[ဒီအပိုင္းကို ဖတ္ရတာပိုအဆင္ေျပေအာင္ Just Give Me a Reason Cover Version ကိုအရင္ဆံုးနားေထာင္ၿပီးမွဖတ္ၾကည့္ၾကပါဗ်။ ဒါဆို သက္ထင္နဲ႔ညီညီဆိုေနတာကိုဖတ္ရတာပိုေပၚသြားမယ္ထင္တယ္😁 ]
💠💠💠
ထာဝစဥ္ေရႊႏွင့္အတူ ဂီတာတီးေပးမည့္ေယာက္်ားေလးတစ္ၪီးပါ စင္ေပၚတက္လာၿပီး စင္၏အလယ္တြင္ေနရာယူသည္။ ထာဝစဥ္ေရႊသည္လည္း တီဗြီဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ ေၾကာ္ျငာေလးတစ္ခုစႏွစ္ခုစပါဖူးသည့္သူမို႔ ေအာက္ကပရိတ္သတ္၏အာရံုစူးစိုက္မႈ အတန္အသင့္ေလာက္ေတာ့ အလိုလိုရၿပီးသားျဖစ္သြားသည္။
ထာဝစဥ္ေရႊစင္ေပၚေရာက္မသြားခင္အထိ ညီညီ့မွာ သူမျမင္ေအာင္ လူေတြရဲ့ေနာက္မွာ ဇက္ပုေနရသည္။ ထာဝစဥ္ေရႊကမလြယ္ေၾကာ။ မေတြ့သြားတာပိုေကာင္းမယ္ထင္လို႔ မျမင္ေအာင္ကြယ္ေနလိုက္ျခင္းပင္။ စင္ေပၚတက္သြားၿပီဆိုမွ နဂိုထိုင္ေနတဲ့ တံခါးေပါက္ႏွင့္မ်က္ေစာင္းထိုးေလးနားတြင္ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။
စင္ေပၚမွာရို႔ရို႔ေလးထိုင္လိုက္တဲ့ ထာဝစဥ္ေရႊသည္ အဝါေရာင္ပိေတာက္ပြင့္ဝမ္းဆက္ႏွင့္ လွတာေတာ့လက္ခံသည္။ ၿပံဳးေနလိုက္တာမ်ား။ ေလာကမွာ သူစိတ္ထားအေကာင္းဆံုးလူတစ္ေယာက္လိုကိုၿပံဳးေနတာ။ စိတ္ကေလးပါလွေနရင္ သူ႔အတြက္ပိုေကာင္းမွာ။
"အဲ့လိုပဲအၿမဲတမ္းၿပံဳးေန ထာဝစဥ္ေရႊေရ။ အဲ့တာမွနင္ေနရာၿမဲမွာ" ဟု ညီညီစိတ္ထဲကေနပဲလွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့သည္။
ခန္းမထဲကလူေတြကေတာ့ စင္ေပၚမွာ အတက္အဆင္းျဖစ္ေနတဲ့သူေတြဆီမွာပဲ အာရံုရိွေနၾကသည္။ ညီညီက အေပါက္ဝနားမွာေနေနရတဲ့သူမို႔လို႔ ပြဲတစ္ပြဲျဖစ္ဖို႔ ေနာက္ကြယ္ကလႈပ္ရွားေနရတာေတြအမ်ားႀကီးပဲ ဆိုတာသိလာရသည္။
ဆက္လာမယ့္အစီအစဥ္ေတြအတိုင္း အသင့္ျပင္ထားတာရတာ၊ ဆုယူရမယ္ေက်ာင္းသားေတြအစဥ္လိုက္ျဖစ္ေနရဲ့လား ကေပါက္ကခ်ာျဖစ္ေနလားဆိုတာ စာရင္းနဲ႔အႀကိမ္ႀကိမ္စစ္ရတာ၊ ေနာက္ထြက္ရမယ့္ယိမ္းေတြကို အဆင္သင့္ျပင္ခိုင္းထားရတာ၊ လူမစံုတဲ့အခါ လူအုပ္ႀကီးထဲတိုးေဝ႔ွရွာရတာ စသျဖင့္အလုပ္ရႈပ္လြန္းသည္။
