ဒီေန့ ညီညီ ကိုရီးယားကိုျပန္ရမည္။
မျပန္ခင္ ေနာက္ဆံုးလုပ္ဖို႔ က်န္ေနသည့္အလုပ္တစ္ခုက်န္ေသးသည္။ အစ္ကို႔ကိုအေျဖေပးဖို႔။
အစ္ကိုကသံုးႏွစ္ျပည့္မွေပးပါလို႔ ေနာက္တစ္ခါထပ္ေျပာရေလာက္ေအာင္ ရင္ေတြခုန္ေနသည္တဲ့။ ညီညီကေတာ့ အခ်ိန္ထပ္မဆြဲခ်င္ေတာ့။
ေလဆိပ္ထိအစ္ကိုေရာသက္ႏွင္းေရာကလိုက္ပို႔ေပးသည္။ ေဇနဲ႔သက္ႏွင္းနဲ႔ကို အစ္ကိုနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္းစကားအတူေျပာခ်င္လို႔ခဏေရွာင္ေပးခိုင္းထားတာမို႔ ကားထဲမွာ ညီညီတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း။
"ညီ .... ကိုယ္တကယ္ရင္ေတြခုန္ေနတယ္။ အျငင္းခံရမွာေတာ့မဟုတ္ဘူးမလားဟင္"
"အေျဖက သံုးႏွစ္ၾကာတဲ့အထိစဥ္းစားစရာမလိုေတာ့လို႔။ မလိုခ်င္ဘူးလား"
"လို လိုခ်င္တာေပါ့။ ဒါ ဒါေပမယ့္...."
"ခ်စ္တယ္"
"ဟင္"
"ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကို႔ကိုခ်စ္တယ္။ အစ္ကို႔ကိုခ်စ္ေနမိၿပီ"
သက္ထင္ရင္ထဲမွာ စမ္းေရေအးေအးေလး တသြင္သြင္စီးသြားသလို။ ဘဝမွာ စကားေလးတစ္ခြန္းေၾကာင့္နဲ႔ မင္သက္ေနမိလိမ့္မယ္လို႔မေတြးခဲ့ဖူးဘူး။ ေပ်ာ္တာထက္ ပီတိျဖစ္တာ။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့သူကတစ္ထပ္တည္းက်ေနတာ ရင္ထဲမွာလိႈက္လိႈက္ၿပီးေတာ့ကိုေပ်ာ္ရတာ။
"တကယ္...."
"အင္း"
"ဒ.. ဒါဆို ကိုယ္တို႔ကခ်စ္သူေတျြဖစ္ၿပီေပါ့"
"အင္းေပါ့"
"ဟား .... ကိုယ္ေပ်ာ္လိုက္တာညီရယ္။ ကိုယ္သိပ္ေပ်ာ္တာပဲ။ ညီ့ကိုတကယ္ခ်စ္တာမို႔ ကိုယ့္အခ်စ္ကိုယံုေပးေနာ္"
"ယံုလို႔ပဲ ခ်စ္မိသြားတာေပါ့။ တစ္ခုပဲ ညီတို႔အေၾကာင္းကိုလူေတြေျပာျပလို႔မရေသးတာကိုပဲ။ အစ္ကိုစိတ္အေနွာင့္အယွက္..."
"မျဖစ္ဘူး။ လံုးဝမျဖစ္ဘူး။ ကိုယ္နားလည္တာေပါ့။ ညီကခုမွတက္သစ္စ။ Dating သတင္းထြက္ရင္ဘယ္လိုလဲဆိုတာကိုယ္သိပါတယ္။ Public ခ်ၿပီးမတြဲရလည္းဘာမွမျဖစ္ဘူး။ Silent တြဲရလည္း ညီက ကိုယ့္ခ်စ္သူပဲ"
