထာင္ေရဘ၀ဲအေသေကာင္ၾကီးကို ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားစြာငံု႔ၾကည့္သည္။ထိုစဥ္မွာပင္ င္းပြင့္လို ဖဴဆြတ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးတစ္ခု သူ႔ျမင္ကြင္းထဲသို႔၀င္ေရာက္လာသည္။ရွီယန္က ခါင္းေမာ့ကာ အေသအခ်ာ ၾကည့္လိုက္စဥ္ ဒါက က်ိယီဟု သိလိုက္သည္။သူမ၏ အ၀တ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးသည္ ရေအာက္ၾကမ္းျပင္သို႔ ဒီအတိုင္းက်ဆင္းလာေနသည္။ရွီယန္က အးစက္စက္ တစ္ခ်က္ စိုက္ၾကည့္လိုက္ျပီးေနာက္တ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလး တြန္႔ရံု ပံဳးလိုက္သည္။သူက ငါးတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ သူမထံ ကူးခတ္သြားလိုက္ေလသည္။အနားသို႔ေရာက္ေသာအခါ ရွီယန္က လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ ဆန္႔ထုတ္ကာပြ႕ပိုက္ထားလိုက္သည္။က်ိယီ၏ မ်က္ႏွာေလးက သြးဆုတ္ျဖဴေရာ္ေနျပီး သူမ၏အ၀တ္အစားမပါေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးက သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။က်ိယီ၏ ညံ့ေသာ အသားစိုင္မ်ားမွတဆင့္ သူမခႏၶာကိုယ္ေလးထဲတြင္ပူေႏြးေသာ အားလႈိင္းအခ်င္းခ်င္း တြန္းတိုက္ေနၾကသည္ကို ရွီယန္ခံစားမိသည္။တစ္ခ်က္ လွ်င္ျမန္စြာ စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ျပီးသည့္ေနာက္ က်ိယီသည္ယာယီသတိလစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္ကို သူသိလိုက္သည္။အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာသြားလွ်င္ သူမ၏ အင္အားမ်ား ပန္လည္စုစည္းမိကာနိုးထလာမည္ျဖစ္သည္။အသက္ရွဴမွားေလာက္စဖြယ္ ကိုယ္လံုးေလးကို ပြ႕ပိုက္ရင္း ရွီယန္က ရေအာက္က်ာက္ေဆာင္ၾကီးတစ္ခုဆီ ကူးခတ္သြားလိုက္သည္။ေက်ာက္ခ်ပ္ၾကားတစ္ခုကို အလြယ္တကူပင္ တူးထုတ္လိုက္ေသာအခါ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ၀င္နိုင္ေသာ ဂူတစ္ခု လွ်င္ျမန္စြာ ဖစ္ေပၚလာသည္။ရွီယန္က က်ိယီကို ပြ႕ပိုက္ရင္း ထိုအထဲသို႔ တိုး၀င္သြားလိုက္သည္။သူက ၾကယ္တာရာ တံတိုင္းကို ရုပ္သိမ္းလိုက္ျပီးေနာက္အနက္ေရာင္အလင္းလႊာကို ဖာ္ထုတ္လိုက္သည္။ကီစုစည္းမႈျဖင့္ ဖာ္ထုတ္ရေသာ အနက္ေရာင္အလင္းလႊာကသူတို႔ကို အထဲတြင္ရွိေနေစကာ ရမ်ားကို အျပင္သို႔ တြန္းထုတ္လိုက္ျပီျဖစ္သည္။ရွီယန္ႏွင့္ က်ိယီတို႔က အတြင္းတြင္ ခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕နနိုင္ျပီျဖစ္သည္။ရွီယန္က ဂူၾကမ္းျပင္တြင္ ထိုင္ခ်လိုက္ေသာ္လည္း ရင္ခြင္ထဲတြင္ က်ိယီ၏ ကိုယ္တံုးလံုးခႏၶာကိုယ္ေလးကို ပြ႕ပိုက္ထားဆဲျဖစ္သည္။က်ိယီ၏ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမ်ားသည္ ယာက္်ားေပါင္းမ်ားစြာကိုရူးသြပ္သြားေစနိုင္ေလာက္သည္။ရွီယန္႔မ်က္လံုးမ်ားက