မနက္၇နာရီခြဲႀကီး ေနာ္ေဖာမလဲ့႐ုံးခန္းထဲမယ္ပဲရွိေနတယ္ သူတေယာက္တည္းပါ ႏွောင္းကမလာနိုင္သလို မလဲ့ကလည္းရွိေနတာေတာင္အဖတ္မလုပ္ သူကလည္းေဆာရီးပဲဆိုေတာ့ စကားေတာင္မေျပာျဖစ္ ခုနကေတာ့ အလုပ္ကိစၥနဲ႕ဆိုကာထြက္သြားေလတယ္
တေယာက္တည္းအလုပ္ထိုင္လုပ္ေနတုန္း တံခါးဖြင့္ဝင္လာသံၾကားလို႔အေပါက္ဝၾကည့္လိုက္မွ လန့္ေတာင္သြားတယ္
အုပ္စိုး! ဟုတ္တယ္ ဒီကိုဝင္လာနိုင္ပုံေထာက္ရင္ အရင္တခါလိုခိုးဝင္လာပုံပဲ
သူ႕ကိုကိုယ္ကလုပ္ထားတာဆိုေတာ့ေနာ္ေဖာလန့္သြားတာေပါ့
"ခင္ဗ်ား..ခင္ဗ်ား ဘာလာလုပ္တာလဲ"
ေနာ္ေဖာေမးရင္း ေအာ္ဖို႔လုပ္ေတာ့ သူကခုံမယ္ပဲထိုင္လိုက္တယ္
ၿပီးေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပုံစံနဲ႕.......
"ငါလာတာအားလုံးကိုရွင္းဖို့္ ၿပီးရင္မင္းႀကိဳက္တာသာငါ့ကိုလုပ္ေတာ့ကြာ ငါခံမယ္"
"ခင္ဗ်ားနဲ႕အေနာ္ရွင္းစရာကိုမရွိေတာ့တာေနာ္ ဒါနဲ႕အေနာ္ေျပာခဲ့ပါတယ္ ဒီမယ္ဒါဘာလဲၾကည့္လိုက္ပါဦး"
ေနာ္ေဖာက ျဖဴ႕ၿခံစာခ်ဳပ္ကိုစားပြဲေပၚပစ္တင္ျပေတာ့ သူကတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပင္ၿပဳံးေတာင္ျပလိုက္ေသးတယ္
အုပ္စိုးအရင္ပုံစံသာဆို စိတ္တိုသြားရမယ္မလား ဒါေပမယ့္.......
"Haha! ငါမင္းကိုေျပာခဲ့ပါတယ္ မင္းအမွားေတြမ်ားေလ ရမယ့္ေနာင္တကႀကီးေလဆိုတာေလ ကဲငါရွည္ရွည္ေဝးေဝးေျပာမေနေတာ့ဘူး မင္းကိုျဖဴ႐ုတ္တရက္ဘာလို႔ရက္စက္လြန္းသြားတာလဲမင္းအရမ္းသိခ်င္ေနတယ္မလား"
"မလိုပါဘူး အေနာ့္ဘာသာစုံစမ္းလည္းရတယ္ အခုလည္းအေနာ္ေပ်ာ္ေနတာ ခင္ဗ်ားျမင္ေနတာပဲမလား"
"မင္းမေပ်ာ္ပါဘူး မင္းရဲ႕တလြဲအယူအဆက ခနေလာက္ မင္းရဲ႕စိတ္ကိုေက်နပ္ေနေစတာမ်ိဳးပါ ေနာက္ၿပီး မင္းဘာသာစုံစမ္းလို႔ရရင္ မင္းစုံစမ္းၿပီးေနမွာပါ တကယ့္ကာယကံရွင္ေတြက မင္းအနားေလးမယ္ပါကြာ"
"ခင္ဗ်ားဘာေတြေျပာေနတာလဲ အခ်ဳပ္ကလြတ္ေတာ့ ေခ်ာင္သြားတာလား ဒါနဲ႕ပညာေလးနည္းနည္းေလာက္ေပးခိုင္းလိုက္ရမွာဗ်ာ အေနာ္ေမ့သြားတယ္ သိလား"
YOU ARE READING
Love Is Love
Fanfiction"ငယ်ဘဝစိတ်ဒဏ်ရာတွေကြောင့် ဘဝကိုရိုးစင်းလွန်းစွာနေထိုင်လာခဲ့သူ အချစ်ဆိုတာဘာမှန်းမသိခဲ့လောက်အောင်ပင် အေးစက်စက်နိုင်ခဲ့တဲ့ မိန်းကလေးဖြစ်တဲ့ "ဇွန်ပွင့်ဖြူ" အချစ်ကိုတွေ့ရှိလို့ သူမချစ်မိသွားခဲ့တဲ့အချစ်ဦးကလည်း မိန်းကလေးတယောက်ဖြစ်လာခဲ့သောအခါဝယ်" "ကျိကျိတ...
