ညီညီႏွင့္အတူပါလာသည့္ မန္ေနဂ်ာေကာင္ေလးနာမည္က ရာဇာမိုးတဲ့။
"ရာဇာ.....ေဇနဲ႔ဖုန္းမေျပာျဖစ္ဘူးလား"
ရာဇာကခ်က္ခ်င္းပင္ျပန္ေျဖပါသည္။
"ဟုတ္ကဲ့ အၿမဲတမ္းေျပာျဖစ္ပါတယ္"
"ဟုတ္လား"
ညီညီ ဝမ္းနည္းမိသလိုလိုျဖစ္သြား၏။ ညီညီ့ကို ေဇကတစ္ခါမွဖုန္းမဆက္လို႔ေမးလိုက္ျခင္းပင္။
ညီညီထင္လိုက္တာက ေဇအလုပ္မ်ားေနလို႔ ဖုန္းေတာင္မဆက္အားဘူးလို႔ေပါ့။ ခုေတာ့ ကိုယ့္ကိုပဲ ေရြးမဆက္တာျဖစ္ေနသည္။ သူထည့္ေပးလိုက္တဲ့ မန္ေနဂ်ာေကာင္ေလးနဲ႔ေတာင္ ဖုန္းအၿမဲေျပာခ်္ိန္ရိွတာ ကိုယ့္ဆီေတာ့တစ္ခါေလာက္မဆက္သင့္ဘူးလား။ ဒီကသူ႔ဖုန္းကိုဘယ္ေလာက္ေတာင္ေမ်ွာ္ေနလိုက္လဲ။ တကယ္ပစ္ထားရက္လိုက္တာ။
"ငါ့ကိုေရာေမးေသးလား"
"Eagle အေၾကာင္းေတြကိုပဲ တင္ျပခိုင္းတာပါ"
"ေၾသာ္"
ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြခ်ည္း ေျပာၾကတဲ့အေၾကာင္း သိတာေတာင္ ညီညီမေပ်ာ္ႏိုင္။
ဘယ္ေပ်ာ္မလဲ အလုပ္သေဘာအရ ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြအစီရင္ခံတဲ့သေဘာမ်ိဳးေမးတာကိုး။ လြမ္းလို႔သတိရလို႔ ေမးတာမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ။
ေဇ ဘာလို႔ဒီေလာက္ေအးစက္သြားရတာလဲ။
"ေလယာဥ္လတ္မွတ္ကို သန္ဘက္ခါျဖတ္ထားၿပီးၿပီ"
"အင္း"
ညီညီ ျမန္မာျပည္မွာ တစ္ပတ္ေလာက္ေနရမယ္ထင္ေသာ္လည္း ငါးရက္သာေနခြင့္ရသည္။ အသြားတစ္ရက္အျပန္တစ္ရက္နဲ႔ ပြဲတက္တစ္ရက္ဖယ္လိုက္ရင္ အသားတင္ႏွစ္ရက္သာေနခြင့္ရသည္။ ထိုႏွစ္ရက္က တစ္ရက္မွာလည္း အဝတ္အစားနဲ႔လိုတာေတြ လိုက္လုပ္ေနရတာနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းလည္းမနားရ။ ကို႔ကိုလည္းအခ်ိန္မေပးရ။
မေန့က "Falling In Love" Red Carpet ပြဲၿပီးသြားေလၿပီ။ ထိုေန့ညကပင္စ၍လႊင့္ရာ ၾကည့္ရႈႏႈန္းအတန္သင့္သာရ၏။ သို႔ေသာ္ကိစၥမရိွ။ ခုမွႏွစ္ပိုင္းသာရိွေသးသည္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ တျဖည္းျဖည္းလက္ဆင့္ကမ္းၾကရင္း ၾကည့္ရႈႏႈန္းျမင့္လာလိမ့္မည္ဟုထင္သည္။ ကိုယ့္ပရိတ္သတ္ေတြရဲ့ Supporting အားကိုယံုၿပီးသား။
