"အစ္ကိုေရ ငါဝင္လာၿပီေနာ္"
သက္ႏွင္းကအဲ့လိုပဲ။ သက္ထင္က အႀကီးမို႔လို႔ အစ္ကိုေတာ့ေခၚပါရဲ့။ သူကိုယ္သူသံုးတာက် ငါတဲ့။
"ဝင္ခဲ့"
"ခ်ပ္"
"ဘာလဲ"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး ပ်င္းလို႔"
သက္ထင္ မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးေပးလိုက္သည္။
ပ်င္းရင္လာရေအာင္ သူ႔အခန္းက ကေလးကစားကြင္းလည္းမဟုတ္။ သူ႔ၾကည့္ေနက် ဒရမ္မာထဲကမင္းသားပံုေတြရိွတဲ့ ရုပ္ပံုကမ႓ာႀကီးလည္းမဟုတ္။ သူ႔ကိုအပ်င္းေျပစကားျပန္ေျပာေပးေလာက္ေအာင္လည္း ကိုယ္ကအားလပ္ေနသူမဟုတ္ဘူး။ ခုေတာင္ ေရာင္စဥ့္အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးစပ္ေနတဲ့သီခ်င္းကို ျပန္အေၾကာင္းဆက္ေနတာ။
ၾကားထဲသို႔ေလာသို႔ေလာေတြေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွေခါင္းျပန္စိုက္မရေသးလို႔ ေခါင္းခဲေနျခင္းပင္။ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြၾကားမွာ ဓားစာခံျဖစ္ေနရလို႔ မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က သနားစရာေကာင္းလြန္းပါသည္။
ေရာင္စဥ္နဲ႔သူ ခုထိျပန္အဆင္မေျပေသးရင္ ဒီေန့ထိခဲတံေကာက္ကိုင္မိၪီးမွာမဟုတ္ေသးေပ။
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"သီခ်င္းေရးေနတာ။ စကားလာမေျပာနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာ K drama ၾကည့္ေန"
"ၾကည့္ရတာပ်င္းလာလို႔ပါဆို။ မေျပာဘူးစိတ္ခ်။ ကိုယ့္ဘာသာစပ္ေန။ အနားတစ္ေယာက္ေယာက္ရိွရင္ၿပီးေရာ"
သက္ႏွင္းက သူ႔အိပ္ရာေပၚလွဲခ်ၿပီး သူ႔ဖုန္းသူသံုးေန၏။ တကယ္လည္းဘာသံမွထြက္မလာ။ ဒီခ်ိန္ ညီညီသာရိွရင္ တကယ္အကူအညီျဖစ္မွာ။ အဲ့ကေလးက ဂီတနဲ႔ပတ္သတ္တာမွန္သမ်ွ အကုန္စမ္းကိုရိွတာ။ တျခားသီခ်င္းဆိုရင္ေတာ့ အကူအညီေတာင္းမိေကာင္းေတာင္းမိပါရဲ့။
ညီညီဆီက အကူအညီယူရတာကိုလည္း ဂုဏ္မငယ္ပါ။ ညီညီက တကယ့္ပါရမီရွင္အစစ္တစ္ေယာက္မို႔လို႔ ေအာက္က်ိဳ႕သင့္ရင္က်ိဳ႕ရမွာပဲ။
ခုသီခ်င္းက ခ်စ္ရသူေကာင္မေလးအတြက္မို႔ စာသားတစ္လံုးခ်င္း တီးလံုးတစ္ခုခ်င္းကမွအစ ကိုယ္ပိုင္အိုင္ဒီယာပဲျဖစ္ခ်င္တဲ့ အာသီသေလးရိွေန၍။
