သက်ထင်အလေးအနက်စဥ်းစားပြီးနောက်မှာ ရင်နာနာနဲ့ ညီညီ့ကိုစွန့်လွှတ်ဖို့ရွေးခြယ်ခဲ့သည်။
သက်နှင်းပြောသလို တာဝန်မဲ့တဲ့ ယောက်ျားကောင်းတစ်ယောက်မဖြစ်အောင် ရောင်စဥ့်ဘက်ကို စဆက်သွယ်ခဲ့ပြီး ထိုညကကိစ္စအတွက် အရင်တောင်းပန်ကာ ရောင်စဥ့်ဘက်ကဖြစ်ချင်သည့် သဘောထားကိုမေးခဲ့သည်။ ထိုကိစ္စအတွက် သက်ထင်တို့အကြိတ်အနယ်ဆွေးနွေးခဲ့ရသည်။ ရောင်စဥ်ကတော့ တည်တည်တံ့တံ့။
"ခုခေတ်မှာ တစ်ညအတူအိပ်တယ်ဆိုတာ ဘာမှမထူးဆန်းတော့ပါဘူး ကိုသက်ထင်။ ရောင်စဥ်တို့နှစ်ယောက်ပဲသိတဲ့ကိစ္စဖြစ်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးနှုတ်လုံရင် ဘာမှမဖြစ်တဲ့ကိစ္စပါ။ ကိုသက်ထင်ဘက်က အပြစ်မရှိသလိုခံစားရပြီး တာဝန်ယူတာတွေမလိုပါဘူး။ ရောင်စဥ့်ပေါ်မှာ ခြေရာလက်ရာလည်းမကျန်ခဲ့ဘူးလေ။ အဲ့ညကအဖြစ်အပျက်ကြောင့်နဲ့ နှစ်ယောက်စလုံးခြေချုပ်မိသွားတာမျိုးမဖြစ်ချင်ဘူး။ အဲ့တော့ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ရောင်စဥ်တို့ ထပ်ဆွေးနွေးစရာမလိုဘူးထင်တယ်။ မတော်တဆဖြစ်သွားတဲ့အဖြစ်တစ်ုဲသာသာပါပဲ။ နောက်ကိုဘာကိစ္စအကြောင်းကြောင်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ် ရောင်စဥ်တို့မတွေ့ကြရအောင်ပါ"
ရောင်စဥ်သည် ဘာမှမဖြစ်ယောင်ဆောင်နေခဲ့သော်လည်း စကားသံများတွင် ဝမ်းနည်းပြီးမခံမရပ်နိုင်မှုများပါဝင်နေခဲ့သည်။ ခိုင်မာသယောင်ပြနေပေမယ့် ရောင်စဥ့်စိတ်တွေပြိုလဲနေတာ သက်ထင်မြင်နေရသည်။ သူ့အပေါ်မှာ သက်ထင် ဘာစိတ်မှမရှိတော့သည့်တိုင် ခါးခါးသီးသီးမုန်းနေတာမျိုးမှမဟုတ်တာ။ တစ်ချိန်က ပတ်သတ်ခဲ့ဖူးသူမို့ ကိုယ့်လုပ်ရပ်အပေါ်အားတုံ့အားနာဖြစ်ရပြီး ခုလိုကြီးယတိပြတ်ငြင်းတော့ သက်ထင်ခံရခက်ပြန်ပါ၏။
ထိုညကကိစ္စကို ရောင်စဥ်က ခေတ်လူငယ်ပီပီ အသေးအမွှားကိစ္စလို့တွေးပေမယ့် ကိုယ်ကမှစိတ်မလုံတာ။ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်မလုံတာက အကြီးမားဆုံးခြောက်လှန့်မှုပင်။
ကိုယ်ကအမှားလို့တွေးမိပေမယ့် နစ်နာသူကမတော်တဆတဲ့။ သက်ထင်ဘာလုပ်ရမည်နည်း။ ညီညီ့ဆီပြန်သွားရအောင်လည်း ပိုပြီးတောင်လိပ်ပြာမလုံ။ ကိုယ်ကသာသူ့ကိုစွပ်စွဲ ကိုယ်ကသာသူ့ကိုသဝန်တို ကိုယ်ကသာသူ့ကိုသမုတ်နေတာ ညီညီက ကိုယ်ကလွဲရင်စည်းစောင့်တာကိုယ်အသိဆုံး။ ခုတော့ ကိုယ်ကအရင် ဖောက်ပြန်သူဖြစ်ခဲ့ပြီ။ ညီညီနဲ့ကိုယ်နဲ့မထိုက်တန်ဘူးလို့တောင်ထင်လာသည်။