သူမ၏ ဖဴေဖြးေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးေပၚမွနည္းနည္းမွ မဖယ္ခြာပဲရွိေနသည္။ရွီယန္႔ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကေတာ့ သြက္လက္စြာ လႈပ္ရွားသြားၾကသည္။က်ိယီ၏ ရင္ႏွစ္မႊာသည္ ၾကီးမားေသာ္လည္း ပ်ာ့တြဲျခင္းမရွိပဲတင္းရင္းေနသည္။ျဖဴေဖြးနူးညံ့ေသာ အသားအေရက ခ်ာမြတ္ေနျပီး အဆီပိုတစ္စက္မွမရွိေခ်။သူ႔ ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးေအာက္မွစတင္ကာ စြင့္ကားသြားေသာ တင္သားစိုင္မ်ားကတစ္တစ္ရစ္ရစ္ရွိလွသည္။သတိေမ့ေမ်ာေနေသာ က်ိယီ၏ အ၀တ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလးသည္ ရွီယန္၏ လက္ထဲတြင္ကစားစရာအရုပ္ေလးတစ္ရုပ္သဖြယ္ ဖစ္ေနရွာေလသည္။ရွီယန္က သူမ၏ က်စ္လစ္ေသာ ပါင္တံေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေနရင္းစဥ္းစားေနသည္။သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ပ်က္သုဥ္းျခင္း ခံစားခ်က္မ်ား ပည့္လွ်မ္းေနေသာ္လည္းမထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ မဟုတ္ေသးေခ်။ထို႔ေၾကာင့္ သူက ဒီအလွေလးႏွင့္ ရွ႕ဆက္ ဘယ္လို စခန္းသြားရမလဲစဥ္းစားေနျခင္းျဖစ္သည္။ရွီယန္႔ မ်က္လံုးမ်ားက ပိုမိုေအးစက္လာၾကျပီးေနာက္ တ္ခမ္းေထာင့္တြင္ရက္စက္ေသာ အျပံဳးတစ္ခု တြဲခိုလာသည္။သူ႔လက္မ်ားက က်ိယီ၏ ပါင္လံုးေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေနရင္းတျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အထက္သို႔ ပန္တက္လာကာ က်ိယီ၏ ပါင္ၾကားထဲသို႔ရာက္ရွိလာသည္။သို႔ေသာ္လည္း....ထိုအခ်ိန္မွာပင္ သူ၏ ခုႏွစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္ေသာ မရီဒ်န္မ်ားထဲမွ သန္႔စင္ျခင္းျဖစ္စဥ္ကပီးဆံုးသြားခဲ့ျပီျဖစ္သည္။နီဗားနားအဆင့္ သိုင္းသမားသံုးေယာက္၏ အေလာင္းမ်ားမွ စုပ္ယူရရွိခဲ့ေသာအာ္ရာမ်ားသည္ နာက္ဆံုး သန္႔စင္ေသာ စြမ္းအင္မ်ားအျဖစ္စီးထြက္လာၾကျပီျဖစ္သည္။ထိုထူးဆန္းေသာ အားလိႈင္းသည္ အားေကာင္းေသာ မြျဖဴမ်ားသဖြယ္ရွီယန္႔ ကီစုစည္းမႈ ဖစ္တည္ရာ ဒ်န္တ်န္ေနရာသို႔ တိုး၀င္သြားၾကသည္။ရွီယန္႔ စိတ္ထဲတြင္ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသြားသည္။သူက ခ်က္ျခင္းပင္ က်ိယီအား လႊတ္ခ်ထားလိုက္ျပီးေနာက္ တည့္မတ္စြာတင္ပလႅင္ေခြ ထိုင္လိုက္သည္။မ်က္လံုးမ်ားကို မွးမွိတ္လိုက္ျပီးေနာက္ သူ႔ ကီစုစည္းမႈစက္ကြင္းရွိပာင္းလဲမႈမ်ားကို အာရံုခံၾကည့္လိုက္သည္။ကီစုစည္းရာ ဒန္တ်န္ေနရာရွိ ရွးေဟာင္းကီသစ္ပင္သည္ တာက္ပစြာလင္းလက္လာသည္။ထိုအခ်ိန္...သတိလစ္ေမ့ေမ်ာေနေသာ က်ိယီ၏ မ်က္ခြံေလးမ်ားကအနည္းငယ္လႈပ္ရွားလာၾကျပီျဖစ္သည္။----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- -----
