"ဖုန္းဘာလို႔မကိုင္တာလဲကြာ"
မနက္ကတည္းက ဖုန္းေတာက္ေလ်ွာက္ဆက္ေနတာ မကိုင္ဘူး။ မေန့ကလည္း သူ႔အစ္ကိုနဲ႔တစ္ေနကုန္လည္ ညက်မူးေအာက္ေသာက္ၿပီးျပန္မလာဘူး။ ကိုယ္ကေတာ့ စိတ္ေတြပူလို႔။
လက္ရိွမွာသူက နာမည္ရလာတဲ့ Idol တစ္ေယာက္။ သတင္းေထာက္ေတြ ပါပါရာဇီေတြနဲ႔ေတြ့ၿပီး ေနာက္က Stalk (ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္) ခံရမွာစိုးတာ။ မူးမူးနဲ႔ကားမ်ားေမာင္းေနသလား။ ျပႆနာမ်ားရွာေနေသးသလား စိတ္ပူရတာ ညက တစ္ညလံုးအိပ္မရ။
ကိုယ္လာႀကိဳမယ္ဆိုတာလည္း မႀကိဳနဲ႔တဲ့ေလ။ သက္ထင္ကိုခင္တာကလည္းခင္တာေပါ့ ဘာလို႔အဲ့ေလာက္အလိုလိုက္ေနရတာလဲ။ ေနာက္လထဲမွာပဲဆက္တိုက္လာေတာ့မယ့္ အခ်ိန္ဇယားေတြအတြက္ ေအးေဆးအားေမြးလို႔ရေအာင္ဆိုၿပီး ကုမၸဏီကေတာင္နားခိုင္းထားတာကို။
မျဖစ္ေသးပါဘူး။
ညီညီနဲ႔သက္ထင္ကိုျမင္ေနရတာ သာမန္ထက္တစ္ခုခုပိုေနသလိုပဲ။ အိုးခ်င္ထားလို႔ အိုးခ်င္ထိတာကကိစၥမရိွ။ ျပန္ခြာရတာလြယ္တယ္။ ႀကိဳးခ်င္းထားလို႔ႀကိဳးခ်င္းၿငိရင္ေတာ့ ကိစၥေတြကပိုရႈပ္ေထြးကုန္ေတာ့မွာ။
ညီညီရဲ့အစ္ကိုတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မိသားစုဝင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အုပ္ထိန္းသူအေနနဲ႔တားဆီးရေတာ့မည္။
ေဇေမာင္းလာသည့္ကားေလသည္ ညီညီဝယ္ထားသည့္တိုက္ခန္းကြန္ဒိုေရ႔ွတြင္းရပ္သြားသည္။ ဘာစိတ္ကူးေပါက္၍လည္းေတာ့မသိ။ အခန္းတစ္ခန္းဝယ္ေပးပါဆိုလို႔ ဝယ္ေပးထားရေပမယ့္ တစ္ခါမွသြားတာလည္းမျမင္ဘူး။ ညကမွ ဒီအခန္းဆီမွာ အိပ္မယ္ဆိုလို႔ မျပင္ရမဆင္ရေသးနဲ႔အဆင္ေျပပါ့မလားေတြးမိေသးသည္။
ေဇလာရတယ္ဆိုတာလည္း ကိစၥရိွလို႔။ ႏို႔မို႔ သူတို႔ဘာသာစိတ္ႀကိဳက္နားပါေစဆိုၿပီး တအားနီးကပ္ေနတာကိုမႀကိဳက္ေပမယ့္ လႊတ္ထားေပးမိမွာ။ အိမ္ထဲေနတာမွနားတာမဟုတ္ဘဲ လည္ပတ္သြားလာတာကလည္းစိတ္ကိုအပန္းေျပေစတယ္ဆိုေတာ့ အဓိကက ညီညီေပ်ာ္ေနရင္ၿပီးေရာ။
