PANNA BLACK I era Golden Trio

Złośliwy tłuczek

   Przez następny tydzień wszyscy chodzili i spekulowali na temat komnaty. Niektórzy nie wierzyli, by było to faktyczne niebezpieczeństwo. Uważali, że to jakiś idiota zaczarował kotkę i wymazał napis na ścianie czerwoną farbą. Dzięki nim cała napięta atmosfera trochę zelżała, chociaż nie wróciła do tej sprzed Nocy Duchów.

– Dobra...-powiedziała Tiana, kiedy cała czwórka siedziała w jej dormitorium.

   Leo znajdował się na podłodze i bawił się włóczką, którą Venus ukradła z szuflady Cho Chang. Podobno siostra Xian'a dobrze sobie radziła z szydełkowaniem. Cała czwórka okrążyła kota, nie wiedząc czy ich przypuszczenia są słuszne.

– Trzeba to w końcu sprawdzić. Ad?

   Ślizgon wstał i położył przed kotem dwa krawaty. Jeden zielony, drugi czerwony. Tiana zabrała krawat Gryffindoru z dormitorium Weasley'a, kiedy mieli trening. Udało jej się przemknąć, dzięki temu, że zapamiętała hasło. Podejrzewała, że uznają kawałek materiału za zgubiony przez głupotę, któregoś z gryfonów.

– Leo-powiedziała Black, a kot podniósł na nią głowę.-Masz dwa krawaty. Zielony to tak, czerwony to nie.
– Nadal nie wierzę, że to robimy-stwierdziła Venus.
– Cicho!-powiedział Lucas.-Nowa przygoda.
– Rozumiesz mnie, Leo?-spytała Black, a kot skinął łepkiem i położył łapę na zielonym krawacie.

   Cała czwórka wytrzeszczyła oczy w zdziwieniu. To było... Dziwne. Nawet jak na czarodziejski świat.

– Dobra...-Tiana odetchnęła głęboko.-Czy jesteś animagiem?-spytała.

   Kot rozjuszył się, prychnął i położył łapę na czerwonym krawacie.

– Słodki Merlinie...-szepnął Adrian.
– Czy jesteś malediktusem?-zapytała ślizgonka, a łapa kota powędrowała na zielony krawat.
– Na Morganę!-krzyknęła Cregence.-To... To...
– Nazywałeś się Leonidas Tolides?-Lucas wciął się w wypowiedź krukonki.

   Kot spojrzał na niego swoimi zielonymi ślepiami. Jego łapa nawet nie drgnęła, choć on sam położył się na ziemii.

– Tak czy nie?-spytał Adrian, nie rozumiejąc ruchu.
– Był Tolidesem...-oznajmiła Black.-Tęskni za byciem czarodziejem-dodała, a kot uniósł łapę i położył ją na zielonym krawacie.
– Byłeś śmierciożercą?-spytała Venus.

   Kot znów się rozjuszył, zaczął prychać i pluć. Krukonka uniosła dłonie w geście kapitulacji, a łapa spoczęła na czerwonym krawacie.

– Na razie wszystko się zgadza z tym, co już o nim wiedzieliśmy-stwierdziła Black.– Wiem! Czy nienawidziłeś ciotki Belli?-spytała.

   Ku zdziwieniu dziewczyny, łapa pozostała na czerwonym krawacie. Ślizgonka zmarszczyła brwi.

– Nie rozumiem-stwierdziła.-Lubiłeś ją?

   Zielony krawat.

– Ukrywałeś to przed ludźmi?

   Zielony krawat.

– Dlaczego!?-spytała, wiedząc, że i tak nie dostanie odpowiedzi.
– Ej, Szyszymoro...-drzwi do dormitorium otworzyły się nagle.-Co wy robicie?

   Draco stał ze zmarszczonym czołem, patrząc jak czwórka czwartoklasistów siedzi na dywanie i wgapia się w kota.

– Nudzi nam się-oznajmił Adrian, zasłaniając sobą czerwony krawat i niepostrzeżenie chowając go do swojej kieszeni.
– To widzę-odparł Malfoy.-Patrzycie jak kot bawi się krawatem Slytherinu? Trzeba było dać mu krawat jakiegoś gryfona. Na przykład Pottera-stwierdził.
– Chciałeś czegoś, Draco?-spytała Tiana.
– W pewnym sensie... Ale widzę, że jesteście bardzo zajęci-oznajmił.
– I tak mieliśmy iść już z piętnaście minut temu-oznajmiła Venus, wstając z dywanu.-Esej na eliksiry sam się nie napisze-dodała, ciągnąc za sobą Lucasa.
– Ej! Czekajcie! Ja też jeszcze nie napisałem!-krzyknął Adrian wychodząc za nimi.