ေန့လည္ ၂ နာရီခြဲ။
ဧကဒႆမတန္း တန္းခြဲ (A) ။ ကာယခ်ိန္။
တစ္ေနကုန္ ဖင္ပူေအာင္ထိုင္ရၿပီး စာထဲစိတ္ပါပါ မပါပါ ၿငီးစီေနေအာင္သင္ၾကရသည့္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားသည္ အားလပ္ခ်ိန္ဆိုသည္ႏွင့္ အျပင္ထြက္ခြင့္ေတာင္းၾကေတာ့သည္။
ကာယခ်ိန္မို႔ ပင္မေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးေရ႔ွ အဆမ္ဘလီကြင္းျပင္က်ယ္ႀကီးထဲတြင္ ေယာက္်ားေလးမ်ားေဘာလံုးကန္လ်က္ရိွသည္။ အတန္းထဲမွာလည္း မိန္းကေလးအနည္းစုသာက်န္ခဲ့၏။ ေရတမာပင္တန္းေအာက္က အုတ္ခံုမ်ားတြင္ မိန္းကေလးအေတာ္အမ်ား ေလၫွင္းခံရင္းၪီးေနွာက္ေဆးေနၾကလ်က္။
ညီညီကေတာ့ ေဘာလံုးဝင္မကန္။ မိန္းကေလးမ်ားထိုင္ေနသည့္ ေရတမာပင္ႏွင့္သံုးပင္ေက်ာ္ေလာက္က အုတ္ခံုေပၚမွာတစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနမိသည္။ ကြင္းထဲေနပူပူႀကီးမွာ ေခြၽးသံတရြဲရြဲ ေဘာလံုးကန္ေနၾကသည့္ အတန္းေဖာ္မ်ားဆီသိူ႔ ေငးေဆြးစြာလွမ္းၾကည့္ေနေသာ္လည္း မ်က္လံုးထဲသူတို႔ကိုမျမင္မိပါ။
မနက္က ကိုယ္ေျပာလိုက္သည့္စကားေပၚကိုပဲ အေတြးေတြထပ္ဆင့္ လြန္ဆြဲေနသည္။ ေခါင္းထဲမွာထပ္ခါထပ္ခါေျပာမိေနတာက "ငါစိန္ေခၚခဲ့လိုက္ၿပီ"ဟူ၍။
ျပင္ဆင္ခ်ိန္တစ္ညေလးနဲ႔ သူတို႔ကိုျပရမွာ။
သူတို႔အထင္ႀကီးတာမႀကီးတာထားပါ။ ကိုယ္ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္ဖို႔ပဲလိုတာ။ ကိုယ့္ကိုအေကာင္းမျမင္တဲ့သူေတြကေတာ့ ဂင္းနစ္စံခ်ိန္တင္ေလာက္တဲ့စြမ္းရည္ေတြထုတ္ျပလည္း သူတို႔အတြက္ႏွာေခါင္းရႈံ႔စရာတစ္ခုထက္ပိုမွာမဟုတ္ဆိုတာ သိေနတာပဲ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္စြမ္းရည္ေတြခ်ျပဖို႔ အခြင့္အလမ္းရခဲ့ၿပီလို႔မွတ္ရမည္။ ေမေမျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ စင္ေပၚက Idol တစ္ေယာက္ရဲ့စင္ေပၚမွာဆိူရတဲ့ခံစားခ်က္ကို ပထမဆံုးအေတြ့အႀကံဳခံစားဖူးေတာ့မည္။ ထိုအခါမွ လူေတြကိုဆိုျပရတဲ့ခံစားခ်က္က ေကာင္းလားမေကာင္းလားဆိုတာ သိရမွာ။ ညီညီ့အတြက္ေရာ သူမ်ားကိုဆိုျပရတာႀကိဳက္ရဲ့လားဆိူတဲ့ အေျဖကိုသိရမွာ။
အင္း ဒါဆို ဘာသီခ်င္းဆိုရင္ေကာင္းမလဲ။ ညီညီအႀကိဳက္ဆံုးအဆိုေတာ္ "SHINE" ရဲ့ မာန္ႂကြၾကြေလးျဖစ္ေစမယ့္ "1990" ဆိုရမလား။ ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ေလး ခ်မ္းခ်မ္းတို႔ ျဖဴျဖဴတို႔ သီခ်င္းေတြဆိုရမလား။
