"ၾကည့္ရင္းရင္ခုန္သံေတြ တိုးသထက္တိုး ××
မင္းရဲ့အလွကိုနားလည္ဖို႔ ခက္လြန္းတယ္×××"
အသံၾသရွရွႏွင့္အတူ ဂီတာႀကိဳးသံ တဒင္ဒင္ကေနာက္က ကပ္လ်က္လိုက္ပါလ်က္။
ဂီတာတီးၾကည့္လိုက္ စာသားစဥ္းစားလိုက္ ေရ႔ွကစာရြက္အျဖဴေပၚ ခ်ေရးလိုက္ႏွင့္
သက္ထင္ တစ္ေယာက္တည္း အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။ ဒီေန့ခံစားခ်က္ေတြ သိပ္ေကာင္းေနတာမို႔ သီခ်င္းစပ္လို႔ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ဟု ေတြးမိသည္။
ကိုယ္သေဘာက်တဲ့သူနဲ႔ ရိုမန္႔စ္အေျခအေနေလးဖန္တီးခြင့္ရလိုက္တဲ့ ပူပူေနြးေနြးခံစားခ်က္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပန္သြင္းၿပီး သီခ်င္းေရးေနတာျဖစ္သည္။ ေရာင္စဥ္နဲ႔ေတြ့တဲ့တစ္ဒဂၤေလးကို ျပန္ေတြးၾကည့္ၿပီး ရင္ထဲကလာတဲ့စကားေတြကို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲၾကည့္ေနတာ။ သီခ်င္းၿပီးသြားရင္ ဒီသီခ်င္းနဲ႔ ဖြင့္ေျပာရမည္ဟုလည္း အႀကံတစ္ခုရမိသည္။
ေရာင္စဥ့္ရဲ့ ေပ်ာ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးဆိုတာ သူ႔မွတ္ဉာဏ္ထဲကမထြက္။ ေမးရိုးသြယ္သြယ္ေလးနဲ႔ အသားအရည္မ်ားျဖဴဥလို႔။ ငွက္ကေလးမ်ားပ်ံေနသလို ပန္းစီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား ေထာင့္တြန္႔တက္သြား၍ ရယ္လ်ွင္ သူ႔ႏွလံုးသားေတြေႂကြက်ေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည္။
သူ႔ နတ္သမီးမ်က္ႏွာေလးမွာဆိုရင္မ်က္လံုးေလးက အဓိက။ ဟုတ္တယ္ မ်က္လံုးေလးက သိပ္ဆြဲေဆာင္မႈရိွလြန္းတယ္။
"ၫွို႔အားျပင္းတဲ့ မင္းအၾကည့္ေတြရယ္"
"ဒင္ ဒင္"
"ပါးလႊတဲ့ ပန္းေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးရယ္"
"ဒင္ ဒင္"
"ကိုယ္က်ရႈံးခဲ့တဲ့ မင္းရဲ့အၿပံဳးရယ္××အားလံုးမ်ား ေပါင္းစပ္ရင္ ×××ကိုယ့္မွာ မရုန္းႏိုင္ၿပီကြယ္"
"ဒင္ ဒင္ ဒင္"
ေရာင္စဥ့္မ်က္ႏွာေလးကို ထပ္ျမင္ေယာင္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေျခာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင္ ေရာင္စဥ့္ရဲ့အလွေတြကို ဖြဲ႔ဆိုၫႊန္းမလို႔ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ရင္း အျမင္အာရံုထဲဝင္လာသည့္ အားငယ္ေန
သည့္မ်က္လံုးတစ္စံု။
